28/03/2024

Κατούντα: Επιχειρείται ένα νέο είδος εξόντωσης των Ελλήνων

 

 

Συνέντευξη στη Γιώτα Χουλιάρα για το Geopolitics & Daily News 

 

1) Καθώς οι διαπραγματεύσεις και οι συζητήσεις για το όνομα της FYROM συνεχίζονται θα ήθελα το δικό σας σχόλιο σχετικά με τις εξελίξεις και το όνομα Βόρεια Μακεδονία που ακούγεται ότι είναι αυτό στο οποίο έχουν συμφωνήσει οι δυο πρωθυπουργοί (Τσίπρας – Ζάεφ) μετά και τις συζητήσεις των Υπουργών Εξωτερικών σε Νέα Υόρκη και Βρυξέλλες. 

Καταρχάς, θα πρέπει να αναφέρω ευθύς εξαρχής ότι είμαι εντελώς αντίθετη στην εκχώρηση του ονόματος Μακεδονία με ή χωρίς επιθετικό προσδιορισμό. Και θα σας εξηγήσω την τοποθέτηση αυτή.

Η διεκδίκηση του ονόματος συνδέεται άμεσα με τη διεκδίκηση εδάφους. Στόχος των σφετεριστών της ιστορίας μας, οι οποίοι μάλιστα διεκδικούν δήθεν καταβολές από τον Μ. Αλέξανδρο και τους Αρχαίους Μακεδόνες, δεν είναι απλώς το όνομα, αλλά ο έλεγχος του κρίσιμου γεωπολιτικού χώρου της Μακεδονίας. Αυτό το επιβεβαιώνει το Σύνταγμά τους που κάνει λόγο περί μεταβολής συνόρων, περί μακεδονικής μειονότητας, περί Μακεδονικού έθνους. Το επιβεβαιώνουν τα σχολικά τους εγχειρίδια που παραποιούν συστηματικώς την ελληνική ιστορία, που παρουσιάζουν τους Βαλκανικούς πολέμους όχι ως απελευθερωτικούς αλλά ως κατακτητικούς και που έχουν κατακλύσει τις σελίδες τους χάρτες μιας Ενιαίας Μακεδονίας που φτάνει ως τον Όλυμπο! Το όνομα Μακεδονία λοιπόν θα λειτουργήσει ως όχημα, ως τορπίλη, ως δούρειος ίππος, αν θέλετε, του αλυτρωτισμού τους. Χωρίς το όνομα, ο αλυτρωτισμός τους σβήνει αυτομάτως. Αντιθέτως, με το όνομα εκχωρημένο, ο αλυτρωτισμός τους παραμένει ζωντανός.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το όνομα που διεκδικούν σήμερα ήταν ένα ύπουλο εφεύρημα του ηγέτη τους, του Τίτο, για την κάθοδο της χώρας του στο Αιγαίο και για την διεκδίκηση όλης της ελληνικής Μακεδονίας. Έτσι με την ευκαιρία της ίδρυσης της Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας το 1943, ο Τίτο, βρίσκει την αφορμή και συγκροτεί εντελώς πραξικοπηματικά το 1944 ομόσπονδο κρατίδιο, στο οποίο δίνει σκοπίμως το ψευδεπίγραφο όνομα: «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Πριν το Τίτο η περιοχή αυτή ονομαζόταν Βαρδάρσκα Μπανόβινα, χώρα του Βαρδάρη. Γι’ αυτό και ο Αμερικανός υπουργός των Εξωτερικών Στετίνιους ήδη από το 1944 προειδοποιεί για το αυτονόητο ότι η ίδρυση «Μακεδονίας» και «Μακεδονικού Έθνους» σκοπεύει σε απόσπαση της Ελληνικής Μακεδονίας, κάτι που άλλωστε δεν έκρυψε ποτέ και ο ίδιος ο Τίτο.

