Περί αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού
Γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης
Είχε φανεί από νωρίς: η υποθεση Novartis (μείζον σκάνδαλο για την Κυβέρνηση, στημένη σκευωρία για αρκετούς στην Αντιπολίτευση, πεδίον δόξης λαμπρόν για την μηντιακή μας ζούγκλα) θα καταλήξει να αναδιατάξει τον πολιτικό χάρτη.
Ακόμη κι αν αποψιλώσει κανείς το κείμενο της μηνυτήριας αναφορά Σαμαρά κατά Τσίπρα, Παπαγγελόπουλου, Τουλουπάκη κλπ. εισαγγελέων απο τις πλέον ακραίες διατυπώσεις του, το «Την αστική Δημοκρατία πάντως δεν θα την ανατρέψουν!» και μόνον, δείχνει την νέα ένταση. Αμα, τώρα, καταλήξει η Ν.Δ. σε αποχώρηση απο την συζήτηση για Προανακριτική στην Βουλή, η διάσταση «αναδιάταξη» θα βρεθεί απογειωμένη.
Πάμε όμως σε πράγματα πιο τεχνικά. Την ίδια την Ν.Δ., που υπό μιαν έννοια βρίσκεται στον πυρήνα των εξελίξεων, η υπόθεση Novartis ταυτόχρονα την ξεσκίζει (σημειώστε την φίλια διαρροή περί «βαθιού λαρυγγιού» απο την ιδια την παράταξη και τούτο μετά την διαγραφή Ευ. Αντώναρου κοκ) αλλά και την ομογενοποιεί (καθώς η ηγεσία Μητσοτάκη καλείται να ορθώσει τείχος υπεράσπισης και για τους «μεγάλους» – Σαμαρά, Γεωργιάδη, Αβραμόπουλο – και για «την μαρίδα» – Σαλμά, Λυκουρέντζο). Υπό μια μη-αμελητέα άποψη, αυτή η επώδυνη και επικίνδυνη διαδικασία χαρίζει στην ηγεσία Μητσοτάκη και χρόνο και περιθώριο χειρισμών και ζήτηση ηγετικότητας.
Αλλα και στην ΚινΑλ άμα στραφεί κανείς, μολονότι εκεί ο ίδιος ο Βαγγέλης Βενιζέλος υπερέχει ως ανάστημα του όλου χώρου, ενώ και ο Ανδρέας Λοβέρδος σαφώς χειρίζεται την κατάσταση δι’ ιδίων, η ηγεσία Φώφης/Σταύρου βρέθηκε με ένα ιδιαίτερα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια – πώς; Μα, με την διαφοροποίηση στάσης απέναντι στις επιλογές Ν.Δ. – μάλιστα με ανάγκη παρόμοιας διαφοροποίησης, καθώς αλλιώτικα ο κίνδυνος πολιτικής απορρόφησης απο την ανεβασμένη στα κάγκελα Ν.Δ. θα κορυφωνόταν.
Αφήσαμε για τελευταία την κυβερνητική πλευρά – πάντως τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και ο όλος χειρισμός της δικαστικοποίησης του μείζονος οικονομικου και ηθικού (αυτό δεν το αρνείται κανείς…) σκανδάλου Novartis περισσότερο απο ΑνΕλληνες φέρνει. Εδώ, ο τρόπος με τον οποίο η καθαρτήρια πρωτοβουλία ξέφυγε αρχικά σε υψηλούς τόνους αλλ’ εν συνεχεία απέκτησε κάποιαν αυτοσυγκράτηση, παραπομπή στην σοφία της Δικαιοσύνης, ενδεχομένως και κάτι σαν σωφροσύνη, έρχεται να δέσει με τις εσωτερικές ωριμάνσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Θα πορευθεί στις κάλπες με κραυγές στα οδοφράγματα ή με διαχείριση πολιτικων ζητημάτων;
Ναι, παρατηρούμε ήδη αναδιάταξη. Να δούμε την συνέχεια, μετά και την Βουλή.
