Οι τροπολογίες στο σύνταγμα της πΓΔΜ και η σημασία τους

Γράφει ο Γιώργος Τσακίρης 

Είναι άξιο απορίας πώς, πριν καν «αλέκτωρ λαλήσει τρις», το σύνολο εκείνων που διάκεινται θετικά προς τη Συμφωνία των Πρεσπών, εξήραν κι έσπευσαν να «ράνουν με ροδοπέταλα» την πρωτοβουλία κάποιων εκ των βουλευτών της πΓΔΜ, να καταθέσουν τροπολογία σύμφωνα με την οποία η ιθαγένεια των πολιτών του γειτονικού κράτους, έτσι όπως αυτή αναφέρεται στη Συμφωνία, δε θα καθορίζει την εθνικότητά τους.

Κι ούτε που μπήκαν καν στον «κόπο», να διαπιστώσουν ποιοι και για ποιο λόγο κατέθεσαν αυτές τις τροπολογίες.

Θα πρέπει κατ’ αρχήν να διευκρινιστεί ότι από τις επτά τροπολογίες οι οποίες κατατέθηκαν, οι τέσσερις σημαντικότερες αφορούν το Άρ. 2 παρ. 2 της πρότασης Συνταγματικού Νόμου που ορίζει ότι «Από την ημέρα που θα τεθεί σε ισχύ η τροπολογία ΧΧΧΙΙΙ, η υπηκοότητα θα είναι μακεδονική/πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας».

Διαβάζουμε σε σχετικό άρθρο του ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι : Ο βουλευτής του κυβερνώντος SDSM Μουχαμέντ Ζεκίρι προτείνει στο τέλος της παραγράφου 2 του Άρθρου 2 να προστεθεί η φράση «το οποίο δεν καθορίζει ούτε προδικάζει την εθνότητα στην οποία ανήκουν οι πολίτες» (…)

Οι βουλευτές της «Συμμαχίας για τους Αλβανούς» Ζιγιαντίν Σέλα και Σουρία Ρασίντι προτείνουν οι λέξεις «μακεδονική/πολίτης» να αντικατασταθούν από την λέξη «πολίτης», δηλαδή η παρ. 2 του Άρ. 2 του Συνταγματικού Νόμου να ορίζει ότι «Από την ημέρα που θα τεθεί σε ισχύ η τροπολογία ΧΧΧΙΙΙ, η υπηκοότητα θα είναι πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας» (…)

Οι βουλευτές του κινήματος BESA Φαζίλ Ζεντέλι και Τεούτα Μπιλάλι ζητούν η παρ. 2 του Άρ. 2 του Συνταγματικού Νόμου να αναδιατυπωθεί ως εξής: «Από την ημέρα που θα τεθεί σε ισχύ η τροπολογία ΧΧΧΙΙΙ, οι πολίτες της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας θα έχουν την υπηκοότητα της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας».

Στο ίδιο πνεύμα, οι βουλευτές της ομάδας των «οχτώ» Ελιζαμπέτα Κάντσεσκα-Μίλεφσκα, Νόλα Ισμαλόσκα-Σταρόβα, Βλάντανκα Αβίροβιτς, Εμίλια Αλεξαντρόβα και Ζέκιρ Ραμτσίλοβιτς προτείνουν να προστεθεί στο τέλος της παρ. 2 του Άρ. 2 του Συνταγματικού Νόμου η φράση «το οποίο δεν προκαθορίζει την εθνότητα στην οποία ανήκουν οι πολίτες» (…)

Οι υπόλοιπες τροπολογίες αφορούν σε αιτήματα για την ενίσχυση της αλβανικής ταυτότητας καθώς και για τη θέση σε ισχύ των τροπολογιών.

Το πρώτο που παρατηρεί κάποιος αμέσως, είναι πως μπορεί να υποθέσει με σχετική βεβαιότητα την εθνική καταγωγή των βουλευτών που κατέθεσαν τις τρεις πρώτες τροπολογίες, οι οποίοι (κατά πάσα πιθανότητα) ανήκουν στην αλβανική μειονότητα-κοινότητα της γειτονικής χώρας.

