Θα διασπαστεί η ενότητα των 27 στις διαπραγματεύσεις για το Brexit;
των John Springford, Sam Lowe, Beth Oppenheim
Centre for European Reform
Ορισμένοι Βρετανοί πολιτικοί θεωρούν ότι οι 27 θα διχαστούν κατά τις εμπορικές διαπραγματεύσεις για το Brexit, εξαιτίας των διαφορετικών οικονομικών συμφερόντων. Αλλά οι διαφωνίες μεταξύ των 27 είναι μικρές, χάρη στις κόκκινες γραμμές της Theresa May.
Μέχρι σήμερα, η θέση της ΕΕ αναφορικά με το Brexit ήταν σταθερή. Στη διάρκεια των συζητήσεων για τους όρους του διαζυγίου, τα συμφέροντα των κρατών-μελών ευθυγραμμίστηκαν και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα μπορούσε να στηριχθεί σε διαφωνίες για να μαλακώσει η σκληρή γραμμή που προωθούν η Γερμανία και η Γαλλία. Αλλά στη δεύτερη φάση των διαπραγματεύσεων του brexit, μπορεί να ανακύψουν τα διαφορετικά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα των διάφορων κρατών-μελών. Ορισμένοι πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να απειλήσει την ενότητα των 27.
Αυτό το άρθρο υποστηρίζει ότι η ΕΕ θα συνεχίσει να είναι ενωμένη. Δεν θα προσφερθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο μια “βελτιωμένη συμφωνία”. Ο μόνος τρόπος για να διατηρήσει η Βρετανία ένα συγκρίσιμο επίπεδο πρόσβασης στην ενιαία αγορά με αυτό που απολαμβάνει σήμερα, θα ήταν η Theresa May να μαλακώσει τις κόκκινες γραμμές της και να αποδεχθεί τις συνοδευτικές υποχρεώσεις. Εάν είναι απρόθυμη να το κάνει, το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να περιμένει λίγα περισσότερο από μια βασική συμφωνία ελεύθερου εμπορίου (FTA), η οποία στην πιο φιλόδοξη μορφή της, θα είναι παρόμοιου βάθους και εύρους με τα αρχικά ευρωπαϊκά οράματα της Διατλαντικής Εμπορικής και Επενδυτικής Εταιρικής Σχέσης (ΤΤΙΡ), την συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ, που είχε άσχημο τέλος.
Ενώ οι οικονομίες των 27 είναι πραγματικά εκτεθειμένες στο Brexit, η πλειονότητα των χωρών αντιμετωπίζουν μικρά οικονομικά κόστη από τη διαδικασία. Η οικονομία της Γερμανίας είναι η πιο εκτεθειμένη, μετά από την Ιρλανδία, αλλά έχει αποδειχθεί μία από τις πιο δύσκολες χώρες στις διαπραγματεύσεις. Εκτός από την Ιρλανδία, τη Γερμανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο και την μικροσκοπική Μάλτα, το 2% ή και λιγότερο του ΑΕΠ των χωρών-μελών, εμπλέκονται στο εμπόριο με το Ηνωμένο Βασίλειο. Ενώ οι πιο εκτεθειμένοι υποστηρικτές του ελεύθερου εμπορίου όπως η Ολλανδία, θα μπορούσαν να υιοθετήσουν μια πιο ήπια προσέγγιση για οικονομικούς λόγους, η ακεραιότητα της ενιαίας αγοράς παραμένει μια σημαντική ανησυχία και τα περισσότερα κράτη-μέλη είναι απίθανο να δαπανήσουν μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο για λογαριασμό του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το καθεστώς του City of London ως το μεγαλύτερο χρηματοοικονομικό κέντρο της Ευρώπης, δίνει στη Βρετανία κάποια μόχλευση, αλλά όχι τόση όση φαίνεται ότι πιστεύει το Ηνωμένο Βασίλειο. Εκεί που το Brexit δημιουργεί κινδύνους για τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις των 27, η ΕΕ έχει την εξουσία να περιορίζει τις συνέπειες από την απώλεια πρόσβασης στο City, αντισταθμίζοντάς τις είτε για μια προσωρινή περίοδο μετά τη μετάβαση για να δοθεί στις αγορές χρόνος να προσαρμοστεί είτε μόνιμα. Αλλά το εύρος αυτής της αντιστάθμισης θα είναι πολύ πιο περιορισμέο από την πρόσβαση που παρέχει η συμμετοχή στην ενιαία αγορά.
Ενώ μια βρετανική προσφορά ενός προτιμησιακού καθεστώτος μετανάστευσης για τους πολίτες της ΕΕ ασφαλώς θα έδειχνε καλή θέληση, οι αξιωματούχοι στις Βρυξέλλες υποδηλώνουν ότι χωρίς την ευρωπαϊκή νομοθεσία σε ισχύ στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι υποσχέσεις που δίνονται τώρα από το Ηνωμένο Βασίλειο δεν δεσμεύουν τα χέρια των μελλοντικών κυβερνήσεων. Οι μελλοντικές κυβερνήσεις μπορούν να επιλέξουν ένα πιο περιοριστικό καθεστώς μετανάστευσης.
Ένας τομέας στον οποίο το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσε να θεωρήσει ότι αξίζει να ασχοληθεί, είναι οι μελλοντικές συνεισφορές στον προϋπολογισμό. Η πολιτική της ΕΕ για τον προϋπολογισμό, αναμένεται να είναι ιδιαίτερα δύσκολη στον επόμενο γύρο διαπραγματεύσεων, και εάν το Ηνωμένο Βασίλειο προσέφερε ένα σημαντικό ποσό, θα μπορούσε να απελευθερώσει κάποια οφέλη στις διαπραγματεύσεις για μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου. Ωστόσο, αυτά τα οφέλη θα περιοριζόταν από τις κόκκινες γραμμές του Ηνωμένου Βασιλείου στο να αποδεχθεί τους κανόνες της ΕΕ, τη δικαιοδοσία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και την ελεύθερη κυκλοφορία.