Στο δια ταύτα τώρα. Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έχουν πέσει 5 ονόματα από τον διαμεσολαβητή Νίμιτς. Από αυτά, όπως έχει διαρρεύσει, προκρίνεται το Βόρεια Μακεδονία, το οποίο αν επικρατήσει, κάτι που απεύχομαι, θα θέσει τις βάσεις ώστε να οδηγήσει μελλοντικά, με ακρίβεια, στο γεωπολιτικό ακρωτηριασμό της χώρας μας. Αν αναγνωριστεί το κράτος αυτό ως Βόρεια Μακεδονία αυτό δε σημαίνει ότι υπάρχει και μια Νότια; Ο στόχος της Βόρειας και Νότιας Μακεδονίας δε θα είναι η Ένωση; Το όνομα Βόρεια Μακεδονία ενέχει συνεπώς μια παραπλανητική ορολογία. Παραπέμπει σε διχοτομημένα για γεωπολιτικούς λόγους εθνικά κράτη, όπως η Βόρειος Κορέα και παλαιότερα το Βόρειο Βιετνάμ. Λόγω ακριβώς αυτής της σημειολογίας, αυτή η σύνθετη ονομασία, μπορεί να αφήσει χώρο στο ιδεολόγημα των Σκοπίων περί διαμελισμένης “μακεδονικής πατρίδας”, ιδέα που προάγεται ακόμα και μέσα από τα σχολικά τους εγχειρίδια και μάλιστα από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού.

Επίσης, ένα άλλο σοβαρό ζήτημα είναι το πώς θα χαρακτηριστεί η εθνότητα της «Βορείου Μακεδονίας». Ποια θα είναι η εθνική ταυτότητα των κατοίκων; Πώς θα ονομάζονται δηλαδή; Πώς θα αυτοπροσδιορίζονται; Βορειομακεδόνες;  Μακεδόνες  θα επικρατήσει να λέγονται… Πώς θα ονομάζεται η γλώσσα τους; Βόρειο μακεδονική; Μακεδονική θα λέγεται. Το δεύτερο συνθετικό θα επικρατήσει, ας μη γελιόμαστε… Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη προτεινόμενη λύση δεν είναι λύση. Είναι η βάση που θα οδηγήσει στον εθνικό κατακερματισμό μας. Ούτως ή άλλως το όνομα «Μακεδονία» θα λειτουργήσει, σε βάθος χρόνου, από μόνο του αποσταθεροποιητικά, διότι συνεπάγεται 100% αλυτρωτισμό. Πολλώ δε μάλλον το όνομα Βόρεια Μακεδονία, που παραπέμπει σε διαμελισμένη χώρα, σε διαμελισμένο έθνος,  το «Έθνος των Μακεδόνων», των Βόρειων και των Νότιων Μακεδόνων δηλαδή. Όταν λέμε βορειοελλαδίτες και Νοτιοελλαδίτες δεν εξυπακούεται αμέσως ότι πρόκειται για το ίδιο έθνος; Ε ακριβώς αυτόν τον κίνδυνο ενέχει η συγκεκριμένη ονομασία. Η Βουλγαρία πάντως το έχει ήδη καταλάβει και γι’ αυτό και ο Πρόεδρος της, Γκεόργκι Παρβάνοφ, αντέδρασε σε αυτήν την προοπτική. Το όνομα αυτό, δήλωσε  περιλαμβάνει «την περιοχή του Πιρίν και την ίδια στιγμή οι αξιώσεις της FYROM έναντι της Βουλγαρίας παραμένουν». Δηλαδή ακόμα και η Βουλγαρία εξέφρασε τους φόβους της ότι το όνομα  Βόρεια Μακεδονία θα γίνει το όχημα μελλοντικών εδαφικών διεκδικήσεων στην περιοχή.

Για όλους αυτούς τους λόγους που προανέφερα, δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να μονοπωλήσουν έναν γεωγραφικό όρο με εθνικό πρόσημο. Θα ήταν σα να συναινούσαμε σε ένα είδος εθνικής γενοκτονίας. Για αυτό και οποιαδήποτε λύση με το όνομα Μακεδονία δεν πρέπει να φέρει την υπογραφή της Ελλάδας. Κάτι τέτοιοι θα μπορούσε μόνο να συμβεί, ύστερα από στρατιωτική ήττα, ύστερα από επιβολή των όπλων δηλαδή. Εφόσον λοιπόν κάτι τέτοιο δεν υφίσταται, δε βλέπω κανέναν λόγο να συνηγορήσουμε σε κάτι που θα ισοδυναμούσε μελλοντικά με εθνική απώλεια και τραγωδία.

