Γιατί οι σύμβουλοι του Μακρόν εγκαταλείπουν το προεδρικό μέγαρο
Του Κώστα Ράπτη
Νέοι, δυναμικοί, αποφασισμένοι να αναταράξουν την γαλλική πολιτική ζωή. Πρωτίστως δε, πιστοί και αφοσιωμένοι στο “αφεντικό” τους – εξ ού και απέκτησαν το παρωνύμιο “Μορμόνοι”. Εισήλθαν στο Μέγαρο των Ηλυσίων το 2017 μαζί με τον Εμανουέλ Μακρόν. Και τώρα το εγκαταλείπουν ένας ένας.
Στις 25 Ιανουαρίου ο Συλβαίν Φορ, κύριος λογογράφος του Γάλλου προέδρου και κατόπιν διευθυντής επικοινωνίας του Ελυζέ, αποχώρησε δηλώνοντας ότι έχει φθάσει στο όριο των αντοχών του και επιθυμεί να ανακτήσει την ιδιωτική του ζωή.
Ο Στεφάν Σεζουρνέ, παλαιόθεν μέλος του στενού κύκλου συνεργατών του Μακρόν, υπεύθυνος για τις σχέσεις με το κοινοβούλιο, εγκατέλειψε το προεδρικό μέγαρο για να αναλάβει την εκστρατεία του κυβερνώντος κόμματος για τις ευρωεκλογές.
Ο Πατρίκ Στροντά, επικεφαλής του προεδρικού επιτελείου, βρίσκεται επίσης υπ’ ατμόν. Το αυτό ακούγεται για τον διευθυντή του διπλωματικού γραφείου Φιλίπ Ετιέν και τον γενικό γραμματέα Αλεξίς Κολέρ. Αλλαγές αναμένονται και πρόσωπα που χειρίζονται την πολιτιστική και μεσανατολική πολιτική.
Όμως η πιο ηχηρή αποχώρηση ήταν αυτή που ανακοινώθηκε το βράδυ της Δευτέρας και αφορούσε τον ειδικό σύμβουλο, Ισμαέλ Εμελιάν, μαθητή του Ντομινίκ Στρος-Καν και συνεργάτη του Μακρόν από πριν αυτός αναλάβει το υπουργείο Οικονομίας.
Σύμφωνα με το Ελυζέ, η αποχώρηση ήταν προ πολλού προγραμματισμένη και οφείλεται σε πιθανή σύγκρουση συμφερόντων, καθώς ο Εμελιάν θα αφοσιωθεί στην προώθηση του βιβλίου περί προοδευτικής διακυβέρνησης που έγραψε μαζί με τον Νταβίντ Αμιέλ, ο οποίος επίσης αποχωρεί από το προεδρικό μέγαρο.
Το burnout είναι βέβαια μια πραγματικότητα για τους σημερινούς επαγγελματίες της πολιτικής και της επικοινωνίας. Όμως το πολιτικό burnout της προεδρίας Μακρόν ερμηνεύει επαρκέστερα το γιατί οι “Μορμόνοι” ανακαλύπτουν ξαφνικά τις χαρές της ιδιωτικής ζωής.
Ο Γάλλος πρόεδρος θεωρεί ότι οι σύμβουλοί του δεν τον προφύλαξαν από την περιπέτεια των “κίτρινων γιλέκων” και επιθυμεί ριζική αναδιοργάνωση του επιτελείου του. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι για την αντικατάσταση όσων αποχωρούν στρέφεται σε “παλιές καραβάνες” της πολιτικής και της διοίκησης. Οι εξηντάρηδες ενδέχεται να κατανοήσουν καλύτερα τη δυσφορία της “βαθιάς Γαλλίας” από τους φιλόδοξους τριαντάρηδες.
Οι φιλικοί προς τον Γάλλο πρόεδρο σχολιαστές προσπαθούν να αποδραματοποιήσουν την κατάσταση, παραπέμποντας στο προηγούμενο του Φρασουά Ολάντ, ο οποίος επίσης ανανέωσε ριζικά το στελεχιακό δυναμικό της προεδρίας κατά το δεύτερο έτος της θητείας του.
Μακρόν: αντιμέτωπος με το όραμά του
Θα ήσαν περισσότερο πιστευτοί, αν όλη αυτή η αλλαγή φρουράς δεν σκιαζόταν από την “υπόθεση Μπεναλά”, δηλ. τις αποκαλύψεις για τις δραστηριότητες του πολυπράγμονος πρώην υπευθύνου ασφαλείας του Εμανουέλ Μακρόν. Ο Μπεναλά έγινε για πρώτη φορά ευρύτερα γνωστός όταν ενεπλάκη σε ξυλοδαρμό διαδηλωτή από αστυνομικούς την περασμένη Πρωτομαγιά. Εκ των υστέρων προέκυψε ότι τόσο πριν όσο και μετά το περιστατικό αυτό ο Μπεναλά, κάτοχος περισσότερων του ενός διπλωματικών διαβατηρίων, πραγματοποιούσε “ειδικές αποστολές” στο εξωτερικό, μεσολαβούσε σε συμφωνίες με Ρώσους ολιγάρχες αλλά και δεχόταν μηνύματα υποστήριξης από προεδρικούς συνεργάτες, όπως ο Εμελιάν. Μάλιστα ο τελευταίος θεωρείται υπεύθυνος για την διοχέτευση σε φιλικές ιστοσελίδες παράνομα βιντεοσκοπημένου υλικού της αστυνομίας, το οποίο του προμήθευσε ο Μπεναλά για να αποσείσει τις εις βάρος του κατηγορίες.
Διόλου τυχαία, ο κατά τα άλλα πολύ διακριτικός Εμελιάν, φρόντισε να έχει εκ βαθέων συνομιλία με το περιοδικό Le Point, προκειμένου να πείσει ότι η αποχώρησή του από το Ελυζέ δεν έχει σε τίποτε να κάνει με την υπόθεση Μπεναλά.
Σε κάθε περίπτωση, ο “ανασχηματισμός” των προεδρικών υπηρεσιών καταδεικνύει την καμπή στην οποία βρίσκεται η προεδρία Μακρόν: η προσπάθεια του Γάλλου προέδρου να επανακαθορίσει την ατζέντα μέσω του “εθνικού διαλόγου” που λάνσαρε στον απόηχο του κινήματος των κίτρινων γιλέκων, με χρονοδιάγραμμα κατάλληλα συντονισμένο με αυτό της πορείας προς τις ευρωεκλογές, το καταδεικνύει αυτό χαρακτηριστικά.
