Το Παγκόσμιο Κύπελλο δεν θα βελτιώσει το σκορ του Μακρόν
Της Chloe Morin
Bloomberg View
Μπορεί οι Γάλλοι να έχουν μια φυσική επιρρέπεια προς την απαισιοδοξία, ωστόσο η εκλογή του Εμανουέλ Μακρόν ως προέδρου πριν από ένα χρόνο προκάλεσε μια ευχάριστη ζάλη για το μέλλον. Παρότι δεν διακρίνεται εύκολα πίσω από τη φρενίτιδα για διεκδίκηση του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου από τη Γαλλία, αυτό το κύμα αισιοδοξίας έδωσε τη θέση του σε ένα πιο γνώριμο πάθος και σε μια αίσθηση ότι ακόμα ένας Γάλλος πρόεδρος απολαμβάνει την άνεση της καρέκλας του λίγο παραπάνω από ό,τι πρέπει.
Το ζήτημα για τον Μακρόν είναι εάν μπορεί να κάνει τους ψηφοφόρους να αναστείλουν τη δυσπιστία τους για αρκετό χρόνο ώστε το πρόγραμμά του να φέρει αποτελέσματα.
Σύμφωνα με την εταιρεία δημοσκοπήσεων Ipsos, το 70% των Γάλλων πιστεύει ότι η Γαλλία βρίσκεται σε παρακμή. Πρόκειται για το ίδιο επίπεδο με το προηγούμενο έτος. Αλλά το ποσοστό που θεωρεί ότι η παρακμή αυτή είναι μη αναστρέψιμη αυξήθηκε στο 24%, σημειώνοντας αύξηση 4 μονάδων από πέρυσι. Το 2017, το 53% σκεφτόταν ότι το μέλλον της Γαλλίας ήταν γεμάτο ευκαιρίες και νέες δυνατότητες. Το ποσοστό είναι μειωμένο κατά 9 μονάδες ένα χρόνο αργότερα, και κατά 29 μονάδες μεταξύ των σοσιαλιστών. Η εμπιστοσύνη στον Γάλλο πρόεδρο μειώθηκε κατά 10 μονάδες, στο 34%.
Οι Γάλλοι εξέλεξαν έναν ηγέτη που στηρίζει την παγκοσμιοποίηση και απέρριψαν την ξενοφοβία της Marine Le Pen. Αλλά αξίζει να θυμηθούμε ότι μεταξύ των ψηφοφόρων του, τα δύο τρίτα ανέφεραν ότι τον επέλεξαν περισσότερο by default παρά επειδή πιστεύουν στις ιδέες του, σύμφωνα με την δημοσκόπηση της BVA. Περισσότεροι από τους μισούς Γάλλους ψηφοφόρους εξακολουθούν να βλέπουν την παγκοσμιοποίηση ως απειλή και όχι ως ευκαιρία. Το 59% πιστεύει ότι η Γαλλία θα πρέπει να προστατεύσει τον εαυτό της περισσότερο από τον κόσμο, ποσοστό ενισχυμένο κατά 6 μονάδες από το προηγούμενο έτος.
Παρόλο που η Γαλλία είναι ως επί το πλείστον μια χώρα που υποστηρίζει την ισότητα, οι ανισότητες μεταξύ πλουσίων και φτωχών θεωρούνται υπερβολικές και αποτελούν μια ακόμη πηγή εντάσεων και διαιρέσεων. Οι Γάλλοι βλέπουν την κοινωνία τους όλο και περισσότερο διχασμένη – ανάμεσα σε διαφορετικές θρησκείες και μεταξύ μεταναστών και ντόπιων.