 


2) Η Ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να βιάζεται να ολοκληρώσει το ζήτημα της ονομασίας. Ποιοι πιστεύετε ότι είναι οι λόγοι; Εκτιμάτε ότι η Ελλάδα δέχεται πιέσεις από το εξωτερικό; Και αν ναι από ποιες χώρες; 

Πράγματι, η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να βιάζεται να κλείσει το θέμα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων, ενώ στην πραγματικότητα κανένας λόγος βιασύνης δεν υπάρχει. Κανένας απολύτως… Ακούμε συχνά ότι τώρα είναι η ευκαιρία να λυθεί. Ευκαιρία για ποιους; Αυτοί έχουν το πρόβλημα όχι εμείς… Αυτοί κινδυνεύουν να διαλυθούν. Εμείς είμαστε σε θέση ισχύος. Για πρώτη φορά από την ίδρυση του ελληνικού κράτους διαπραγματευόμαστε για ένα εθνικό μας θέμα από θέση ισχύος. Κανένας λόγος δεν υπάρχει λοιπόν να λάβουμε εσπευσμένα αποφάσεις στην παρούσα χρονική στιγμή.

Η αλήθεια είναι ότι δε βιάζεται η Ελλάδα να λύσει το θέμα της ονομασίας αλλά η ΕΕ και η Αμερική, από τις οποίες μας έχουν ασκηθεί ασφυκτικές πιέσεις. Γιατί μας πιέζουν όμως; Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, στα Βαλκάνια διαμορφώνεται ένα νέο status quo. Το ζητούμενο είναι αν τα Βαλκάνια θα περάσουν στη Δύση ή στη Ρωσία. Αυτό που θέλει η Αμερική είναι να απομακρύνει το κίνδυνο να περάσει η ΠΓΔΜ σε ρωσική σφαίρα επιρροής. Να τονίσω εδώ ότι η Ρωσία αναγνώρισε από το 1992 το κράτος των Σκοπίων ως Μακεδονία και ήταν από τις πρώτες χώρες που έσπευσαν προς αναγνώριση. Αυτό που θέλουν οι ΗΠΑ είναι να περάσει η FYROM στη Δύση για να χρησιμοποιήσει τα Σκόπια ως ανάχωμα στη ρωσική επέλαση.  Το κράτος  των   Σκοπίων  το θέλουν οι  ΗΠΑ υπό   τον   στρατιωτικό  τους  έλεγχό. Ας μην ξεχνάμε ότι στο Κοσσυφοπέδιο, στα σύνορα με τα Σκόπια, έχει εγκατασταθεί η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ.

Ο ανταγωνισμός ΗΠΑ-Ρωσίας συμπεριλαμβάνει και το θέμα των ενεργειακών αγωγών. Οι Αμερικανοί σκοπεύουν να εξαρτήσουν ενεργειακά πλήρως τα Βαλκάνια από τις αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες, να απομακρύνουν κάθε ενδεχόμενο τροφοδοσίας τους από τη Ρωσία, εκμηδενίζοντας έτσι αυτό το ρωσικό στρατηγικό και οικονομικό πλεονέκτημα. Αποτέλεσμα του ανταγωνισμού αυτού ήταν η ακύρωση των αγωγών Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη και South Stream.  Οι Αμερικανοί δε θέλουν να αφήσουν τα Βαλκάνια να περάσουν σε ρωσική σφαίρα επιρροής, κάτι που θα άλλαζε τους συσχετισμούς ισχύος, γι’ αυτό και μας πιέζουν ασφυκτικά…  Ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι εμείς πρέπει να υποκύψουμε, γιατί εμείς πρέπει να υπερασπιστούμε τα εθνικά μας δίκαια. Εκχώρηση του ονόματος ισοδυναμεί με αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων και η αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων οδηγεί ή σε πόλεμο ή σε υποταγή. από την εποχή του Θουκυδίδη είναι γνωστό αυτό.

Προσέξτε όμως  εδώ κάτι πολύ σημαντικό. Οι ΗΠΑ μας πιέζουν. Δεν μας πιέζουν όμως να δώσουμε το όνομα. Μας πιέζουν να βρούμε λύση. Πιο ύποπτος, θα τολμούσα να πω, είναι ο ρόλος της Γερμανίας, η οποία παρεμβαίνει ανοικτά στα Βαλκάνια. Διόλου τυχαίο που εν μέσω διαπραγματεύσεων η Γερμανίδα καγκελάριος έσπευσε να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία και να αναγνωρίσει μακεδονική εθνότητα, προσφωνώντας τον ΖΑΕΦ ως μακεδόνα πρωθυπουργό! Κατ’ εμέ το μεγάλο πρόβλημα στα Βαλκάνια είναι η Γερμανία. Η Γερμανία φαίνεται να υιοθετεί την στρατηγική τού «Διαίρει και Βασίλευε». Η διάσπαση των Βαλκανικών σε ανταγωνιστικά μεταξύ τους κρατίδια και η δημιουργία εθνικών ταυτοτήτων ανταγωνιστικών μεταξύ τους  σχετίζεται με τη Γερμανία, εξ ου και ο ρόλος της στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Για να επιστρέψω όμως στο θέμα της Αμερικής, η οποία συνήθως στοχοποιείται για τον ρόλο της στο ονοματολογικό θέμα, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στο εξής: Η Αμερική έχει τονίσει επανειλημμένως, και ειδικότερα από το 2008 και έπειτα, στους βόρειους γείτονες μας ότι χωρίς συμφωνία με την Ελλάδα για το όνομα κινδυνεύει η ασφάλεια τους καθώς δεν πρόκειται να ενταχθούν πουθενά, ούτε σε ΕΕ ούτε και στο ΝΑΤΟ. Για παράδειγμα στις 19 Ιουλίου 2011, η Χίλαρι Κλίντον επισκέπτεται την Αθήνα και δηλώνει ότι «οι ΗΠΑ θα υποστηρίξουν τις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα Σκόπια και την Αθήνα. Η κυβέρνηση στα Σκόπια πρέπει να ξέρει ότι δεν δύναται να προσχωρήσει στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ μέχρι να λυθεί το ζήτημα του ονόματος». Ακολούθως, τον Δεκέμβριο 2012, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με συλλογική και ομόφωνη απόφασή του έθεσε την επίλυση του ζητήματος της ονομασίας ως προϋπόθεση για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ της ΕΕ και του κράτους των Σκοπίων. Ομοίως, προσφάτως, ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, ήταν σαφής «ή τα βρίσκετε με τους Έλληνες ή δεν μπαίνετε».

Αυτά είναι σημαντικά όπλα για εμάς. Συν το γεγονός ότι είμαστε γεωπολιτικά πλέον οι καλύτεροι σύμμαχοι του Νάτο. Όλα αυτά πρέπει να αξιοποιηθούν από μέρους μας. Και κάτι ακόμα: μας πιέζουν για επίλυση προκείμενου να επιτευχθεί ένταξη σε ευρωατλαντικούς θεσμούς.  Ποιος επείγεται να ενταχθεί στους θεσμούς αυτούς; Τα Σκόπια φυσικά. Γι αυτούς η ένταξη είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας. Αυτοί λοιπόν θα έπρεπε να προβούν στις μεγαλύτερες παραχωρήσεις. Εμάς δεν μας νοιάζει. Οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας μάς πιέζουν για λύση και εκ των πραγμάτων πιέζεται πάντα περισσότερο αυτός που έχει ανάγκη να λάβει κάτι ως αντάλλαγμα, όπως εν προκειμένω την ένταξη. Όχι αυτός που δεν θα λάβει τίποτα.

Αν ωστόσο, υποθετικά μιλώντας, δεχόμασταν πιέσεις και για εκχώρηση του ονόματος, τότε η ίδια η Ελλάδα θα έπρεπε ήδη να έχει καταστήσει σαφές ότι μπορεί σε θέματα οικονομίας να έκανε πίσω, όμως σε εθνικά ζητήματα δεν πρόκειται υποκύψει ούτε να εκχωρήσει «γη και ύδωρ» σε κανέναν επίδοξο επικυρίαρχο. Αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο και ένας τρόπος είναι να μην είμαστε δεδομένοι για κανέναν, όπως ακριβώς κάνει και η Τουρκία.

Και για να κλείσω, πιστεύω ακράδαντα ότι έχει έρθει, ούτως ή άλλως, ο καιρός που η Ελλάδα πρέπει να διεκδικήσει ενεργά νέο γεωπολιτικό ρόλο, καταρχάς στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες. Πρέπει να επιδείξει αποφασιστικότητα. Τα εθνικά μας συμφέροντα δε θα τα υπερασπιστεί κανένας άλλος για λογαριασμό μας. Ίσως λοιπόν να πρέπει να σχεδιάσουμε εκ νέου μια υψηλή στρατηγική, για την πιο αποτελεσματική προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων.

 

3) Θα μου επιτρέψετε να κάνω μια προβοκατόρικη ερώτηση, μετατρέποντας εαυτόν σε δικηγόρο του διαβόλου: Γιατί να μην δοθεί το όνομα Μακεδονία αφού υπάρχει ήδη στο προσωρινό τους όνομα. Ποιοι οι κίνδυνοι για τη χώρα μας.

