29/03/2024

Ιστορικών διαστάσεων οι εξελίξεις στην κορεατική κρίση

Του Κώστα Ράπτη

“Ο πρόεδρος Τραμπ εξελέγη εν μέρει λόγω της προθυμίας του να ακολουθήσει προσεγγίσεις διαφορετικές από αυτές των προέδρων του παρελθόντος. Τίποτε δεν το εικονογραφεί καλύτερα αυτό από την πολιτική του στο βορειοκορεατικό ζήτημα”. Αυτό δήλωσε προς το CNN στέλεχος του Λευκού Οίκου το βράδυ της Πέμπτης, αφότου έγινε γνωστό ότι ο Αμερικανός πρόεδρος αποδέχθηκε την πρόσκληση για συνάντηση που του απηύθυνε προφορικά μέσω νοτιοκορεατικής αντιπροσωπείας ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν.

Τα ρίσκα είναι ασφαλώς μεγάλα και τα σημεία που μένουν αδιευκρίνιστα είναι ακόμη πολλά – όμως οι εξελίξεις είναι αναμφίβολα ιστορικής σημασίας. Αρκεί και μόνο να αναλογιστούμε ότι ποτέ άλλοτε δεν έχει υπάρξει συνάντηση κορυφής μεταξύ των ΗΠΑ και της περίκλειστης Βόρειας Κορέας.

Ποιος άλλωστε μπορεί να ξεχάσει ότι μόλις το καλοκαίρι μια πυρηνική ανάφλεξη στην κορεατική χερσόνησο φάνταζε επικίνδυνα πιθανή και ότι τον Σεπτέμβριο στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ο Ντόναλντ Τραμπ απειλούσε να ισοπεδώσει τη χώρα αυτού που σκωπτικά αποκαλούσε Little Rocket Man;

Ωστόσο, ακόμη και τότε, πληροφορίες ανέφεραν ότι η κυβέρνηση Τραμπ είχε ανοίξει άτυπο κανάλι επικοινωνίας με τη Βόρεια Κορέα μέσω της αντιπροσωπείας της στα Ηνωμένα Έθνη. Πολύ περισσότερες ευκαιρίες έμελλε όμως να δοθούν στη διπλωματία με την ευκαιρία των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στην Πιοντσάνγκ της Νότιας Κορέας. Η συγκρότηση κοινής ομάδας από αθλητές και των δύο κρατών της διαιρεμένης χερσονήσου και η επίσκεψη στην Πιοντσάνγκ της αδελφής του βορειοκορεάτη ηγέτη  (πρώτου μέλους της “δυναστείας” Κιμ που μετέβη ποτέ στον Νότο) δημιούργησαν ένα απόθεμα καλής θέλησης που σύντομα αξιοποιήθηκε για την υποδοχή στηνΠιονγκγιανγκ νοτιοκορεατικής αντιπροσωπείας υπό τον υφυπουργό Επανένωσης και σύμβουλο εθνικής ασφαλείας του προέδρου Μουν Τζάε-ιν. Σε δείπνο μάλιστα με τον ίδιο τον Κιμ Γιονγκ Ουν (για το οποίο εκ των υστέρων πληροφορούμαστε ότι περίσσεψαν τα αστεία και το αλκοόλ) συμφωνήθηκε η διοργάνωση στα τέλη Απριλίου συνάντησης κορυφής Βορείου και Νοτίου Κορέας στο χωριό Πανμουτζόμτης αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης, για μόλις τρίτη φορά στα χρονικά, μετά από εκείνες του 2000 και του 2007. (Επρόκειτο τότε για την εποχή της λεγόμενης “Ηλιόλουστης Πολιτικής” στην κορεατική χερσόνησο, την οποία ανέτρεψε η κυβέρνηση Μπους τζούνιορ, εντάσσοντας την Πιονγκγιανγκ στον “άξονα του κακού” και ωθώντας την έτσι στον δρόμο των πυρηνικών δοκιμών).

Ωστόσο, το παιχνίδι που είχε δρομολογηθεί ήταν πολύ μεγαλύτερο: η νοτιοκορεατική αντιπροσωπεία που μετέβη στην Ουάσιγκτον προκειμένου να ενημερώσει για την συνάντησή της με τον Κιμ αποδείχθηκε ότι κόμιζε προσωπικό μήνυμα του Βορειοκορεάτη ηγέτη προς τον ένοικο του Λευκού Οίκου.