Στον Μακρόν δεν αρέσει η λέξη “μεταρρύθμιση”, προτιμά να μιλά για τη μεταμόρφωση της Γαλλίας και πάντα έλεγε ότι οι αλλαγές του θα πάρουν χρόνο. Οι περισσότεροι Γάλλοι δεν πιστεύουν ότι θα ωφεληθούν και η χώρα χωρίζεται στα δύο ως προς το ποιος πρέπει να είναι ο στόχος: το 48% πιστεύει ότι προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η διατήρηση της χώρας ως έχει απέναντι σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο, ενώ το 52% (μειωμένο κατά 17 μονάδες σε σχέση με το Μάιο του 2017) ότι προτεραιότητα πρέπει να είναι η προσαρμογή της Γαλλίας σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο λαός εγκαταλείπει τελείως τον Μακρόν σε αυτή τη φάση, όπως ακριβώς είχε κάνει και με τον προκάτοχό του, Φρανσουά Ολάντ. Ότι κι αν πιστεύουν για τις προοπτικές του, δεν υπάρχει άλλος πολιτικός με ανάλογο ανάστημα. Αλλά ο Μακρόν θα πρέπει να δείξει αποτελέσματα στην απασχόληση και σε άλλα μέτωπα εάν θέλει να κερδίσει περισσότερο χρόνο από εκείνους που του έδωσαν το προνόμιο της αμφιβολίας το Μάιο του 2017.
Οι προσεχείς μήνες θα είναι ακόμα πιο περίπλοκοι για το κόμμα του, το La Republique En Marche, αφού οι μεταρρυθμίσεις που προηγήθηκαν είναι ιδιαίτερα διχαστικές για το γαλλικό πληθυσμό. Παρόλο που η κοινή γνώμη είναι σαφώς υπέρ της περικοπής των δημοσίων δαπανών, κανείς δεν συμφωνεί για το πού πρέπει να εφαρμοστούν οι περικοπές, οι οποίες απαιτούνται για να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι της Γαλλίας. Επιπλέον, ο Μακρόν έχει υποσχεθεί να μεταρρυθμίσει το μοντέλο παροχών, προκειμένου να καταστεί αποτελεσματικότερο στην καταπολέμηση της φτώχειας και την ενθάρρυνση της απασχόλησης. Καθώς οι Γάλλοι είναι βαθιά συνδεδεμένοι με το γενναιόδωρο σύστημα κοινωνικής ασφάλισής τους, αυτές οι αλλαγές θα μπορούσαν να αποδειχθούν δύσκολες – ακόμη και η δεξιά δεν είχε ποτέ το θάρρος να κάνει αλλαγές στον τομέα αυτό.
Ο Μακρόν θα πρέπει επίσης να υπερασπιστεί την φιλοευρωπαϊκή του στάση. Πολλοί Γάλλοι απογοητεύονται από την αδυναμία της ΕΕ να επιλύσει την κρίση των μεταναστών. Οι εκλογές της Ιταλίας έδειξαν ότι η λαϊκιστική εξέγερση είναι ανθεκτική. Η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, πιο αδύναμη σήμερα από το παρελθόν, μπορεί να μην αποδειχτεί ο εταίρος που χρειάζεται ο Μακρόν για να επιτύχει τις ευρύτερες μεταρρυθμίσεις της ΕΕ που υποσχέθηκε.
Ίσως το χειρότερο απ ‘όλα για τη δημόσια εικόνα του είναι ότι το πορτρέτο του Μακρόν ταυτίζεται ολοένα περισσότερο με αυτό της Μαρίας Αντουανέτας, ζητώντας θυσίες από το λαό όταν ο ίδιος ζει πλουσιοπάροχα στο Παλάτι των Ηλυσίων και φροντίζει να έχει νέα πισίνα στην εξοχική του κατοικία. Οι Γάλλοι θέλουν ο πρόεδρός τους να ζει με αξιοπρέπεια, αλλά όπως έμαθε γρήγορα ο Νικολά Σαρκοζί, δεν απολαμβάνουν ιδιαίτερα τη ματαιοδοξία ή την αλαζονεία.
Φυσικά, οι Γάλλοι είναι απορροφημένοι από τους ποδοσφαιριστές του Παγκοσμίου Κυπέλλου που προετοιμάζονται για τον μεγάλο τελικό της Ρωσίας. Αν η Γαλλία κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, ο Μακρόν μπορεί να απολαύσει για λίγο την αντανακλαστική δόξα μιας ομάδας, πολλοί από τους παίκτες της οποίας προέρχονται από οικογένειες μεταναστών, να ανεβαίνει στην κορυφή μιας διοργάνωσης που ενώνει τους Γάλλους από κάθε υπόβαθρο. Αλλά θα πρέπει να βάλει και μερικά δικά του γκολ.