Η απάντηση εδώ είναι απλή. Υπάρχει το όνομα μεν, χωρίς να έχει εκχωρηθεί επισήμως δε. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Το ΠΓΔΜ δεν είναι το όνομα που θα έχουν εις το διηνεκές. Ούτε εξαιτίας της προσωρινής τους ονομασίας, που εμπεριέχει τον όρο Μακεδονία, τεκμαίρεται ότι κατοχυρώνουν αυτοδικαίως τον όρο Μακεδονία στην επίσημη ονομασία του κράτους τους.

Πρόκειται δηλαδή για ένα «πρώην» όνομα, που προϋπέθετε την ύπαρξη της Γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας,  καθώς το κρατίδιο αυτό υπήρχε ως μέρος του όλου, ως ομόσπονδο κράτος δηλαδή στο πλαίσιο της ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας. Όπως καταμαρτυρεί και το όνομά του, το ΠΓΔΜ αναφέρεται σε πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία, η οποία πλέον δεν υπάρχει, δεν υφίσταται. Το ΠΓΔΜ είναι ένα προσωρινό όνομα, που συμφωνήθηκε από την Ελλάδα και το κράτος των Σκοπίων με την υπογραφή της Ενδιάμεσου Συμφωνίας στις 13ης Σεπτεμβρίου 1995, με συγκεκριμένη διάρκεια μέχρι να υπάρξει τελική συμφωνία.

Σε καμία περίπτωση το ΠΓΔΜ δε μπορεί να προδικάσει το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, επειδή ακριβώς είναι μια προσωρινή ονομασία και αναφέρεται σε ένα κράτος που δεν υπάρχει πια. Οριστική επίλυση του ζητήματος στο ονοματολογικό θα δοθεί μόνο με την υπογραφή μιας νέας συμφωνίας που θα διευθετεί το θέμα του ονόματος κατά τρόπον αποδεκτό από την Ελλάδα. Μέχρι να υπογράψει η Ελλάδα η ονομασία ΠΓΔΜ, αναφέρεται σε ένα πρώην όνομα που εξαιτίας κάποιων συγκεκριμένων συγκύριων συμπεριλαμβάνει τον όρο Μακεδονία και που σε κάθε περίπτωση οι συνθήκες αυτές δεν υπάρχουν, δεν υφίστανται πια. Μέχρι να υπογράψει η Ελλάδα το ΠΓΔΜ αναφέρεται σε μια πρώην Δημοκρατία, σε ένα πρώην κράτος.

Πάντως με τα ως τώρα δεδομένα, συμφωνία δεν διαβλέπω να τελεσφορεί, κάτι που το υποστηρίζω από την αρχή αυτών των διαπραγματεύσεων. Και δε θα υπάρξει συμφωνία όχι εξαιτίας της δικής μας στάσης, αλλά λόγω αδιαλλαξίας, για καλή μας τύχη, από την πλευρά των Σκοπίων, που δεν είναι πρόθυμα να προβούν σε καμία υποχώρηση, έστω για λόγους στρατηγικού ελιγμού. Ήδη ο Πρόεδρος των Σκοπίων, Γκιόργκι Ιβάνοφ, παραμένει ανυποχώρητος στο ζήτημα της χρήσης του νέου ονόματος των Σκοπίων erga omnes. Ούτε ο λαός τους φαίνεται εξάλλου διατεθειμένος να ψηφίσει στο δημοψήφισμα σύνθετη ονομασία έναντι όλων. Έτσι προβλέπω ότι με τον ένα ή τον άλλον τρόπο οι διαπραγματεύσεις αυτές θα πέσουν στο κενό, διαπραγματεύσεις στις οποίες κακώς μπήκαμε εξ αρχής και μάλιστα με τόσο υποχωρητική στα εθνικά μας συμφέροντα διάθεση. Εφόσον το κράτος των Σκοπίων έχει δομηθεί πάνω στην πλαστογράφηση της ελληνικής ιστορίας και πάνω σε έναν κυοφορούμενο επεκτατισμό, εξαιρετικά επικίνδυνο για την Ελλάδα, δε θα έπρεπε καν να έχουμε ξεκινήσει διαπραγματεύσεις, και σε κάθε περίπτωση δε θα έπρεπε να έχουμε εγκαταλείψει το δόγμα των Αρχηγών του 92, «ΟΧΙ Μακεδονία ή παράγωγα». Εν πάσει περιπτώσει, εφόσον τις ξεκινήσαμε θα έπρεπε να έχουμε πάει με άλλες προτάσεις που δε θα εμπεριείχαν τον όρο Μακεδονία, όπως για παράδειγμα, να επιμείνουμε στο «Δημοκρατία του Βαρδάρη», το όνομα που είχαν δηλαδή προ Τίτο εποχής ή ακόμα καλύτερα στο «Κεντροβαλκανική Δημοκρατία», όνομα που πρότεινε ο καθηγητής κ. Μάζης και το οποίο δεν έχει πέσει ποτέ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Επειδή όμως, αν έχω ερμηνεύσει σωστά τις προθέσεις των γειτόνων, συμφωνία στην πράξη δε θα επιτευχθεί, οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις θα πρέπει να είναι πανέτοιμες την επομένη μέρα των διαπραγματεύσεων να εκπονήσουν επιτέλους μια μακροπρόθεσμη διακομματική στρατηγική, που θα λαμβάνει υπόψιν την βούληση του ελληνικού λαού, την ελληνική πολιτισμική ιστορία, το διεθνές περιβάλλον, τα  εθνικά δίκαια και συμφέροντα, τους  Εθνικούς σκοπούς.

