Η στρατηγική της Τουρκίας και τα επόμενα βήματα της
O Ερντογάν ζητάει στο μέλλον μια ευκαιρία να ανεβάσει την Τουρκία στις 10 πιο προηγμένες χώρες του κόσμου ( πρόσφατες δηλώσεις του) ενώ την ίδια στιγμή ο Τσαβούσογλου αναφέρει τον ρόλο που παίζει η Τουρκία στην περιοχή, θέτοντας όρους σε ΗΠΑ και Ρωσία αντίστοιχα για το ότι η χώρα του δεν θα ανεχθεί να γίνει ακόλουθος διαταγών τρίτων.
Η παραπάνω εικόνα, προφανώς, και δεν αποτελεί έκπληξη καθώς η Τουρκία από την εποχή της Τσιλέρ και μετά, διένυσε μια περίοδο διαμόρφωσης στρατηγικής 20ετίας με το γνωστό black book που έχουν αρκετά think tank της, όπως και με την ανάπτυξη μιας πολεμική βιομηχανίας που σήμερα θεωρείται κρίσιμης σημασίας για αρκετές χώρες της Ευρώπης (βλ. ΗΒ που θα αναπτύξει και αεροσκάφος εκεί) και για τις ΗΠΑ ( κατασκευή αεροσκαφών και ανταλλακτικών για το F16). Η ίδια βιομηχανία πλέον παράγει και δικό της εξοπλισμό .
Εκείνο, όμως, που έχει σημασία είναι οι βλέψεις της Τουρκίας προς το να γίνει ναυτική δύναμη. Όλες οι αυτοκρατορίες είχαν την δυνατότητα να επιχειρούν με σκάφη μεταφέροντας στρατό και δύναμη σε όλο τον κόσμο. Ήδη, άλλωστε, η παρουσία της Τουρκίας στην Αφρική είναι μεγάλη και απαιτείται υποστήριξη. Τα πλοία μεταφοράς αεροσκαφών κάθετης απογείωσης και τα νεοποκτηθέντα F35 δεν είναι αποτέλεσμα μιας στρατηγικής εστιασμένης στη χώρα μας (εμάς μας θεωρούν απλά εμπόδιο, όχι στόχο) αλλά αποτελούν εστίαση στην διαμόρφωση της Τουρκίας ως χώρας στρατηγικού επιπέδου σε ανώτατο επίπεδο διπλωματίας και ισχύος.
Μια Τουρκία, δηλαδή, με αεροπλανοφόρα, δορυφόρους, δική της αμυντική βιομηχανία, στρατό με ανεπτυγμένα συστήματα και μια στρατηγική επέκτασης με χρήση ήπιας ή και ωμής ισχύς αν χρειαστεί.
Σε όλα αυτά τώρα υπάρχει ένα αγκάθι και μάλιστα τεράστιο. Η Τουρκία υποφέρει από πλήρη εξάρτηση σε θέματα ενέργειας. Η επίλυση σε αυτό το κομμάτι είναι στρατηγικός στόχος και για αυτό σύντομα θα δείξει πολύ επιθετική τάση απέναντι στην χώρα μας και στην Κύπρο. Θέλει να έχει ιδία (έστω και σε μικρό επίπεδο) αυτονομία σε ενεργειακό και να μην εξαρτάται από ΗΠΑ ή Ρωσία και αντίστοιχα Ιράν-Ιράκ.
Το παραπάνω για την Άγκυρα θεωρείται ζωτικής σημασίας, καθώς ήδη είναι -20% σε επάρκεια ενέργειας για τα σχέδια που αναζητεί να εφαρμόσει. Κάποια σχέδια για τα πυρηνικά εργοστάσια μπορεί να είναι μια εναλλακτική, όμως αυτό δεν μπορεί να λύσει θέματα τροφοδοσίας στρατού σε καύσιμα. Είναι αναπόφευκτο, λοιπόν, να αναζητήσει διόδους στο να έχει δικά της κοιτάσματα ή να ελέγχει πλήρως τις ροές από άλλες πηγές.
Η Ελλάδα σύντομα θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση, καθώς η τουρκική στρατηγική είναι εμφανέστατη και σε βραχύ χρονικό διάστημα θα εκδηλωθεί με φόντο το Αιγαίο και ειδικά την ΝΑ πλευρά συνόρων της χώρας μας και φυσικά την Κύπρο.
Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας