Οι διεργασίες γύρω από την Ιντλίμπ της Συρίας κορυφώνονται.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Φίλης*
Οι διεργασίες γύρω από την Ιντλίμπ της Συρίας κορυφώνονται. Οι σχέσεις της Τουρκίας με Ρωσία και Ιράν (κυρίως την πρώτη) θα δοκιμαστούν, ενδεχομένως δε -ανάλογα τις εξελίξεις- να αγγίξουν τα όρια τους.Στην προχθεσινή συνάντηση στην Τεχεράνη, άλλωστε, επιβεβαιώθηκαν οι σοβαρές αποκλίσεις, με Μόσχα και Άγκυρα να προσπαθούν (προσώρας ανεπιτυχώς) να τις γεφυρώσουν.
Η Ρωσία θέλει να εξουδετερώσει επιχειρησιακά τους τρομοκράτες (υπολογίζονται σε περίπου 60 χιλιάδες) που κατοικοεδρεύουν στην περιοχή, σταθμίζοντας πως αρκετοί εξ’αυτών προέρχονται από το εξωτερικό (συμπεριλαμβανομένων των μετασοβιετικών δημοκρατιών και της Ρωσίας) ώστε να μην επιστρέψουν στις εστίες τους. Βέβαια, έχοντας προλάβει να αναμειχθούν με τον τοπικό πληθυσμό και με δεδομένη τη δυσκολία να διαχωριστούν από τους αντικαθεστωτικούς (που στηρίζει η Άγκυρα ή τελοσπάντων δεν θέλει να χάσει τα όποια ερείσματά της σε αυτούς), οι επιχειρήσεις εναντίον τους θα έχουν μεγάλες “παράπλευρες απώλειες”, δηλαδή άμαχου πληθυσμού, ενώ θα πολλαπλασιάσουν τα προσφυγικά ρεύματα αλλά και τις ροές τζιχαντιστών προς την Τουρκία. Εφόσον στην Ιντλίμπ βρίσκονται σχεδόν 3 εκατ., ο εύλογος φόβος της Τουρκίας και των Ευρωπαίων (εξού και η στήριξη τους στις θέσεις που διατύπωσε η Τουρκία στη Σύνοδο της Τεχεράνης) είναι η έξοδος προς τη γειτονική Τουρκία -που φιλοξενεί ήδη 3+εκατ. Σύρους- και εν συνεχεία προς την Ευρώπη. Μη λησμονούμε πως η Άγκυρα ανησυχεί και για τυχόν εισροές τρομοκρατών στην επικράτειά της και προσπαθεί, εκτός απ’το να αποτρέψει την ανατροπή της Ιντλίμπ, να δείξει πως δεν περιφρονεί τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις, κλείνοντας το μάτι και σε όσους θελήσουν στο μέλλον να πλήξουν την Τουρκία λόγω της σύμπραξής της με Ρωσία και Ιράν και εμμέσως με τον Άσαντ.
Ιράν και Τουρκία μοιράζονται την άποψη ότι οι τρομοκράτες της Συρίας δεν περιορίζονται στην Ιντλίμπ (όπως ισχυρίζεται η Ρωσία) αλλά αφορούν και στους Κούρδους της Συρίας που αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία με το PKK, με τις ΗΠΑ έστω και μέσω μίας επαμφοτερίζουσας στάσης να στηρίζουν το κουρδικό στοιχείο. Μέρος του τελευταίου (SDF-αραβοκουρδικές πολιτοφυλακές) εδώ και καιρό αναζητά τρόπους προσέγγισης με το ασαντικό καθεστώς, κάτι που και ο Άσαντ μάλλον επιδιώκει, με πληροφορίες να κάνουν λόγο ακόμη και για συμμετοχή των πρώτων στις επιχειρήσεις στην Ιντλίμπ.
Σε αυτό το παζλ συμφερόντων και ελιγμών, ερωτηματικό παραμένει η αντίδραση αλλά και ο βαθμός επιρροής των ΗΠΑ στις εξελίξεις. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι οι προειδοποιήσεις τους ότι δεν θα μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια σε περίπτωση χημικής επίθεσης. Σημειωτέον πως ο Ιρανός πρόεδρος, στην κοινή συνέντευξη τύπου με Πούτιν και Ερντογάν, είπε πως “πρέπει να υποχρεώσουμε τις ΗΠΑ (δύναμη περίπου 2 χιλιάδων στρατιωτών) να αποσυρθούν από τη Συρία”.
*O Δρ. Κωνσταντίνος Φίλης είναι Διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και επικεφαλής του Τομέα Ρωσίας-Ευρασίας & ΝΑ Ευρώπης του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων.
