28/03/2024

Γεωργίου: Η Ναυτιλία θέλει δυνατές εθνικές ρίζες με διεθνή κλαδιά για να μεγαλώσει.


Συνέντευξη με θέμα τις ναυτικές προκλήσεις
που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα μας στη σημερινή ρευστή γεωπολιτική εποχή του ανταγωνισμού ΗΠΑ Κίνας παραχώρησε στο Geopolitics & Daily News και τη δημοσιογράφο Γιώτα Χουλιάρα ο 
Ανδρέας Γεωργίου Managing Director της Gregale Dry Bulk Shipping, Ναυτιλιακό Στέλεχος και Πλοίαρχος του Ε.Ν., Λέκτορας στο Institute of Charterered Shipbrokers.


Βρισκόμαστε στις αρχές του 2019 και θα θέλαμε να μας πείτε ποιοι μπορεί να είναι οι κίνδυνοι και οι επιπτώσεις τους για την Ελληνική Ναυτιλία στο σημερινό ρευστό γεωπολιτικό σκηνικό.

Όπως έχουμε ξαναπεί, η δύναμη της Ναυτιλίας σαν βιομηχανία έγκειται στην ίδια την ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου που μονίμως αναζητά το καλύτερο, αλλά και στην παγκόσμια φύση της αφού το θαλάσσιο διαμετακομιστικό εμπόριο είναι διεθνές. 

Το 2019 φέρνει μαζί του την τελευταία χρονιά πριν το 2020, όπου μια πληθώρα κανονιστικών διατάξεων που έχουν να κάνουν με την χρήση πιο «οικολογικών» καυσίμων στην Ναυτιλία θα εφαρμοστούν. Ένα μέτρο που προωθεί την χρήση καυσίμων χαμηλής περιεκτικότητος σε Θείο υποχρεώνοντας τους πλοιοκτήτες σε πολύ ακριβές μετατροπές με την χρήση των λεγομένων scrubbers (είδος καταλύτη) ή στην χρήση αμιγώς Low Sulphur (LS) καυσίμων των οποίων η τιμή είναι πολύ πιο ακριβή. Πλοιοκτήτες που δεν θα μπορούν να ακολουθήσουν τα παραπάνω θα πρέπει υποχρεωτικώς να διαλύσουν τα πλοία τους (scrapping).

Αυτό είναι το ένα θέμα.

Το δεύτερο θέμα είναι πως ανεξαρτήτως ποιόν τρόπο θα ακολουθήσει η κάθε εταιρεία, το τελικό κόστος όλων αυτών, των από τον IMO (Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός) επιβεβλημένων μετατροπών, θα μετακυλήσει στον τελικό χρήστη που είμαστε εμείς.

Άρα λοιπόν κίνδυνος απώλειας τονάζ υπάρχει και θα πρέπει εταιρείες που λειτουργούν στο όριο εσόδων/εξόδων να έχουν ήδη κάνει την προετοιμασία τους προκειμένου να μην αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τον χώρο.

Ένα άλλο κομμάτι στο οποίο ελλοχεύει κίνδυνος εάν δεν γίνουν καλοί χειρισμοί, είναι αυτό της χρηματοδοτήσεως και των new buildings δηλαδή εάν, δοθείσης μιας ανακάμψεως στις ναυλαγορές, ξαφνικά χαθεί το μέτρο και αρχίσουν να μπαίνουν μαζικές παραγγελίες οι οποίες θα ταράξουν την ισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης με αρνητικά για τις ναυλαγορές αποτελέσματα.

Οι τραπεζικές χρηματοδοτήσεις είναι αυτή την στιγμή σε ένα στάδιο επαναξιολογήσεως. Δεν είναι εύκολες μεν δεν είναι και αδύνατες από την άλλη. Η ουσία είναι πως βρισκόμαστε σε καλύτερα επίπεδα από ότι μερικά χρόνια πριν. Όπως και κάθε οικονομικό-τεχνικό εργαλείο, έτσι και οι χρηματοδοτήσεις θέλουν σοφές και σίγουρες κινήσεις για να μην στραφούν εναντίον μας.

