19/03/2024

Τι σημαίνει Ιντιφάντα

Ιντιφάντα (انتفاضة ) είναι μια αραβική λέξη που σημαίνει κυριολεκτικά «τίναγμα», αν και ευρέως έχει μεταφραστεί στα αγγλικά ως «εξέγερση», «αντίσταση». Χρησιμοποιείται για να δηλώσει την αντίσταση του απλού μουσουλμάνου.

Η έννοια έχει χρησιμοποιηθεί στα ακόλουθα ιστορικά γεγονότα:

  • March Intifada: αριστερή εξέγερση εναντίον της βρετανικής αποικιοκρατίας στο Μπαχρέιν το Μάρτη του 1965
  • Zemla Intifada: κατά της ισπανικής αποικιοκρατίας στη Σαχάρα, τον Ιούνιο του 1970
  • First Intifada : η Παλαιστινιακή εξέγερση εναντίον του Ισραήλ από τον Δεκέμβριο του 1987 έως το 1993. 9 Δεκεμβρίου 1987: Οι Παλαιστίνιοι εξεγείρονται στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας εναντίον της καταπίεσης των Ισραηλινών, που εκδηλώνεται με φόνους, μαζικές φυλακίσεις, κατεδαφίσεις σπιτιών, βασανισμούς και εκτοπίσεις.Ονομάστηκε και «πετροπόλεμος», επειδή οι νεαροί Παλαιστίνιοι χρησιμοποιούσαν κυρίως πέτρες και άλλα αυτοσχέδια όπλα για να αντιμετωπίσουν τον προηγμένο τεχνολογικά ισραηλινό στρατό. Στην πρώτη εκδοχή της ήταν ένα αυθόρμητο φαινόμενο. Εκ των υστέρων, PLO και Χαμάς έδωσαν σκληρή μάχη για να την οικειοποιηθούν και να τη χρησιμοποιήσουν, η κάθε μία για λογαριασμό της.
    Η πρώτη Ιντιφάντα τερματίστηκε επισήμως στις 20 Αυγούστου 1993 με τη συμφωνία του Όσλο, μεταξύ Γιτζάκ Ράμπιν και Γιάσερ Αραφάτ, που άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους. Υπολογίζεται ότι από το 1987 που ξέσπασε, έως το 2000 οπότε εκδηλώθηκε η δεύτερη Ιντιφάντα, έχασαν τη ζωή τους 1.500 Παλαιστίνιοι και 400 Ισραηλινοί, ενώ περίπου 1.000 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν από ομοεθνείς τους ως συνεργάτες των Ισραηλινών.
  • 1990s Intifada : εξέγερση στο Μπαχρέιν απαιτώντας την επιστροφή στη δημοκρατία
  • 1991 στο Ιράκ εναντίον του Saddam Hussein
  • First Sahrawi Intifada: Διαδηλώσεις στις νότιες μαροκινές επαρχίες
  • Second Palestinian Intifada:μια περίοδος ισραηλινο-παλαιστινιακής βία, η οποία ξεκίνησε στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2000 και έληξε γύρω στο 2005. Μετά τη δολοφονία του «εργατικού» πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν το 1995 από εβραίο εξτρεμιστή, το παλαιστινιακό άρχισε να οπισθοδρομεί, ιδίως με την άνοδο στην εξουσία του σκληροπυρηνικού συντηρητικού «σεφαραδίτη» Αριέλ Σαρόν και των μικρών θρησκευτικών κομμάτων, που τον υποστήριζαν. Οι συνεχιζόμενοι εβραϊκοί εποικισμοί μέσα στα αυτόνομα παλαιστινιακά εδάφη έφεραν τη δεύτερη ιντιφάντα το φθινόπωρο του 2000.
