Η Δική των Οκτώ του Σικάγο ή πώς η Δικαιοσύνη χειραγωγείται από την Πολιτική.
Γράφει ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Γέροντας ΠΝ,
Επιτελής Υπηρεσίας Ιστορίας Ναυτικού
Στις 9 Οκτωβρίου του 1969 καλείται στο Σικάγο η Εθνοφρουρά των Ηνωμένων Πολιτειών για να ελέγξει το πλήθος, καθώς συνεχίζονται οι διαδηλώσεις σε σχέση με τη δίκη των “Οκτώ του Σικάγο” που ξεκίνησε στις 24 Σεπτεμβρίου.
Η δική των Οκτώ του Σικάγο ήταν από τις σημαντικότερες της αμερικάνικης ιστορίας, δείχνοντας με τον πιο έκδηλο τρόπο του πώς η Δικαιοσύνη χειραγωγείται από την Πολιτική. Επίσης, δείχνει το κλίμα της εποχής καθώς και το πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι η λεγόμενη “παθητική αντίσταση”.
Τον Αύγουστο του 1968, με αφορμή το Εθνικό Συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος που τελείται στο Σικάγο, οργανώνονται μεγάλες αντιπολεμικές πορείες κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Ένας νεαρός χίπι, ο Άμπι Χόφμαν (Abbie Hoffman) έρχεται σε συνεννόηση με έναν απόφοιτο του Μπέρκλεϊ, τον Τζέρι Ρούμπιν (Jery Rubin). Οι δυο τους, αφού δημιουργήσουν μια νεολαιίστικη οργάνωση, θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν μεγάλο αντιπολεμικό φεστιβάλ, το Woodstock του Σικάγο. Η κυβέρνηση όμως δεν συμφωνεί. Ο Άμπι Χόφμαν και οι φίλοι του συλλαμβάνονται κατά τον ξεσηκωμό στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια τον Μάη του 1968, ενώ φυσικά η άρνηση είναι απόλυτη στο θέμα της διενέργειας του φεστιβάλ.
Η κυβέρνηση Νίξον υπολόγιζε ότι η Δικαιοσύνη θα μπορούσε να συντρίψει την διογκούμενη αντίδραση κατά των επιχειρήσεων στο Βιετνάμ. Αντιδράσεις που προέρχονταν από φοιτητές, πανεπιστημιακούς, νεολαιιστικες οργανώσεις καθώς και εκπροσώπους της Νέας Αριστεράς (πολιτικό κίνημα στις ΗΠΑ που συνέβαλε πολύ στην διόγκωση των αντιδράσεων κατά των επιχειρήσεων στο Βιετνάμ) . Στις 24 Σεπτεμβρίου 1969 ο δικαστής Julius Hoffman (καμία σχέση με τον Abbie Hoffman που διώκεται) κηρύσσει την έναρξη της δίκης. Στο εδώλιο κάθονται οι: Abbie Hoffman, Jerry Rubin, David Dellinger, Tom Hayden, Rennie Davis, John Froines, Lee Weiner και Bobby Seale. Η διαδικασία είναι σκληρή και σκοπό έχει την καταδίκη των κατηγορουμένων.
Ο δικαστής όχι μόνο αρνήθηκε στον ηγέτη τών υπό απηνή διωγμό Μαύρων Πανθήρων, Μπόμπι Σιλ (Bobby Seale), το δικαίωμα να υπερασπιστεί μόνος του τον εαυτό του, αλλά, επικαλούμενος τις διαρκείς διαμαρτυρίες του κατηγορουμένου, διέταξε να τον δέσουν χειροπόδαρα στο εδώλιο και να τον φιμώσουν με ένα μαντήλι! Οι κατηγορούμενοι αντιδρούν με τον δικό τους τρόπο: μιλάνε λατινικά, τυλίγονται με μπέρτες, φοράνε περούκες δικαστών, μοιράζουν φιλιά στο ακροατήριο, υποκλίνονται μεταξύ τους, κοιμούνται όρθιοι, απαγγέλλουν ποίηση, χειροκροτούν συνεχώς τον Εισαγγελέα, αποθεώνουν τους δικηγόρους, λύνουν σταυρόλεξα, προσφέρουν λουλούδια στα αναρίθμητα ΜΜΕ που καλύπτουν τη δίκη, παίζουν με νεροπίστολα και ψέλνουν το «Άβε Μαρία» κάθε φορά που λύεται η συνεδρίαση. Φορούν μαύρα περιβραχιόνια για να τραβήξουν την προσοχή στο εθνικό μορατόριουμ που ετοιμάζεται να βάλει τέλος στον πόλεμο.
Η καταδίκη των κατηγορουμένων προκάλεσε σάλο και μαζικές διαδηλώσεις μαύρων και φοιτητών, συνοδευόμενες από αιματηρές συγκρούσεις με την αστυνομία σε Σικάγο, Βοστώνη, Ουάσινγκτον και Νέα Υόρκη.
Όλες οι καταδικαστικες αποφάσεις θα ακυρωθούν τελικά από το Εφετείο στις 21 Νοεμβρίου του 1972.
[Στην φωτογραφία εικονίζονται Άμπι Χόφμαν (δεύτερος από αριστερά) και ο Τζέρι Ρούμπιν (δεξιά)]
About Post Author
