Ρίψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι

«Σε παλιότερες εποχές, τα έθνη ζούσαν με αμοιβαία άγνοια και στην πραγματικότητα το ένα μισούσε ή φοβόταν το άλλο. Το πνεύμα της αδελφικής συνεννόησης μεταξύ τους ας κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος. Με αυτή την πίστη, εγώ, ένας γέρος άνθρωπος, χαιρετώ εσάς, Ιάπωνες μαθητές, από μακριά και ελπίζω πως η γενιά σας κάποτε θα τοποθετήσει τη δική μου στην ντροπή.»
Άλμπερτ Αϊνστάιν, Προς τους μαθητές των σχολείων της Ιαπωνίας

Η ρίψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα του 20ου αιώνα που σφράγισαν την νίκη των συμμάχων κατά του Άξονα. Η χρήση αυτού του όπλου θεωρήθηκε απαραίτητη από τις ΗΠΑ για την αποφυγή μεγάλης στρατιωτικής απόβασης με πολλούς νεκρούς καθώς και ο μόνος ικανός δρόμος να πεισθεί ο αντίπαλος σε άνευ όρων παράδοση. Οδήγησε στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με την παράδοση της Ιαπωνίας λίγες μέρες αργότερα. Η χρήση όπλων μαζικής καταστροφής με τέτοιες τρομακτικές συνέπειες δημιουργεί μέχρι σήμερα ερωτηματικά, διαφωνίες και συζητήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Η συγκεκριμένη επίθεση κατατάσεται συχνά ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Ο βομβαρδισμός της Χιροσίμα από τις ΗΠΑ έλαβε χώρα λίγο πριν τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, στις 6 Αυγούστου 1945 και ήταν η πρώτη πολεμική πυρηνική επίθεση της Ιστορίας. Η βόμβα ήταν τύπου ουρανίου- 235, η οποία είχε λάβει το προσωνύμιο “Little Boy” (αγοράκι) στο κέντρο συναρμολόγησης και δοκιμών Αλαμογκόρντο. Τα αποτελέσματα της έκρηξης δεν ήταν γνωστά εκ των προτέρων, μιας και τέτοιου τύπου βόμβα δεν είχε δοκιμαστεί, όπως η βόμβα πλουτωνίου, που ακολούθησε. Τη ρίψη της έκανε ο σμήναρχος Πολ Τίμπετς, κυβερνήτης ενός αεροσκάφους Β-29 της Αεροπορίας Στρατού, στο οποίο είχε δώσει το όνομα της μητέρας του, “Ένολα Γκέυ”. Το Β29 υπέστη ισχυρή ανατάραξη με την έκρηξη της βόμβας, παρά το γεγονός ότι είχε διανύσει ήδη περισσότερα απο δεκαοκτώ -18- χιλιόμετρα από το σημείο της έκρηξης. Υπολογίζεται ότι επιτόπου φονεύθηκαν περίπου 70.000 ψυχές, στην πλειοψηία τους, άμαχοι. Πολύ περισσότεροι πέθαναν αργότερα ή έπαθαν σημαντικές βλάβες στην υγεία τους εξ αιτίας της ραδιενέργειας. Από την πόλη διασώθηκε μόνον ο θόλος (από μπετόν) και ο σκελετός του κτιρίου που τον στήριζε. Πριν την έκρηξη αυτό ήταν το κτίριο που στέγαζε την “Εμπορική Έκθεση της Περιφέρειας της Χιροσίμα”. Ο θόλος υπάρχει και σήμερα, όπως ακριβώς απέμεινε μετά την έκρηξη, και έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.

Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου 1945, οι Αμερικανικές δυνάμεις έριξαν τη δεύτερη (και τελευταία μέχρι σήμερα πυρηνική βόμβα εναντίον ανθρώπων) στο Ναγκασάκι. Εδώ η βόμβα ήταν άλλου τύπου και χρησιμοποιούσε ως σχάσιμο υλικό το πλουτώνιο. Αυτή είχε λάβει το προσωνύμιο “Fat Man” (Χοντρός) απο το εργαστήριο κατασκευής της. Αρχικός στόχος ήταν η ιαπωνική πόλη Κοκούρα (Kokura), επειδή όμως το νησί Κιουσού, στο οποίο βρίσκεται, ήταν καλυμμένο από πυκνή ομίχλη, ο επικεφαλής της αποστολής ταγματάρχης Σουέινι, ακολουθώντας το σχέδιο, υποχρεώθηκε να στραφεί στον “εφεδρικό” στόχο, την πόλη του Ναγκασάκι. Η έκρηξη ήταν ακόμη σφοδρότερη από την προηγούμενη και σχεδόν διέλυσε το Β-29 του Σουέινι, το οποίο μόλις που πρόλαβε να προσγειωθεί στην Οκινάβα. Ωστόσο, λόγω της γεωγραφικής θέσης του Ναγκασάκι, τα αποτελέσματά της στο έδαφος ήταν λιγότερο καταστροφικά από αυτά της βόμβας στη Χιροσίμα, αν και οι συνέπειες της ραδιενέργειας ήταν εξίσου θανατηφόρες.