Μία άλλη παράμετρος που θα πρέπει να εξεταστεί είναι αυτή του ενεργειακού παιχνιδιού. Οι ισορροπίες στον χώρο αλλάζουν απότομα και απρόβλεπτα. Νέες τεχνολογίες, νέα ενεργειακά commodities, νέες αγορές ανατέλλουν και νέοι παίκτες εμφανίζονται. Το παιχνίδι των υγροποιημένων αερίων καυσίμων είναι δυνατό και πολυδιάστατο. Ήδη οι Έλληνες είναι πρωτοπόροι και σε αυτόν τον χώρο με έναν ταχέως αναπτυσσόμενο στόλο. Θέλει προσοχή στις στρατηγικές συνεργασίες, γιατί πλοία LNG/LPG χωρίς συνεργασίες με αντίστοιχους τερματικούς σταθμούς και μακροχρόνια συμβόλαια ναυλώσεως δεν μπορούν να σταθούν εύκολα.

Τέλος, θα πρέπει να πούμε δύο κουβέντες για την ευρύτερη ναυτιλιακή μας πολιτική. Δυστυχώς το κράτος μας αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν αφού οι ερασιτεχνικοί του χειρισμοί όχι μόνον δεν βοηθούν την Ναυτιλία μας να εξελιχθεί αλλά αποτελούν και τροχοπέδη στην ανάπτυξή της. Γραφειοκρατία, πλήρης ανυπαρξία πολιτικής ηγεσίας στο σχετικό υπουργείο, ασχετοσύνη σε υπέρτατο βαθμό και δυστυχώς μία τάση να ενοχοποιείται η κερδοφορία αντί να επιβραβεύεται η επιχειρηματικότητα που προσφέρει όχι μόνο θέσεις εργασίας αλλά και πολύτιμο συνάλλαγμα είναι αυτό που βιώνουμε σήμερα και πρέπει να αλλάξει άμεσα.

 

 

Γενικά το 2018 ήταν μια καλή χρονιά για την Ελλάδα;
Πώς κινηθήκαμε στο ναυτικό στερέωμα ως παραδοσιακή ναυτική δύναμη;

Το 2018 ήταν μια θετική χρονιά για τις αγορές ξηρού φορτίου, των εμπορευματοκιβωτίων και μια χρονιά με το υγρό φορτίο να κινείται οριακά. Οι Έλληνες εφοπλιστές κατάφεραν να βρουν μία ισορροπία μεταξύ των νέων παραλαβών και των πλοίων που οδηγήθηκαν προς διάλυση με αποτέλεσμα ένα υγιές ισοζύγιο διαθέσιμου τονάζ και φορτίων. Οι γεωπολιτικές εξελίξεις σε όλους τους ωκεανούς οδήγησαν τις ανάγκες για πρώτες ύλες και ενέργεια σε υψηλότερα επίπεδα και ως εκ τούτου η κερδοφορία αυξήθηκε.Αυτό όμως δεν αποτελεί ούτε πανάκεια, ούτε εγγύηση για το μέλλον.

Η ελληνόκτητη ναυτιλία μελετά προσεκτικά τα επόμενα βήματά της και σε ένα τόσο ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον κατάφερε να συνάψει σωστές συμμαχίες τόσο σε οικονομικό όσο και σε εμπορικό επίπεδο με διάφορες δυνάμεις, λαμβάνοντας έτσι καταλυτική θέση στο παγκόσμιο στερέωμα.

Όσο κι αν το 2018 σημαδεύτηκε από διάφορα, αντίρροπα πολλές φορές, γεωπολιτικά γεγονότα, η ελληνική ναυτοσύνη κατόρθωσε να παράσχει τις υπηρεσίες της με τέτοιο τρόπο ώστε να ωφεληθεί το διεθνές διαμετακομιστικό εμπόριο με αύξηση του κύκλου εργασιών του, αλλά και οι ναύλοι να παραμείνουν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους ανοδικοί βοηθώντας τον χώρο να αποπληρώνει τις υποχρεώσεις του και να διατηρεί ένα υγιές επίπεδο απολαβών.

