Υπάρχει και η Ανατολή
Γράφει ο Κώστας Ιορδανίδης
Σπαράσσεται η Τουρκία εσωτερικώς εδώ και χρόνια και ειδικότερα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016. Η αντιπαράθεση μεταξύ κεμαλιστών και ισλαμιστών είναι μετωπική και της πλέον ακραίας μορφής. Το κόμμα των υπερεθνικιστών ακολουθεί συχνά αμφίδρομη πολιτική.
Αλλά αιφνιδίως οι πάντες συσπειρώθηκαν περί τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και η στρατιωτική επέμβαση στη βόρεια Συρία, που έχει στόχο τη συντριβή των Κούρδων ενόπλων σε αυτή τη χώρα, υποστηρίζεται εκθύμως από το σύνολο των τουρκικών κομμάτων, με εξαίρεση το κουρδικό.
Αδιαμφισβητήτως, η Τουρκία δεν είναι πρότυπο πολιτικής συμπεριφοράς – τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς. Ωστόσο, είναι σαφέστατο ότι η χώρα αυτή και ειδικώς τα πολιτικά της κόμματα έχουν στερέα αντίληψη του εθνικού συμφέροντος και το υπερασπίζονται με κάθε μέσο – δόκιμο ή αδόκιμο, «πολιτισμένο» ή «πρωτόγονο».
Ως προς τη χώρα μας, βεβαίως, η επίκληση «εθνικών λόγων», δίχως να προσδιορίζο-νται σαφώς, προβαλλόταν –ιδιαίτερα κατά το παρελθόν– ως επιχείρημα για τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Κατάχρηση του όρου «εθνικό συμφέρον» γινόταν επί σειράν ετών και η διαχείρισή του υπήρξε πάντα μικροκομματική. Αυτό ισχύει και σήμερα, που ανεφύη εκ νέου το μακεδονικό ζήτημα.
Πέραν των ανωτέρω που αφορούν στα καθ’ ημάς, η καιροσκοπική πολιτική που ακολούθησαν οι Μεγάλες Δυνάμεις της Δύσεως στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας αγνόησε εκ προοιμίου τα συμφέροντα της Τουρκίας νοτίως των συνόρων της. Με δεδομένο ότι εδώ και δεκαετίες διεξάγεται στις ανατολικές περιοχές της χώρας αυτής ένας αιματηρότατος εμφύλιος πόλεμος εναντίον των Κούρδων αυτονομιστών, ήταν αδιανόητο ότι η Αγκυρα θα αδιαφορούσε στον εξοπλισμό των Κούρδων της Συρίας από την Ουάσιγκτον. Ή ότι δεν θα ενεργούσε με όσα μέσα διαθέτει για να αποτρέψει τη δημιουργία κουρδικής ζώνης με έξοδο στη Μεσόγειο, νοτίως των συνόρων της.
Οι ΗΠΑ ειδικώς και γενικότερα η Δύση απώλεσαν σταδιακώς εδώ και μερικές δεκαετίες την αποτρεπτική ισχύ που διέθεταν στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Οι προειδοποιήσεις της Ουάσιγκτον αγνοού-νται από κράτη-παρίες ανά την υφήλιο, και οι «ανησυχίες» της Δύσεως δεν πρόκειται να αναστείλουν τη δράση των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας στη βόρεια Συρία.
Παρά την προσέγγιση της Μόσχας με την Αγκυρα, η Τουρκία δεν πρόκειται να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ, ούτε να εκδιωχθεί από τη Συμμαχία. Οι τελευταίες εξελίξεις απλώς αναδεικνύουν το έλλειμμα πολιτικής της Δύσεως στην περιοχή.