 

4)Έχετε ασχοληθεί ιδιαίτερα με θέματα Ιστορίας και Πολιτισμού. Πώς θα μπορούσε η χώρα μας να εκμεταλλευτεί την μακραίωνη Ιστορία της και τον λαμπρό Ελληνικό Πολιτισμό; 

Η Ελλάδα έχει επιδείξει μια ακατανόητη αδράνεια στον τομέα της πολιτιστικής πολιτικής και διπλωματίας. Ως γνωστόν, η Ελλάδα δεν μπορεί ακόμα να εκμεταλλευτεί αυτόνομα τις πλουτοπαραγωγικές πηγές που διαθέτει. Κατέχει όμως κάτι πολύ σημαντικό. Έναν μοναδικό πολιτισμικό θησαυρό, τον οποίο αφήνει ουσιωδώς αναξιοποίητο. Ελληνικά είναι τα κείμενα που καθοδηγούν μέχρι σήμερα την ανθρωπότητα. Τα θεμέλια όλων των σύγχρονων επιστημών, Έλληνες τα έχουν θέσει. Η Ελλάδα προσέφερε πρώτη αιώνια πρότυπα ήθους και τα πιο ισχυρά οχυρά πνεύματος, για αυτό και σε στιγμές κρίσης η ανθρωπότητα στρέφει το βλέμμα της στους Έλληνες. Δεν υπάρχει άλλη χώρα που να έχει ασκήσει τόσο μεγάλη επιρροή στον δυτικό αλλά και στον παγκόσμιο πολιτισμό, όσο η Ελλάδα, καθώς Δύση και Ανατολή βρίσκονταν για αιώνες υπό την πνευματική κυριαρχία των Ελλήνων… γι’ αυτό και ο Έρασμος είχε πει ότι «δεν θα ήμασταν τίποτα χωρίς τους Έλληνες», γι’ αυτό και ο Βολταίρος διακήρυττε ότι «στην Ελλάδα οφείλουμε το πνεύμα μας και το σύνολο των αρετών μας». Σκεφτείτε λοιπόν πως θα είχε αξιοποιηθεί ο πολιτισμός μας, αν ανήκε σε κάποια από τις Δυτικές χώρες.

Εμείς, ωστόσο, εδώ και πάρα πολλά χρόνια δεν αξιοποιούμε αυτό το ισχυρό χαρτί που διαθέτει η Ελλάδα. Δεν έχουμε ακολουθήσει μέχρι σήμερα μια συγκεκριμένη πολιτιστική στρατηγική. Πρέπει λοιπόν να αξιοποιήσουμε τον πολιτισμό μας ως πολλαπλάσιο της εθνικής μας ισχύος. Πρέπει να επενδύσουμε πολιτισμικά στη Δύση και στα Βαλκάνια. Πρέπει να αξιοποιήσουμε το ιστορικό μας παρελθόν και να ξαναγίνουμε κοιτίδα πολιτισμού. ΠΩΣ; Ιδρύοντας τα καλύτερα ερευνητικά κέντρα Ελληνικών Σπουδών και Πολιτισμού. Εδώ θα έπρεπε να σπουδάζουν οι καλύτεροι επιστήμονες από όλον τον κόσμο. Γίνεται όμως το ακριβώς αντίθετο, να σπουδάζουν δηλαδή στην Γαλλία, στην Αγγλία και στη Γερμανία οι μελλοντικοί επιστήμονες της ελληνικής Γραμματολογίας και του ελληνικού πολιτισμού, προκειμένου να αποκτήσουν άρτια κατάρτιση και να πάρουν όλα τα απαραίτητα εφόδια που θα τους εξελίξουν στις επιστήμες τους. Θα πρέπει λοιπόν να επενδύσουμε στην εκπαίδευση, να ισχυροποιήσουμε τα πανεπιστήμιά μας. Να γίνουν πόλος έλξης των Βαλκάνιων και όλων των Ευρωπαίων… Διότι οι απόφοιτοι ελληνικών πανεπιστημίων θα γίνουν αργότερα οι καλύτεροι πρεσβευτές της Ελλάδας…