Κοινό δε σημείο ΚΑΙ στις τρεις πρώτες τροπολογίες, είναι είτε η απουσία, είτε η «μείωση» της σημασίας της λέξης «Μακεδονική».

Ο λόγος ;

Νομίζω προφανής.

Σε καμία περίπτωση, όσοι/ες ανήκουν στην αλβανική μειονότητα-κοινότητα της πΓΔΜ, δεν επιθυμούν να έχουν κάποια σχέση με την (λεγόμενη) «Μακεδονική ταυτότητα», ούτε καν ως πολίτες του κράτους, πόσο μάλλον με την ανάλογη (ανύπαρκτη) εθνικότητα.

Στην προσπάθειά τους αυτή λοιπόν, είτε μειώνουν, είτε εξαφανίζουν ακόμη και ότι ρητά προβλέπει η περ.(β) της παρ. 3 του Άρ. 1 της Συμφωνίας, ότι δηλαδή «Η ιθαγένεια του Δεύτερου Μέρους θα είναι Μακεδονική/πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας, όπως αυτή θα εγγράφεται σε όλα τα ταξιδιωτικά έγγραφα»

Το πλέον ενδιαφέρον, είναι ότι στο ίδιο ακριβώς πνεύμα με τους ανωτέρω, «κινείται» και η τροπολογία η οποία κατατέθηκε από την «ομάδα των οκτώ».

Ποια είναι αυτή η ομάδα;

Είναι οι οκτώ βουλευτές του αντιπολιτευόμενου VMRO/DMPNE του πρώην πρωθυπουργού κ. Γκρούεφσκι, οι οποίοι στήριξαν «όταν έπρεπε» με την ψήφο τους την έναρξη της διαδικασίας της συνταγματικής αναθεώρησης στην πΓΔΜ. Στα μέσα δε του περασμένου Οκτωβρίου, ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου της γειτονικής χώρας κ. Tζαφέρι, ανακοίνωσε ότι οι οκτώ αυτοί βουλευτές σχημάτισαν μια νέα κοινοβουλευτική ομάδα, συντονίστρια της οποίας θα είναι η κα Μιλέφσκα, πρώην υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση Γκρούεφσκι.

Τι προτείνεται ΚΑΙ σε αυτήν την τροπολογία ;

Ότι η αναφερόμενη ιθαγένεια των πολιτών ως «Μακεδονική/πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας», ΔΕ προκαθορίζει την εθνότητα στην οποία ανήκουν οι πολίτες.

Σχεδόν πανομοιότυπη (ακόμη και η) διατύπωση της τροπολογίας, σε σχέση με αυτή του βουλευτής του κυβερνώντος SDSM κ. Ζεκίρι !

Τι κοινό μπορεί να έχουν ; Ποιος μπορεί να είναι ο σκοπός αυτών των, ταυτόσημων εννοιολογικά, τροπολογιών ;

Κατά τη γνώμη μου, κανένας άλλος από τον πλήρη διαχωρισμό της έννοιας της «ιθαγένειας» από αυτήν της «εθνικότητας».

Και θα σκεφτεί κάποιος. Μα αυτό είναι καλό. Άρα, απορρίπτουν την (λεγόμενη) «Μακεδονική» ιθαγένεια, άρα ΚΑΙ την εθνικότητα (!!)

Κι εδώ είναι η «παγίδα»

Με τη συζήτηση όλου του προηγούμενου χρονικού διαστήματος στην Ελλάδα, για το εάν η Συμφωνία των Πρεσπών αναγνωρίζει ή όχι (την λεγόμενη) «Μακεδονική» εθνότητα στο γειτονικό κράτος, με την αναφορά του όρου «Nationality» σε αυτήν, πίστεψαν κάποιοι ότι θα καταφέρουν να αποπροσανατολίσουν και να… «μπερδέψουν» τους ακροατές τους, με τους «διθυράμβους» περί «τροπολογιών που ξεκαθαρίζουν μια και καλή το ζήτημα».