Η Ελληνική Ναυτιλία κατά το παρελθόν έτος μπόρεσε να ανανεώσει μέρος του στόλου της, να εναρμονίσει τις διαχειριστικές της διαδικασίες με τις επερχόμενες αλλαγές που έχει αποφασίσει ο ΙΜΟ (Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός) και γενικότερα να έχει μια καλύτερη συγκρότηση τόσο σε οικονομικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο καθιστώντας τον εαυτό της σημαντικότατο παράγοντα στον χώρο.

 

Στο μεταξύ οι σχέσεις ΗΠΑ – Κίνας, δύο δυνάμεις που διεκδικούν το δικό τους ρόλο και χώρο στην ναυτιλία, δεν είναι καλές.
Πόσο αυτό επηρεάζει την Ελλάδα και το λιμάνι του Πειραιά;

Οι ΗΠΑ και η Κίνα δεν είναι αντίπαλοι. Αυτό να το ξεκαθαρίσουμε. Είναι ανταγωνιστές. Αν ήταν αντίπαλοι δεν θα αγόραζαν οι μεν από τους δε ούτε θα είχαν τις οποιεσδήποτε εμπορικές σχέσεις.  Όταν μιλάμε λοιπόν για τέτοιες χώρες, μιλάμε για ισχύ και η ναυτιλία είναι σημαντικός πολλαπλασιαστικός παράγων της ισχύος μιας χώρας, όχι μόνο από πλευράς τονάζ αλλά κυρίως από πλευράς εφοδιασμού.

Η Κίνα κρατάει σε άυλους τίτλους σοβαρό ποσοστό του αμερικανικού χρέους. Από την άλλη, οι ΗΠΑ τροφοδοτούν την Κίνα με πρώτες ύλες τόσο για την βιομηχανία της όσο και για την κτηνοτροφία της, κάτι που τα τελευταία χρόνια αυξάνεται εκθετικώς.

Να θυμίσω εδώ πως η Κίνα έχει ένα μονοκομματικό καθεστώς, υποτίθεται κομμουνιστικό, αλλά με πολλές μικρές καπιταλιστικές οικονομίες. Η μετάβασή της στην ελεύθερη αγορά γίνεται μέσω κρατικού κεντρικού ελέγχου και αυτό γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να γίνει αλλιώς αφού μιλάμε για έναν καταναλωτικό γίγαντα που ξύπνησε τα τελευταία 15 έτη.

Αυτό το give and take είναι που κρατάει το ισοζύγιο δυνάμεων σε κάποια ισορροπία. Η Κίνα έχει βλέψεις να καταστεί δύναμη στον Ειρηνικό και επειδή όπως έλεγε και ο Κλαούζεβιτς «πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα» εδώ έχουμε ακριβώς αυτό. Η Κίνα διεκδικεί την θέση της στην περιοχή της και η Αμερική σαν παραδοσιακή ναυτική δύναμη αρνείται να την παραχωρήσει, τουλάχιστον όχι χωρίς να λάβει το μερίδιο που επιθυμεί στην μεγαλύτερη αγορά του κόσμου, την ίδια την Κίνα δηλαδή.

Το tariff war μεταξύ των δύο χωρών ήταν στην ουσία ένα tit for tat με γεωπολιτικούς όρους. Με απλά λόγια ο ένας φόρος ισοστάθμιζε τον άλλον και το αποτέλεσμα ήταν για κάποιους μήνες αρκετές αμερικανικές εξαγωγές να περνάνε πρώτα από χώρες της Λατινικής Αμερική όπου «άλλαζαν» εθνικότητα και μετά να προωθούνται στην Κίνα. Η ουσία παρέμεινε η ίδια. Άλλαζαν τα routes αλλά αυτό που είχε ανάγκη να αγοράσει εν τέλει αγόραζε και ο πωλητής πούλαγε.

Αυτό υποτίθεται πως βαίνει σε εξομάλυνση τώρα και τα δύο μέρη έχουν ήδη αρχίσει το απ’ ευθείας trade μεταξύ τους.