Και επειδή πρέπει να έχουμε πρωταρχικό λόγο στα Βαλκάνια καλό θα ήταν να ιδρυθούν διαβαλκανικά κέντρα σπουδών κάτι που θα ενίσχυε και τη συνεργασία στην περιοχή… Είναι επιτακτική ανάγκη λοιπόν να αναδυθούν και να σχεδιαστούν νέες στρατηγικές σχετικά με την επικοινωνία και την πολιτιστική αειφορία του τόπου. Επίσης μια πολύ ωραία πρωτοβουλία για την προώθηση του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό θα ήταν η ίδρυση μιας Ακαδημίας Ελληνικού Πολιτισμού, που θα εδρεύει στο εξωτερικό και θα ελέγχεται από έναν κρατικό φορέα. Το πρόβλημα των χρημάτων για την οικοδόμησή της μπορεί να λυθεί μέσα από χορηγίες επιχειρηματιών, εφοπλιστών, τραπεζών, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, κτλ.

Ακόμα και στο πρόβλημα της παραχάραξης του ελληνικού πολιτισμού από το κράτος των Σκοπίων, μια σωστά σχεδιασμένη και συντονισμένη πολιτιστική πολιτική θα μπορούσε να είχε ισχυροποιήσει τις θέσεις της Ελλάδας… Ένα απλό παράδειγμα θα σας αναφέρω για να γίνει από όλους κατανοητό. Θα μπορούσαμε να είχαμε γυρίσει μια σειρά από ιστορικά ντοκιμαντέρ πάνω στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό των Μακεδόνων, κατά τρόπον όμως ελκυστικό που να προκαλεί αμέσως το ενδιαφέρον του θεατή να τα παρακολουθήσει. Αυτές τις επιστημονικές σειρές θα έπρεπε να τις έχουμε κυκλοφορήσει παντού με κάθε τρόπο, κυρίως μέσα στο internet, όπου ο καθένας έχει ελεύθερη πρόσβαση. Έτσι με ένα τρόπο εύληπτο αλλά μέσα από μια επιστημονική προσέγγιση άρτια και εμπεριστατωμένη, θα μπορούσαμε να είχαμε διαδώσει παντού τις ελληνικές θέσεις. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι πολίτες των ξένων χωρών θα μπορούσαν να είχαν ενημερωθεί για την ιστορική αλήθεια και τα εθνικά μας δίκαια. Μια εξαιρετική ενέργεια θα ήταν επίσης  να είχαμε κάνει, στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, δωρεές βιβλίων με τις ιστορικά αποδεδειγμένες θέσεις για την ελληνικότητα της Μακεδονίας και του μακεδονικού πολιτισμού, διότι από τις βιβλιοθήκες, μέσα από τη βιβλιογραφία δηλαδή, διαμορφώνεται η νέα γενιά ερευνητών.


5)Μήπως η κρίση που βιώνουμε ως έθνος είναι τελικά πολιτισμική και γι’ αυτό αδυνατούμε να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις των γειτόνων μας; 

 Θα απαντήσω με ειλικρίνεια στο ερώτημα σας. Κατ’ εμέ, σήμερα, επιχειρείται ένα νέο είδος εξόντωσης των Ελλήνων. Το είδος εξόντωσης που επιχειρείται είναι η πολιτισμική τους εξόντωση. Στο πλαίσιο της πολυπολιτισμικότητας και του πολιτικώς ορθού, το ζητούμενο είναι η σταδιακή αποδόμηση, η αλλοίωση του ελληνικού πολιτισμού και η εξάλειψη της ιστορικής μνήμης. Ένα πρόβλημα που επιδεινώνεται και μέσα από την εκπαίδευση, καθώς είναι γεγονός ότι τα ελληνόπουλα αποφοιτούν από τα ελληνικά σχολεία χωρίς να έχουν ιδέα για το σημαντικότερο αγαθό που προσέφερε η Ελλάδα στον κόσμο, τον πολιτισμό της, ενώ δεν αποκομίζουν ούτε καν τις στοιχειώδεις γνώσεις ιστορίας.