Κάθε άλλο λοιπόν.

Είναι ακριβώς αυτές οι τροπολογίες, ιδίως δε η πρώτη του κ. Ζεκίρι και η τέταρτη των πρώην βουλευτών του VMRO/DMPNE, οι οποίες αφήνουν «ορθάνοιχτο» το ζήτημα, αν δεν το επιβεβαιώνουν κιόλας.

Ας αναρωτηθεί ο απλός αναγνώστης.

Ποιος ο σκοπός, ποιος ο λόγος της ταυτόσημης άποψης δύο εκ διαμέτρου αντίθετων πολιτικά βουλευτών, σ’ ένα τέτοιας ζωτικής σημασίας ζήτημα, τη στιγμή μάλιστα που προέρχονται και από δύο εντελώς διαφορετικές εθνικές κοινότητες ;

Μα… αυτός ακριβώς.

Η έμμεση αναγνώριση της διαφορετικής εθνικής ταυτότητας μεταξύ τους.

Κι εάν ο κ. Ζεκίρι ανήκει στην αλβανική μειονότητα (ή «κοινότητα» όπως αναφέρει και το Σύνταγμα της πΓΔΜ) ΣΕ ΠΟΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΚΟΙΝΌΤΗΤΑ, ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ (ή ό,τι άλλο) ανήκουν εκείνοι που συμφωνούν μαζί του, υιοθετώντας ακόμη και την ίδια σχεδόν διατύπωση, ως προς την «απαραίτητη» διευκρίνηση-τροποποίηση της σχετικής παραγράφου του Συντάγματός τους ;

Ως… «βοήθεια», αν δεν το έχετε ήδη καταλάβει, είναι οι ίδιοι που δεχόμενοι να στηρίξουν με την ψήφο τους την έναρξη της διαδικασίας τροποποίησης του Συντάγματος, ζήτησαν και δέσμευσαν τον κ. Ζάεφ να παραμείνει αναλλοίωτο «για ιστορικούς λόγους» το Άρθρο 36 που κάνει λόγο για τον (αποκαλούμενο) «Μακεδονικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα» και για την «ξεχωριστή μακεδονική ταυτότητα των πολιτών του μακεδονικού κράτους».

Κάτι που φυσικά ο κ. Ζάεφ, δεν είχε κανένα πρόβλημα να υποσχεθεί και να υλοποιήσει.

Όσον αφορά δε το ίδιο το Σύνταγμα της πΓΔΜ, σε κείμενο που πρόκειται ν’ ακολουθήσει θα γίνει γνωστή, μέσω της ανάλυσης Άρθρων και των τροποποιήσεων που αυτά «υπέστησαν», η διαχρονική προσπάθεια των γειτόνων μας για την εμφάνιση μιας ομοιογενούς κρατικής οντότητας, με διαφορετικές… «κοινότητες», των οποίων όμως τα δικαιώματα γίνονται απόλυτα αποδεκτά, προστατεύονται και διασφαλίζονται.

Αυτό όμως που είναι πιθανό να έχει ήδη καταλάβει ο κ. Ζάεφ, είναι ότι η διαχείριση της ίδιας της Συμφωνίας των Πρεσπών στην εσωτερική πολιτική σκηνή της χώρας του, είναι κάτι που θα πρέπει να γίνει με πολύ μεγάλη προσοχή, ιδίως όσον αφορά την αλβανική «κοινότητα» και τους εκπροσώπους της.

Σε διαφορετική περίπτωση, είναι επίσης πιθανό σχετικά σύντομα να διαπιστώσει πως «οι πρόσκαιρες συμμαχίες, εξυπηρετούν συγκεκριμένους σκοπούς»