Η Ελλάδα στον παραπάνω «πόλεμο» δεν μπορώ να πω πώς επηρεάστηκε. Τα ελληνικά καράβια είτε έτσι, είτε αλλιώς κατέληγαν στην Κίνα φορτωμένα. Το ότι κάποιες περιοχές του Ατλαντικού όπως το U.S. Gulf και το U.S. East Coast μπορεί να είχαν μια σχετική «βύθιση» στα rates τους δεν λέει κάτι μιας που την ίδια στιγμή το East Coast South America ανέβαινε ισοσταθμίζοντας τα μεγέθη.

Το λιμάνι του Πειραιά από την άλλη έχει τέτοια θέση που η «αγορά» του είναι η Ευρώπη, άρα τολμώ να πω πως το trade war Αμερικής – Κίνας δεν μας άγγιξε ιδιαιτέρως.

Μια μικρή αίρεση ίσως για τις τιμές των πετρελαίων να την είχα, δεδομένου πως οι αγορές αντιδρούν νευρικά σε τέτοιου είδους κρίσεις, αλλά και πάλι δεν νομίζω πως οι διακυμάνσεις ήταν τέτοιες που να είναι άξιες λόγου.

 

Ολοκληρώνοντάς θα ήθελα να στείλετε ένα μήνυμα στους νέους που ασχολούνται ή έχουν αποφασίσει να ασχοληθούν με την ναυτιλία.
Τί θα τους συμβουλεύατε;

 

 

Η συμβουλή μου είναι απλή. Μελέτη, ενασχόληση με το αντικείμενο από όλες τις πλευρές του και καλλιέργεια ναυτική και επιχειρηματικής κουλτούρας από τα σχολικά χρόνια ακόμη.

Η Ναυτιλία αποτελεί έναν διεθνή χώρο, θέλει δυνατές εθνικές ρίζες με διεθνή κλαδιά για να μεγαλώσει. Αν δεν ξέρεις από που βαστάς, πιστέψτε με, είναι πολύ εύκολο να χαθείς μην ξέροντας που πας…

Σαν Έλληνες είμασταν ανέκαθεν αυτοί που κινούμασταν με την ίδια άνεση στην κουβέρτα, στην γέφυρα, στο μηχανοστάσιο αλλά και στο meeting room, στις τραπεζικές αίθουσες και στον διεθνή χώρο.

Ας μην το χάσουμε αυτό. Τα καράβια δεν είναι μόνον money making units. Είναι δύναμη, αυτό ας μην το ξεχνάμε ποτέ.

Θέλουμε πιο πολλούς Έλληνες στα πλοία μας, νέους Αξιωματικούς που θα γίνουν νέοι επιχειρηματίες αργότερα. Θέλουμε πιο πολλά στελέχη, οικονομικά, τεχνικά, νομικά, η ναυτιλία είναι τόσο πολυδιάστατος και δυναμικός χώρος που έχει θέση για όλους.

Ναυπηγούς, συμβούλους πληροφορικής και τόσα άλλα επαγγέλματα δραστηριοποιούνται στον χώρο μας που πραγματικά αξίζει χωριστή αναφορά μόνο για αυτά.

Η ναυτιλία γεννήθηκε από την ανάγκη του ανθρώπου να κάνει το κάτι παραπάνω. Δεν τον έφταναν αυτά που είχε η γή του, ο χώρος του και θέλησε να εξερευνήσει τι υπάρχει γύρω του και να ανταλλάξει αγαθά για να πετύχει μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Πάντα είχαμε σαν πρότυπο τον Οδυσσέα και πάντα θα τον έχουμε.

Θαλασσοπόροι και εξερευνητές, επιχειρηματίες και επενδυτές αυτή είναι η εξέλιξή μας ως τώρα.Η ναυτιλία απαιτεί γνώσεις, διαρκή επιμόρφωση, πειθαρχία, διπλωματία, δυνατότητα προσαρμογής σε νέες καταστάσεις και πάνω από όλα θέληση για επιτυχία. Ελπίζω οι νέοι μας να επενδύσουν στα παραπάνω και να συνεχίσουν την επιτυχημένη πορεία του χώρου καθιστώντας την χώρα μας διεθνές ναυτιλιακό κέντρο, κάτι που απαιτεί πρωτίστως επιστημονική, ναυτική αλλά και πολιτική παιδεία για να καταστεί εφικτό.

 

 

 

 

Γιώτα Χουλιάρα για το Geopolitics 

 

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024