Αν θέλουμε να το δούμε στην πραγματική του διάσταση το θέμα, δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση το πρόβλημα. Και δεν είναι καν το πιο απειλητικό, όσο και αν δε μπορούμε να το αντιληφθούμε στην παρούσα στιγμή. Από την οικονομική κρίση σε κάποια χρόνια θα βγούμε και θα γνωρίσουμε και πάλι οικονομική ακμή και άνοδο. Δεν είναι όμως καθόλου σίγουρο αν μέχρι τότε θα υπάρχουν ακόμα Έλληνες σε αυτόν εδώ τον τόπο.

Εξ αιτίας της πολιτισμικής κρίσης λοιπόν που βιώνουμε σήμερα, ο Έλληνας μένει πνευματικά αθωράκιστος και ψυχικά απροετοίμαστος στις προκλήσεις που μας κρούουν την πόρτα. Και αυτό, όπως αντιλαμβάνεστε, είναι ζημιογόνο για την εθνική μας υπόσταση και άκρως επικίνδυνο για το μέλλον μας.


6)
Ολοκληρώνοντας θα ήθελα ένα μήνυμα σας για τη νέα γενιά των Ελλήνων. 

Εξαιρετική ερώτηση! Θα τους έλεγα ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η πατρίδα μας βιώνει τόσο δύσκολες καταστάσεις… Στο παρελθόν έχει περάσει πολύ δυσκολότερα, απειλούμενη μάλιστα και με ολοκληρωτικό αφανισμό.

Ο τόπος αυτός έχει ιστορικά υποστεί τις περισσότερες εισβολές στην ανθρώπινη ιστορία. Το χαρακτηριστικό όμως του Ελληνισμού είναι το αντιστασιακό ήθος. Διότι για να επιβιώσει το έθνος αυτό, από τους ιστορικούς χρόνους μέχρι σήμερα, είναι υποχρεωμένο να αντιστέκεται.

Θα τους έλεγα λοιπόν να μη φοβούνται, να μη δειλιάζουν, να έχουν πίστη, να έχουν στόχους, να αγωνίζονται για τα ιδανικά τους και να μη σκύβουν το κεφάλι και θα βγούμε νικητές και από αυτήν τη σκληρή δοκιμασία που περνά η πατρίδα μας.  Διότι όπως είπε και ο ποιητής: «Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε, μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε».

Και θα ήθελα να κλείσω με τα λόγια ενός σπουδαίου, και με αυτά να απευθύνω έτσι ένα μήνυμα προς όλους τους Έλληνες: «Για να υψωθούμε ψηλότερα πρέπει να αρχίσουμε να νοσταλγούμε τις όρθιες ψυχές».

====================================================

 

 

Βιογραφικό: 

Η Σύλβια Κατούντα είναι αριστούχος Διδάκτωρ Συγκριτικής Φιλολογίας και Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Σορβόννης.  Είναι συγγραφέας, ερευνήτρια και κάτοχος τριών Μεταπτυχιακών Διπλωμάτων του αυτού πανεπιστημίου: 
Γενικής και Συγκριτικής Φιλολογίας, 
Φιλολογίας και Πολιτισμού, 
Ευρωπαϊκών Σπουδών με κατεύθυνση Πολιτική και Διπλωματία. 

Είναι φιλόλογος απόφοιτος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Έχει πλούσια διδαχτική εμπειρία σε πανεπιστήμια της Ελλάδας και του Εξωτερικού σε Προπτυχιακά και Μεταπτυχιακά Προγράμματα Σπουδών καθώς και στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων σε θέματα που άπτονται στην Ιστορία του Πολιτισμού, στη Στρατηγική και Ηγεσία. Έχει γράψει βιβλία και άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά διεθνούς κύρους. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ημερίδες και διεθνή συνέδρια. Ομιλίες της έχουν παρουσιαστεί στην τηλεόραση και συνεντεύξεις της στο ραδιόφωνο.

 

 

Επιμέλεια: Γιώτα Χουλιάρα για λογαριασμό του Geopolitics & Daily News 
Σημείωση: Oι φωτογραφίες ανήκουν στο αρχείο της κυρίας Κατούντα και μας τις παραχώρησε ευγενικά για τους σκοπούς της συνέντευξης.

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024