    Στις 28 Σεπτεμβρίου 2000, ο Αριέλ Σαρόν, βουλευτής τότε στην αντιπολίτευση, επισκέφθηκε τον περίβολο του μουσουλμανικού τεμένους Αλ Ακσά στην Ιερουσαλήμ, που θεωρείται ο τρίτος πιο ιερός χώρος για το Ισλάμ. Η ενέργειά του αυτή θεωρήθηκε βέβηλη και προκλητική από το μουσουλμανικό στοιχείο κι έδωσε την αφορμή για την έναρξη βίαιων επεισοδίων. Εικάζεται ότι ο Σαρόν με την πράξη του αυτή επιδίωκε να σταματήσει τις ειρηνευτικές προθέσεις της «εργατικής» κυβέρνησης του πρωθυπουργού Εχούντ Μπαράκ. Τον επόμενο χρόνο, ο Σαρόν θα εκλεγεί πρωθυπουργός του Ισραήλ.
    Η βία που ξέσπασε κράτησε περί τα πέντε χρόνια. Οι Παλαιστίνιοι χρησιμοποίησαν ως όπλο αρχικά τον πετροπόλεμο και στη συνέχεια τις επιθέσεις αυτοκτονίας, ενώ οι Ισραηλινοί ξεδίπλωσαν όλη την γκάμα της στρατιωτικής τους μηχανής. Για να αποφύγουν τις επιθέσεις αυτοκτονίας, πραγματοποίησαν εκτεταμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις μέσα στα παλαιστινιακά εδάφη και άρχισαν να χτίζουν ένα τείχος κατά μήκος της Δυτικής Όχθης.
    Το τέλος της δεύτερης ιντιφάντα τοποθετείται είτε στο θάνατο του ιστορικού ηγέτη των Παλαιστινίων Γιασέρ Αραφάτ (11 Νοεμβρίου 2004), είτε στη συνάντηση του Σαρμ Ελ Σέιχ (8 Φεβρουαρίου 2005), μεταξύ του Πρόεδρου της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούτ Αμπάς και του πρωθυπουργού του Ισραήλ, Αριέλ Σαρόν, όπου συμφωνήθηκε, με αμερικανική μεσολάβηση, η κατάπαυση των εχθροπραξιών. Τα θύματα και από τις δύο πλευρές άγγιξαν τις 4.500 μαχητές και αμάχους (1.000 Ισραηλινοί και 3.500 Παλαιστίνιοι). Το κόστος της δεύτερης ιντιφάντα για τους Ισραηλινούς ανήλθε γύρω στα 40 δισεκατομμύρια δολάρια (το ⅓ του ΑΕΠ της χώρας) και για τους Παλαιστινίους γύρω στο 1 δισεκατομμύριο δολάρια (το ¼ του ΑΕΠ της χώρας).
    Το 2005 σηματοδότησε την άνοδο του Μαχμούτ Αμπάς στην Προεδρία της Παλαιστινιακής Αρχής, την κοινοβουλευτική επικράτηση της «Χαμάς» και την αποχώρηση των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας. Το επόμενο μεγάλο επεισόδιο της ισραηλινο-παλαιστινιακής διαμάχης θα είναι ο πόλεμος της Γάζας, που ξεκίνησε στα τέλη του 2008.
  • Intifada of Independence: τα γεγονότα στο Λίβανο μετά τη δολοφονία του Rafiq Hariri το 2005.
  • 2005 French Intifada: μια σειρά από ταραχές μετανάστων (από αραβικές χώρες ) δεύτερης γενιάς στα προάστια του Παρισιού και άλλων γαλλικών πόλεων
  • Second Sahrawi Intifada: διαδηλώσεις και ταραχές στο νότιο Μαρόκο και τη Δυτική Σαχάρα το Μάιο 2005
  • Arab Spring: η γνωστή σε όλους μας Αραβική Άνοιξη αρχής γενομένης από τη Τυνησία το Δεκέμβριο του 2010. Σ΄αυτή την κατηγορία ανήκουν η Επανάσταση του γιασεμιού στην Τυνησία η Επανάσταση στην Υεμένη το 2011, η Αιγυπτιακή Επανάσταση το 2011 και οι Διαμαρτυρίες στο Σουδάν (2011-13)
  • Silent intifada: μια σειρά από βίαιες πράξεις και επιθέσεις στην Ιερουσαλήμ το 2014

    Γιώτα Χουλιάρα για το Geopolitics & Daily News 

 

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2023