29/03/2024

Χρειαζόμαστε μια Νέα Ευρώπη

Γράφει ο Δημοσθένης Δαββέτας
Καθηγητής φιλοσοφίας της τέχνης, ποιητής, εικαστικός.

Εκατό χρόνια μετά το τέλος του καταστροφικού 1ου παγκόσμιου πολέμου ( του επονομαζόμενου Μεγάλου πολέμου ), εξήντα περίπου χρόνια από την συμφωνία της Ρώμης και είκοσι χρόνια μετά την δημιουργία του ευρώ, η Ευρώπη κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα . Η οικονομία μείωσε εντυπωσιακα ρυθμούς και η πρόοδος της δραστηριότητας το 2019 θα μείνει στο 1,5%και το 2020στο 1,4%. Αν βέβαια δεν υπάρξει κάποια νέα οικονομική κρίση . Η πολιτική δυσαρέσκεια ( για καποιους λαικισμος) εφερε και την Ιταλία στην αντισυστημική συμμαχία η οποία ανησυχει την Γερμανία προκαλώντας και στην Γαλλία την εξέγερση των “κίτρινων γιλεκων “. Ταυτόχρονα το Brexit βρίσκεται προ αδιεξόδου και προκαλεί φόβο στους βρετανικούς θεσμούς και την οικονομία. Η Ευρώπη βρίσκεται σε έντονη πίεση. Από την μια πλευρά οι οικονομικοί κίνδυνοι μεγαλώνουν λόγω της σύγκρουσης ΗΠΑ – Κίνας και οι στρατηγικές απειλές μεγαλώνουν λόγω του Τζιχαντισμου και των Δημοκρατοριων. Από την άλλη πλευρά η ΕΕ έχει παραλύσει λόγω της καλής κυκλοφορίας του Ευρώ , την διαχείριση του μεταναστευτικού , της ασφαλειας , και της ταυτοτητας η της σύγκρουσης του ανταγωνισμού μεταξύ ελεύθερης αγοράς και κοινωνικών αξιών.

Μετά το Βρετανικό Brexit και το Γερμανικό AFD είναι η Γαλλία που μπαίνει σε κρίση με τα “κίτρινα γιλέκα” διαλύοντας την φούσκα του Μακρονισμού και αφήνοντας τις δημόσιες δαπάνες να πληγώσουν την Ανάπτυξη. Η Γαλλία σταματά τον ως τώρα ρυθμό της εξ αιτίας της αύξησης των επιπλέον δημοσίων δαπανών, της μείωσης της αγοραστικής δύναμης των πολιτών και της φυγής κεφαλαίων και επιστημόνων στο εξωτερικό .

Σ’ολ’αυτά ας προστεθούν η διαδοχή του Ντράγκι και οι αναμενόμενες ευρωεκλογές.  Αυτές οι τελευταίες έτσι συνιστούν από την μια ένα κίνδυνο να δημιουργηθεί ένα ευρωκοινοβούλιο λίγο ” α λα ιταλικά ” αλλά κι από την άλλη ,ναναι κι η μεγάλη ευκαιρία να γίνει επιτελους η ουσιαστική συζήτηση για την ευρωπαϊκή ταυτότητα , τα σύνορα και τους σκοπούς της ευρωπαϊκής ένωσης.

Η κρίση της Ευρώπης εξηγείται από την μεγάλη απόσταση που γεννιέται μεταξύ του νέου κόσμου του 21ου αιώνα και των πολιτικών συστημάτων που δεν προχωρούν με τον ίδιο ρυθμό από την εποχή του ψυχρού πολέμου. Η μετακίνηση του καπιταλισμού προς τον Νότο αποσταθεροποιεί και φτωχοποιεί τις μεσαίες τάξεις ακόμη και του Βορρά. Η ψηφιακή επανάσταση ταράζει τις επιχειρήσεις και την μισθοδοσία. Το νέο μεταναστευτικό κύμα που διασταυρώνεται με την ριζοσπαστική βία του ισλαμισμού τροφοδοτεί την ταυτοτικη αναζήτησή. Ενώ οι διεκδικήσεις του ολοκληρωτικοκινεζικού καπιταλισμού να γίνει πρώτη δύναμη, τρομάζει την ήδη υπάρχουσα οικονομική και πολιτική πραγματικότητα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει ανέτοιμη ν’απαντησει σ’ολα τ’ανωτέρω δεδομένα ,όπως και στην αποσπασματική διάσταση του κόσμου , την όξυνση και την σύγκρουση που κυριαρχει μετά το κρας του 2008. Χρειάζεται να ξεκαθαρίσει τις αξίες της , να μην επιτρέψει την είσοδο της Τουρκίας , να ασφαλίσει τα σύνορα της και να μπει στην υπηρεσία των κρατών -Εθνών αντί ναχει τις ψευδαισθήσεις ότι πρέπει να τα καταργήσει. Χρειάζεται κοντολογίς ένα νέο οικονομικό , κοινωνικό και πολιτικό συμβόλαιο που ναχει στόχο την σταθεροποίηση της μεσαίας τάξης και την απασχόληση των νέων. Η Ευρώπη ονειρεύτηκε να γίνει μια διεθνής κοινωνία κατά την θεωρία του Λοκ και μια κοινωνία ειρήνης όπως έλεγε ο Καντ . Κι όμως μπαίνοντας στον 21ο αιώνα ζει την επιστροφή του “Λεβιάθαν” του Τομας Χομπς , την πάλη των τάξεων του Μαρξ και την δύναμη της θέλησης του Νίτσε . Τυραννιες , πόλεμοι, βία βρίσκονται προ των πυλών της Ευρώπης. Απέναντι σ’αυτα πρέπει να δώσει βάση στον πολιτισμό , στην ταυτότητα και στην ασφάλεια που μαζί με την ισορροπημένη οικονομία είναι τ’αντιδοτα στον φόβο και την βία που την απειλούν.

Πηγή: Ελεύθερος Τύπος- Έντυπη Έκδοση 

 

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024