Ακούγονται διάφορες ανακοινώσεις στήριξης ενός Κουρδικού κράτους ιδιαίτερα απο Ισραήλ εσχάτως με δηλώσεις του πρωθυπουργού του Μπενιαμιν Νετανιάχου.
Ωστόσο στον αντίποδα Ιράν Ρωσία Συρία όπως και το Ιράκ δεν συμφωνούν.
Ο χάρτης δείχνει προθέσεις όπου εμπλέκονται διάφορες “αυτόνομες” ομάδες και μάλλον οι δηλώσεις ΗΠΑ-ΙΣΡΑΗΛ δείχνουν προθέσεις πίεσης στην Τουρκία.
Ο σχηματισμός ενος κράτους είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που εμπεριέχει διαφόρων ειδών συμφωνίες, είτε νομικού περιεχομένου, έιτε εμπορικών συναλαγων, είτε στρατιωτικής υποστήριξης, είτε Τραπεζικών συστημάτων.
Με δεδομένες τις ευαίσθητες ισοροπίες αλλά και τις εσωτερικές προβοκάτσιες ισχύος φατριών είναι αδύνατον άμμεσα να προχωρήσει.
Πλην όμως δείχνει τις προθέσεις των ισχυρών παιχτών στην προσπάθεια τους να διατηρήσουν τα προνόμια τους στην ευαίσθητη αυτή περιοχή.
Έτσι, παρά το ότι ο πρώην Κούρδος προέδρος Μασούντ Μπαρζανί, , κέρδισε με μεγάλη διαφορά τις βουλευτικές εκλογές στο Ιρακινό Κουρδιστάν, εξασφαλίζοντας 45 από τις 111 έδρες,μετά τις εκλογές της 30ής Σεπτεμβρίου η κατάσταση είναι ρευστή.
Υπενθυμίζεται οτι τις εξουσίες στο Ιράκ του προέδρου μοιράζονται ο πρωθυπουργός, ο πρόεδρος του κοινοβουλίου και ο πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστηρίου προσωρινά.
Ο ιερωμένος Μοκντάντα Σαντρ που κέρδισε τις εκλογές της 12ης Μαΐου έναντι του απερχόμενου πρωθυπουργού Χάιντερ αλ Αμπάντ είναι προφανές ότι δεν θα επιτρέψει σε μια μειονότητα να πάρει “εδάφη”.
Ο προφανής πολυκερματισμός των εδαφών στις πέριξ χώρες σε επίπεδο πληθυσμού % κατανέμεται ως εξής:
Στην Τουρκία υπολογίζονται σε πάνω από 15 εκατομμύρια φθάνοντας περίπου το 19% του συνολικού πληθυσμού της χώρας.
Σε απόλυτα νούμερα ο δεύτερος μεγαλύτερος πληθυσμός ζει στο Ιράν (6,7 εκατ.) όπου το μερίδιο τους στον συνολικό πληθυσμό φθάνει στο 8,2%.
Στο Ιράκ όπου υπήρξε δημοψήφισμα ανεξαρτησίας, χωρίς όμως αίσιο τέλος, οι Κούρδοι φθάνουν τα 5,3 εκατ. (13,7% του πληθυσμού).
Η μεγαλύτερη κοινότητα στην περιοχή που ορίζεται το Κουρδιστάν είναι η Συρία όπου 800 χιλιάδες Κούρδους υπολογίζεται ότι αντιπροσωπεύουν το 4,3% του συριακού πληθυσμού.
Την ώρα που η παγκόσμια κοινότητα παρατηρεί τακτικισμούς Εμπορικούς ,Ενεργειακούς ,αλλά και Οικονομικούς η σταθεροποίηση στην περιοχή μέσω νέου κράτους είναι ανέφικτη.
Εαν δεν ξεκαθαρίσει το πεδίο μαχών των υδρογονανθράκων στην Α.Μεσόγειο ,κάτι που θα πάρει χρόνο η λυκοσυμμαχίες θα δίνουν και θα παίρνουν.
Ενδιαφέρον έχει η “σιωπηρή” στάση της Αγγλίας που παρατηρεί και παρεμβαίνει μερικώς μέσω Ακρωτηρίου αλλά και η συμπεριφορά της Γερμανίας η οποία θέλει να συμετέχει στον σχεδιασμό αλλα ΝΑΤΟ αλλά θελει και να υποστηρίξει τα συμφέροντα της στην Τουρκία αλλά και την συνεργασία του αγωγου Νord stream 2 έχοντας 2 καρπουζια στην ίδια “μασχάλη¨.
Προφανώς η πίεση που ασκείται σε πολεμικές διεργασίες- συνεχείς ασκήσεις μεταξύ ΝΑΤΟ απέναντι στην Ρωσία ,εμπλέκει την Γερμανική ηγεμονία στην Ε.Ε. και ο πόλεμος αυτοκινητοβιομηχανιών ντιζελγκειτ “στριμώχνει” την Μέρκελ να επιλέξει δρόμους.
Ο one belt one road προχωράει μεταξύ Κίνας και Αγγλίας δείχνοντας ότι η κλασική διαδρομή του δρόμου του μεταξιού μετατοπίζεται με εναλακτικά σενάρια κάτι που διευκολύνει την αδρανοποίηση του Κουρδικού σαν επίλυση.
Επίσης το Σύμφωνο της Σαγκάης αλλά και ο δρόμος του Μεταξιού, με τεραστιες επενδύσεις πέντε(5) τρισ. δολάρια σε δέκα(10) χρόνια με την Τουρκία σαν παρατηρητή στο Σύμφωνο της Σαγκάης δείχνει ότι η Τουρκία θα εμείνει σε πάγιες θέσεις περί μη δημιουργίας Κουρδικού κράτους.
Στο σύνολο ενώ η παγκόσμια οικονομία δείχνει ότι έχει “ανάγκη” νέων νομισμάτων άρα και νέων κρατών προς αποδυνάμωση του δολλαρίου η έκρυθμη κατάσταση δείχνει ότι όλοι κάνουν μικρά βήματα ελέγχομενα άρα και ένα μεγάλο “κράτος” Κουρδικό παρά τα παχειά λόγια μαλλον δεν είναι στις βλέψεις τις άμμεσες.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό. Πολιτική απορρήτουΑποδοχήΌχι