29/03/2024

Τα γερμανικά «όνειρα» για το 2018

του Josef Janning
Εuropean Council On Foreign Relations 

Πριν από χρόνια, η Angela Merkel συνήθιζε να απαντά σε ερωτήσεις σχετικά με το εγγύς μέλλον ότι “η Ευρώπη θα βγει πιο ισχυρή από την κρίση”. Το 2017 οι καιροί έχουν αλλάξει. Ο Jean-Claude Juncker ίσως να έχει αισθανθεί “νέο άνεμο στα πανιά” της Ευρώπης, αλλά αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι το πλοίο δεν βυθίστηκε στις εκλογικές καταιγίδες της Αυστρίας, της Ολλανδίας και της Γαλλίας.

Σε σχέση με το 2016, το 2017 μπορεί να μοιάζει με ένα κομβικό σημείο. Αλλά από την οπτική του Βερολίνου, το 2018 θα είναι πιο σημαντικό, κυρίως λόγω της παρατεταμένης αναζήτησης για μια γερμανική κυβέρνηση, η οποία κοστίζει στην Ευρώπη τουλάχιστον ένα εξάμηνο πολιτικού momentum.

Για το Βερολίνο, το καλύτερο στο οποίο μπορεί να ελπίζει η Ευρώπη το 2018 είναι να συνεχίσει το “βλέποντας και κάνοντας”. Συγκεκριμένα, να ελπίζει ότι δεν θα υπάρξει αύξηση των προσφυγικών ροών, και ότι η Ευρώπη δεν θα βιώσει άλλη μία τρομοκρατική επίθεση ή μια σημαντική άνοδο της εγκληματικότητας μεταξύ των μεταναστών. Μια τέτοια “ηρεμία” θα έδινε κάποιον αναγκαίο χρόνο για να αναπτυχθεί, να συζητηθεί και να αποφασιστεί μία ισχυρή απάντηση στην πρόκληση της μετανάστευσης.

Δεν θα υπάρξει μεγάλο περιθώριο για τα μεγαλεπήβολα σχέδια της ατζέντας Macron όπως περιγράφηκαν στην ομιλία στη Σορβόννη. Οι “Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης” του Martin Schulz δεν θα προχωρήσουν ούτε αυτές σημαντικά στους επόμενους 12 μήνες. Η τάση θα παραμείνει ισχυρή και στο επόμενο έτος. Παρά τις ευνοϊκές οικονομικές προοπτικές, η γερμανική πολιτική τάξη φαίνεται ότι προτιμά τα μικρότερα βήματα έναντι των μεγάλων σχεδίων, κυρίως λόγω του φόβου αποτυχίας. Η Βρετανία χρειάζεται μια χρονιά χαμηλών εντάσεων για να αποφύγει να βγει “στην άμυνα”, προσπαθώντας παράλληλα να διατηρήσει κάποια πίεση για τις μεταρρυθμίσεις.

Όσον αφορά τη μεγαλύτερη ανησυχία, η γερμανική άποψη θα μπορούσε να επικεντρωθεί σε κινδύνους εκτός της Ευρώπης. Τα πράγματα στην ήπειρο δεν είναι καλά αλλά φαίνονται προβλέψιμα ακόμη και στα χειρότερα σενάρια. Μια μεγάλη σύγκρουση μεταξύ μεγάλων δυνάμεων, θα ήταν μία κρίση διαφορετικής αντίληψης. Η μεγαλύτερη ανησυχία ως εκ τούτου θα ήταν μια κλιμάκωση της κρίσης της Κορέας σε κάποιο βαθμό προκαλώντας μια αμερικανική στρατιωτική επίθεση για την καταστροφή της πυρηνικής ικανότητας της Βόρειας Κορέας, με μεγάλες παράπλευρες ζημιές και απώλειες στη χερσόνησο της Κορέας. Εάν το καθεστώς της Βόρειας Κορέας επιβιώσει μιας τέτοιας κρίσης, θα μπορούσε να ακολουθήσει “μια πολιτική πυρηνικού χειμώνα”, καθώς ενώ οι σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας θα παγώσουν, αυτό θα επεκταθεί στο σύστημα περιφερειακών συμμαχιών και στο διεθνές εμπόριο.

Ενώ γεωγραφικά είναι πολύ μακριά από το επίκεντρο της κρίσης, η Ευρώπη θα δεχόταν ισχυρό πλήγμα. Οι διατλαντικές σχέσεις θα δεχθούν άλλο ένα πλήγμα, η ευρωπαϊκή οικονομία μπορεί να πέσει θύμα ενός νέου Ψυχρού Πολέμου στην Ανατολική Ασία και το σύστημα μη διάδοσης των πυρηνικών θα μπορούσε να καταρρεύσει, προκαλώντας εξοπλιστική κούρσα για πυρηνικά σε περιοχές πιο κοντά στην Ευρώπη.

Όσο μεγαλύτερες είναι οι πυρηνικές ζημιές, τόσο βαθύτερη θα είναι η πτώση στην πολιτική “θερμοκρασία” των παγκόσμιων υποθέσεων, με μια διεθνή τάξη που έχει τη στήριξή της κανόνες, να αποσυντίθεται περαιτέρω, και η σύγκρουση των μεγάλων δυνάμεων να γίνεται το βασικό πρότυπο.

Η έμμεση κρίση θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο επιζήμια από μια ευθεία βολή, όπως έγινε με την προσφυγική κρίση 2015/2016. Αν και η Ευρώπη θα μπορούσε να επηρεαστεί λιγότερο από τις χώρες στην ευρύτερη Ανατολική Ασία, η αναταραχή θα μπορούσε να βαθύνει τις ρωγμές στην οικοδόμηση της ΕΕ αντί να οδηγήσει σε στενότερη συνεργασία.

Capital.gr 

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024