29/03/2024

Δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία με τα Σκόπια



Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν

Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας 

Παρατηρώ ότι αρκετά ελληνικά mainstream media επιμένουν ότι η λύση του ονόματος του γειτονικού κράτους είναι κοντά και, μάλιστα, εκφράζουν την άποψη ότι θα είναι εις βάρος της χώρας μας. Ταυτόχρονα, προκρίνουν πώς μέχρι τα μέσα Ιουλίου (12.7) που είναι και η σύνοδος του ΝΑΤΟ, η FYROM θα έχει ήδη στα χέρια της συμφωνία για να προχωρήσει σε διαδικασίες ένταξης. Δημιουργούν δηλαδή ένα ηττοπαθές κλίμα εντός της Ελλάδας. Δεν θα σχολιάσω αν γίνεται εκούσια ή ακούσια. Το σημαντικό για μένα είναι πως όλα αυτά δεν ισχύουν.

Εκτιμώ λοιπόν:

1. Η χώρα των Σκοπίων πρέπει να περάσει τις απαιτήσεις της Ελλάδος (ουκ ολίγες και ορθά τις κάνουμε) από ένα κοινοβούλιο που έχει μεν το 50+1% αλλά δεν έχει, σε καμία περίπτωση, σύμπλευση γενικώς. Πόσο μάλλον σε ένα θέμα που και αυτοί έχουν πολιτικό κόστος και μάλιστα σε μια τεταμένη εποχή με την δίκη Γκρουέφσκι σε διαδικασία.

2. Η αλλαγή συντάγματος δεν μπορεί να γίνει στη FYROM καθώς δεν έχει ο Ζάεφ τα 2/3 κοινοβουλίου που χρειάζεται. Κάθε, λοιπόν, απαίτηση μας  θα πάει στα σκουπίδια διότι δεν μπορεί να την ικανοποιήσει. Δεδομένου πώς ο Α.Τσίπρας είπε ή όλα ή τίποτα (και καλώς το είπε για πρώτη φορά), πάμε για το  τίποτα!

3. Οι πολιτικοί της κυβέρνησης Ζάεφ κοιτάνε να πάρουν ό,τι μπορούν έστω και με μια υποσχετική συμφωνία για το μέλλον. Εκεί είναι το ζουμί. Τί θα περιγράφει αυτή η συμφωνία και ποιές δεσμεύσεις θα φέρει. Αυτό όμως σημαίνει πώς επί της ουσίας ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ μέχρι ικανοποίησης του χρονικού περιθωρίου της συμφωνίας δεν θα υπάρξει. Αυτό εκ των πραγμάτων θέτει τα Σκόπια σε δεινή θέση, ενώ δίνει και πλεονέκτημα στην Ελληνική κυβέρνηση. Πάντα όμως με το σκεπτικό πώς η συμφωνία δεν θα έχει όρους μέσα για διπλή χρήση ονόματος και δεκτές αλυτρωτικές απαιτήσεις όπως ονομασία γλώσσας για το εγγύς μέλλον, όταν θα γίνει ένταξη.

4. Γιατί γελούσε ο Α. Τσίπρας και ήταν αισιόδοξος στη συνέντευξη Τύπου; Οι λόγοι είναι δυο:
Πρώτον, η μπάλα είναι στο πεδίο Ζάεφ (γι΄αυτό και η δυστοκία του για δηλώσεις), δεύτερον πήρε ανάσα από ένα πολύ στενό πρεσάρισμα το οποίο είχε δεχτεί το τελευταίο διάστημα για να μην παραχωρήσει το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας.Η πίεση που του ασκήθηκε μέσω συλλαλητηρίων και δηλώσεων από πολίτες, ομογενείς και ξένους διπλωμάτες απέδωσε. Γιατί λοιπόν να μην χαμογελάει; Κέρδισε χρόνο ειδικά όταν και εντός χώρας η κυβέρνηση του μετά και το καυτό ζήτημα περικοπών των συντάξεων βλέπει την κλεψύδρα που μετράει το χρόνο παραμονής στην εξουσία να αδειάζει με γοργούς ρυθμούς.

Τι σημαίνει όμως αυτό σε πραγματικές παραμέτρους και στο διεθνές πεδίο;
Αρχικά η Ελλάδα μαζί με τον Τσίπρα κερδίζει χρόνο και γλυτώνει το βάρος ευθυνών πώς δήθεν δεν θέλει ένταξη των Σκοπίων.
Δεύτερον η χώρα μπορεί να κερδίζει χρόνο σε αυτό, αλλά είναι σημαντικό να αντιληφθούμε πώς μετά την αναβίωση του θέματος από την κυβέρνηση Τσίπρα, δεν υπάρχει περιθώριο υπαναχωρήσεων παρά μόνο σε δύο ακραίες περιπτώσεις άρνησης του Ζάεφ σε καθολικό σημείο ή στην διάλυση της γειτονικής χώρας και απόσχιση της. Το δεύτερο, μάλλον, δύσκολο, το πρώτο όχι και τόσο απίθανο ειδικά αν το δημοψήφισμα  γίνει μέρος επιχειρήματος από τον Ζάεφ.

Με απλά λόγια, λοιπόν, και για να μην μένουμε σε διάφορες θεωρίες του αέρα: Η Ελλάδα έχει ισχύ, έχει διάθεση χρόνου, έχει και το πλεονέκτημα  αφού έχει θέσει κάποια ζητήματα ως defacto αποδοχή για να πάει κάτι μπροστά. Αν αυτό δεν γίνει δεκτό πάει καλένδες. Αν αυτό γίνει δεκτό και προχωρήσει το θέμα, τότε η κυβέρνηση Τσίπρα πρέπει να το φέρει εντός κοινοβουλίου και είναι φοβερά δύσκολο να περάσει όταν σχεδόν όλες οι πλευρές αρνούνται. (σ.σ. μόνο ΠΟΤΑΜΙ και ΣΥΡΙΖΑ είναι υπερ. Όλοι οι άλλοι κατά εκτός κωλοτούμπας που θα οδηγήσει και στην καταδίκη τους προσωπικά και πολιτικά).

Σε κάθε περίπτωση ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑ, ΟΥΤΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ για κάτι τέτοιο. Το θέμα είναι απείρως δυσκολότερο, καθώς καμία πλευρά επί της ουσίας ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΙΣΩ σε σοβαρά εθνικά θέματα. Τώρα πώς κάποια ΜΜΕ βλέπουν συμφωνία, θα πάρω το ρίσκο να πω , ότι το κάνουν με γνώμονα μικροκομματικά συμφέροντα και των δύο πλευρών. Προσωπικά, θα επιμείνω σε ό,τι είχα στην τηλεόραση του ART και στον δημοσιογράφο Λάμπρο Πάσχο στις  13.1.2018. Το θέμα της ονομασίας θα πάει καλένδες χωρίς ουσιαστικό χρονικό ορίζοντα με ό,τι και αν σημαίνει αυτό.

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024