Οι δύο αυτές ρίψεις έγιναν με προσωπική απόφαση του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν. Για να πραγματοποιηθούν, ο διοικητής της μοίρας της Αεροπορίας Στρατού Σπατζ, στην οποία ανήκαν τα αεροσκάφη, ζήτησε έγγραφη τη διαταγή από την πολιτική ηγεσία “αρνούμενος να σκοτώσει ίσως 100.000 άτομα με προφορικές μόνον εντολές”. Η διαταγή πράγματι του στάλθηκε εγγράφως με τις υπογραφές του Υπουργού Εσωτερικών Τζορτζ Μάρσαλ και του Υπουργού Στρατιωτικών Χένρι Στίμσον. Η τελική, ωστόσο, απόφαση, σύμφωνα με το Σύνταγμα των ΗΠΑ, έπρεπε να ληφθεί μόνον από τον Πρόεδρο, ο οποίος και την έλαβε, με την αιτιολογία ότι οι ρίψεις αυτές θα έφερναν γρήγορο τέλος στον πόλεμο στο θέατρο του Ειρηνικού και ότι τα θύματα από τις βόμβες θα ήταν λιγότερα από τις απώλειες σε μια ενδεχόμενη απόβαση στην Ιαπωνία ή από τη συνέχιση του πολέμου. Υπάρχουν απόψεις όμως που υποστηρίζουν ότι η ρίψη των ατομικών βομβών ήταν μια επίδειξη δύναμης από τις ΗΠΑ προς τον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως προς τη Σοβιετική Ένωση. Ως τέτοια, προλείανε το έδαφος για την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου.

Ο αρχικός αριθμός των θυμάτων που πέθαναν ακαριαία από τη ρίψη των βομβών υπολογίζεται σε περίπου 70.000 στη Χιροσίμα και 40.000 στο Ναγκασάκι. Όμως οι ολέθριες συνέπειες της πυρηνικής ακτινοβολίας τους επόμενους τέσσερις μήνες αύξησαν τον αριθμό των νεκρών σε 90.000－166.000 στη Χιροσίμα και 80.000 στο Ναγκασάκι. Μέχρι το 1950 ο απολογισμός των θυμάτων είχε φτάσει τα 200.000 θύματα.

Οι δυο βόμβες είχαν κατασκευαστεί στα πλαίσια του Σχεδίου Μανχάταν, του αμερικανικού προγράμματος για την κατασκευή ατομικής βόμβας. Το πρόγραμμα ήταν σε λειτουργία, όταν έπεσαν οι βόμβες, και είχε και άλλες σχεδόν έτοιμες, στα τελευταία στάδια συναρμολόγησης. Υπήρξε η πρόταση από Αμερικανούς επιτελείς να εκτελεστούν κι άλλοι ατομικοί βομβαρδισμοί της Ιαπωνίας, είναι άγνωστο όμως αν κάτι τέτοιο τελικά θα συνέβαινε, καθώς η Ιαπωνία παραδόθηκε στους συμμάχους στις 15 Αυγούστου 1945, δυο μέρες πριν την ολοκλήρωση της κατασκευής της επόμενης βόμβας.

«Θεέ μου τι κάναμε;»

Ο τρόμος που συμπυκνώνεται σε αυτή τη φράση, εξακολουθεί να συγκλονίζει την ανθρωπότητα.

Τη ρίψη της βόμβας στη Χιροσίμα ακολούθησε η ρίψη μιας δεύτερης ατομικής βόμβας στο Ναγκασάκι 3 μέρες μετά. Αυτά είναι τα μοναδικά πυρηνικά όπλα μαζικής καταστροφής που έχουν χρησιμοποιηθεί ποτέ που οδήγησαν ουσιαστικά και στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Πήρε η ανθρωπότητα το μάθημά της;

Σύμφωνα με τον καθηγητή Αμερικανο-Ασιατικών Σχέσεων στο πανεπιστήμιο του Harvard, Odd Arne Westad, οι τρομερές συνέπειες που είχαν οι βομβαρδισμοί της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι έχουν λειτουργήσει αποτρεπτικά για τη χρήση ατομικών όπλων μαζικής καταστροφής.

“Είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι ο κόσμος συνειδητοποίησε τις φρικτές συνέπειες. Είναι αξιοσημείωτο ότι 70 χρόνια μετά τη Χιροσίμα, δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ξανά πυρηνικά όπλα” δήλωσε στο CNN.

“Πέρασαν σχεδόν 60 χρόνια Ψυχρού Πολέμου χωρίς τη χρήση πυρηνικών όπλων. Δεν πιστεύω ότι αυτό θα ήταν εφικτό αν δεν είχαμε πάρει το μάθημά μας από τη Χιροσίμα, τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή»” πρόσθεσε.

Η ιστορία της ατομικής βόμβας μέσα από 20 συγκλονιστικές εικόνες

Ένας άνδρας διασχίζει με το ποδήλατό του την ισοπεδωμένη πόλη της Χιροσίμα, λίγες μέρες μετά τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας, στις 6 Αυγούστου 1945.

Μερικές εβδομάδες πριν, οι ΗΠΑ είχαν πραγματοποιήσει την πρώτη δοκιμαστική έκρηξη της ατομικής βόμβας στο Νέο Μεξικό στις 16 Ιουλίου 1945.

Όλα ξεκίνησαν το 1939, όταν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν και ο Λήο Ζίλαρντ έστειλαν ένα γράμμα στον τότε Αμερικανό πρόεδρο Ρούσβελτ, προτρέποντάς τον να διεξάγει έρευνα για την κατασκευή ατομικής βόμβας πριν οι Γερμανοί προλάβουν να κατασκευάσουν τη δική τους. Μέχρι το 1942 οι ΗΠΑ είχαν εγκρίνει το απόρρητο Manhattan Project.

Το 1942 ο ο στρατηγός του Μηχανικού Λέσλι Γκρόουβς (αριστερά) τέθηκε επικεφαλής του Manhattan Project. Δεξιά του στη φωτογραφία ο φυσικό Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, επικεφαλής του ερευνητικού σταθμού Los Alamos στο Νέο Μεξικό, που έμεινε στην ιστορία ως “ο πατέρας της ατομικής βόμβας».

Εργάτες στο Los Alamos ποζάρουν μαζί με 100 τόνους TNT.

Πινακίδες σαν αυτή υπενθύμιζαν στους εργάτες ότι το Manhattan Project ήταν άκρως απόρρητο: “Ότι βλέπετε, κάνετε, ακούτε εδώ, μένει εδώ»”.

Η βόμβα δύο μέρες πριν την πρώτη επιτυχημένη δοκιμή.

Η έκρηξη της πρώτης δοκιμαστικής βόμβας με την κωδική ονομασία Trinity, έγινε στην έρημο Jornada del Muerto (Ημέρα των Νεκρών).

Ο πιλότος του βομβαρδιστικού Enola Gay, Πολ Τίμπετς, λίγα λεπτά πριν αναχωρήσει για τη Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου 1945.

Η πρώτη ατομική βόμβα “Little Boy» – δηλαδή μικρό αγόρι – προκάλεσε τεράστια καταστροφή όπως φαίνεται από την παραπάνω φωτογραφία που τραβήχτηκε λίγο μετά την έκρηξη.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Χάρυ Τρούμαν, εν πλω, διαβάζει τις αναφορές για το βομβαρδισμό της Χιροσίμα.

Η λευκή γραμμή, ένα σημείο που δεν κάηκε από το σαρωτικό κύμα θερμότητας, θεωρείται πως είναι η σκιά ενός ανθρώπου.

Μια ηλικιωμένη γυναίκα σε αυτοσχέδιο νοσοκομείο στη Χιροσίμα μετά την καταστροφή.

Η δεύτερη ατομική βόμβα “Fat Man» μερικές ώρες πριν εκραγεί στο Ναγκασάκι στις 9 Αυγούστου 1945.

Το Ναγκασάκι 15 λεπτά μετά την έκρηξη.

Επιζώντες στο ισοπεδωμένο Ναγκασάκι.

70.000 άνθρωποι πέθαναν ακαριαία στο Ναγκασάκι. Η φωτογραφία μίας επιζήσασας με το παιδί της την ημέρα του βομβαρδισμού.

Στιγμιότυπο από το γραφείο τύπου του Λευκού Οίκου τη στιγμή που ο Τρούμαν ανακοινώνει την παράδοση της Ιαπωνίας στις 15 Αυγούστου 1945.

Αεροπλανική λήψη της Χιροσίμα τρεις εβδομάδες μετά το βομβαρδισμό.

Στρατιώτες και ναύτες στο USS Missouri παρακολουθούν την επίσημη παράδοση της Ιαπωνίας στο Tokyo Bay στις 2 Σεπτεμβρίου 1945.

πηγή

http://www.news247.gr
Wikipedia