Αποδεχόμενος την πρόσκληση για συνάντηση με τον Κιμ, ο Ντόναλντ Τραμπ αποδεικνύεται πιστός στο αντισυμβατικό διαπραγματευτικό του στυλ και θέτει το θεμέλια για μια μεγάλη επιτυχία στον χώρο της εξωτερικής πολιτικής. Για την ακρίβεια, αν η προσπάθεια που μόλις εγκαινιάσθηκε ευοδωθεί, ο ευρέως χλευαζόμενος Τραμπ θέτει επαξίως υποψηφιότητα για το Νόμπελ Ειρήνης!

Αμφότεροι οι πρωταγωνιστές μόνο κέρδη έχουν να καταγράψουν από ενδεχόμενη συμφωνία τους. Ο μεν Κιμ θα έχει επιτύχει τον στόχο του να αναδείξει τη χώρα του σε συνομιλητή της διεθνούς κοινότητας και να “μοχλεύσει” το πυρηνικό του οπλοστάσιο ώστε να αποσπάσει από τις ΗΠΑ τις εγγυήσεις ασφαλείας που κρίνει αναγκαίες. Ο δε Τραμπ θα μπορεί να ισχυρίζεται ότι με την αποφασιστική του δράση (πρβ. τη διαρκή σκλήρυνση των κυρώσεων κατά της Πιονγκγιανγκ) θα έχει απονευρώσει μιαν απειλή.

Στην πραγματικότητα, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του βορειοκορεάτη ηγέτη, ο Αμερικανός πρόεδρος προσπαθεί να βγει από τη θέση σχετικής αδυναμίας στην οποία είχε βρεθεί και να ξαναπάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Η προηγούμενη κλιμάκωση της κρίσης είχε αποδείξει ότι στρατιωτική λύση στο ζήτημα του πυρηνικού οπλοστασίου της Βόρεας Κορέας δεν είναι εφικτή – όσο και αν από πλευρές του Πενταγώνου διέρρεαν σενάρια για το πώς θα “ματώσει η μύτη” της βορειοκορεατικής ηγεσίας.

Ακόμη χειρότερα, αντί να εξεύρει τρόπους αποτελεσματικής άσκησης πίεσης στην Βόρεια Κορέα, η αμερικανική πλευρά κινδύνευε να δει να υπονομεύεται η συμμαχία της με το Νότια Κορέα, η οποία και θα αποτελούσε το αναλώσιμο θύμα οποιασδήποτε στρατιωτικής κλιμάκωσης της κρίσης. Με δεδομένη την προτίμηση της συγκεκριμένης κυβέρνησης Μουν για μια επαναπροσέγγιση με τον Βορρά, δεν είναι παράλογο που η Σεούλ εντέλει προέκρινε την απευθείας συνεννόηση με τον Πιονγκγιανγκ και έτεινε όλο και περισσότερο ευήκοον ούς στις διπλωματικές πρωτοβουλίες Μόσχας και Πεκίνου για “πάγωμα έναντι παγώματος” – δηλ. για τερματισμό των βορειοκορεατικών δοκιμών πυρηνικών βομβών και βαλλιστικών πυραύλων, με αντάλλαγμα τον τερματισμό των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων ΗΠΑ-Νότιας Κορέας στην περιοχή.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που δίνει ο Τραμπ μέσω Twitter, η διαπραγμάτευση που μόλις άνοιξε μεταξύ Ουάσιγκτον και Πιονγκγιανγκ αφορά κάτι πιο φιλόδοξο από το “πάγωμα”: αφορά την αποπυρηνικοποίηση της Βόρειας Κορέας. Ο Κιμ πράγματι φέρεται να είναι πρόθυμος για κάτι τέτοιο, όμως οι εγγυήσεις που θα ζητήσει ως αντάλλαγμα πιθανότατα δεν θα είναι τίποτε λιγότερο από την αποχώρηση (μετά από σχεδόν επτά δεκαετίες) των αμερικανικών στρατευμάτων από την Νότια Κορέα. Είναι άραγε ο Τραμπ έτοιμος για ένα τέτοιο βήμα;

Capital.gr 

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024