Γράφει ο Μιχάλης Αράπης* – LLB, LLM – Νομικός

Σε 5 εβδομάδες εκτός αν υπάρξουν εξελίξεις, το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βορείου Ιρλανδίας (HB) θα αποχωρήσει από την Ευρωπαική Ένωση (Ε.Ε). Μάλιστα εως σήμερα δεν υπάρχει καν συμφωνία (μεταξύ του ΗΒ και των άλλων 27 κρατών μελών της Ε.Ε οπότε η αποχώρηση με αυτές τις συνθήκες (No-deal Brexit) αποτελεί ένα νομικό κενό και εφιάλτη.

Λαικισμός

Τα ξημερώματα της Παρασκευής 24 Ιουνίου 2016 η διεθνής κοινότητα ήρθε αντιμέτωπη με την σκληρή πραγματικότητα του λαικισμού. Στο συμβουλευτικού χαρακτήρα δημοψήφισμα που διεξήχθη την προηγουμένη, η πρόταση για αποχώρηση του ΗΒ από την Ε.Ε. επικράτησε με το ισχνό 51.9% ανοίγοντας όμως τον «ασκό του Αιόλου». Σε προηγούμενα άρθρα αναλύθηκε το πώς και από ποιόν οδηγήθηκε η χώρα στο δημοψήφισμα. Σε αυτό το άρθρο δίνεται συνοπτική απάντηση στο ερώτημα “ποιοί είναι οι Brexiteers – οπαδοί του Brexit (αντιευρωπαιστές) και πως προέκυψαν”.

Brexiteers

Ο μεγαλύτερος εχθρός της δημοκρατίας είναι ο άκρατος λαικισμός και η αισχρή του προπάνδα. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του καρκινώματος στην σύγχρονη ευρωπαική πολιτική σκηνή είναι η καμπάνια υπέρ της αποχώρησης του ΗΒ από την Ε.Ε. (Leave Campaign) ή αλλιώς καμπάνια του Brexit. Το ετερόκλητο αυτό σχήμα αποτελείται από ακραία αντιευρωπαικά στοιχεία όλων των πλευρών του πολιτικού φάσματος και παρέσυρε σημαντικό τμήμα του πληθυσμού που ανήκει στις παρακάτω κατηγορίες. Τα άτομα που αποτελούν τους ψηφοφόρους του Brexit ανήκουν σε όλα τα κοινωνικά, μορφωτικά  και οικονομικά στρώματα και εναντιώνονται στο ευρωπαικό όραμα για διαφορετικούς λόγους. Εκεί συμπεριλαμβάνονται ακραίοι αριστεροί που ως διεθνιστές δεν επιθυμούν την ευρωπαική ολοκλήρωση αλλά και δεξιοί ή ακροδεξιοί ευρωσκεπτικιστές που κατηγορούν την Ε.Ε. για κάθε κοινωνική αλλαγή που δεν εγκρίνουν (αν και αποτελεί απόφαση των εγχώριων κυβερνήσεων και οχι της Ε.Ε.). Αδύνατα οικονομικά στρώματα που αισθάνονται ότι δεν έχουν λάβει μέρισμα από την ευρωπαική πορεία της χώρας αλλά και ζάμπλουτοι ολιγάρχες (εγχώριοι και αλλοδαποί!) που επιθυμούν διακαώς τη μετατροπή του ΗΒ σε φορολογικό παράδεισο. Είναι προφανές ότι η κατάσταση δημιουργήθηκε από τους ολιγάρχες μέσω των Μ.Μ.Ε. που ελέγχουν. Νέοι που παρασύρονται από λανθασμένο (και κακώς εννοούμενο) πατριωτισμό και εθνικισμό και ηλικιωμένοι που ονειρεύονται την επανασύσταση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας των περασμένων αιώνων (!)… Ακροδεξιά στοιχεία που κατηγορούν λανθασμένα την Ε.Ε. για την αυξανόμενη μετανάστευση (νόμιμη και παράνομη) από τρίτες χώρες (δηλαδή εκτός Ε.Ε.) αλλά και ακραίοι δημαγωγοί που αποδίδουν αναίσχυντα στην Ε.Ε. κάθε αποτυχία της εγχώριας πολιτικής ηγεσίας. Αυτό το περίεργο κράμα περιέχει επιπλέον ακόμη πιο ακραία στοιχεία όπως εθνικοσοσιαλιστές (νεοναζί), αναρχικούς, κομμουνιστές κτλ. που παρά τις μεταξύ τους έριδες, έχουν μόνο ως κοινό παρανομαστή το μένος απέναντι στις Βρυξέλλες, τους δημοκρατικούς θεσμούς, το κράτος δικαίου και τους ευρωπαίους εταίρους (και τους λαούς τους) με τους οποίους δεν αισθάνονται κοντά.

Αντιευρωπαϊκό υπόβαθρο

Στην προσπάθεια να δοθεί εξήγηση γιατί 17,4 εκατομμύρια από τα 46,5 εκ. που είναι εγγεγραμένα στους εκλογικούς καταλόγους ψήφισαν έτσι εκείνη την ημέρα πρέπει να εξεταστεί η αντιευρωπαική προπάνδα δεκαετιών που δηλητηρίαζε την Βρετανική κοινωνία, κυρίως την λευκή εργατική τάξη. Από την στιγμή που εισήλθε το ΗΒ την 1/1/1973 στην τότε Ευρωπαική Κοινότητα, ξεκίνησε η αντιευρωπαική ρητορία που γιγαντώθηκε επί της Συντηρητικής Κυβερνήσεως της αειμνήστου Βαρώνης Margaret Thatcher (Μάργκαρετ Θάτσερ) την δεκαετία του 1980. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το Συντηρητικό Κόμμα που κυριαρχεί στην πολιτική ζωή, αποχώρησε από το Ευρωπαικό Λαικό Κόμμα (ΕΛΚ) το 2009 στην προσπάθεια του τότε ηγέτη του, κ. Ντέιβιντ Κάμερον (David Cameron) να ικανοποιήσει την αντιευρωπαική σκληρή δεξιά πτέρυγα των βουλευτών του κόμματος του. Είναι οξύμωρο σχήμα για ένα ευρωπαικό κεντροδεξιό κόμμα να μην έχει ξεκάθαρα φιλοευρωπαικό προσανατολισμό και να μην οραματίζεται την ευρωπαική πολιτική, οικονομική και αμυντική συνεργασία και ολοκλήρωση. Αυτή η αντίθεση του με τα πρώην αδελφά κόμματα σε Γερμανία, Γαλλία, Ελλάδα κτλ είναι η γενεσιουργός αιτία της ευρωσκεπτικιστικής αντίληψης μεγάλης μερίδας του πληθυσμού που γαλουχήθηκε με αρνητισμό απέναντι στην Ε.Ε επί τέσσερις δεκαετίες.

Συμπέρασμα

Η πολιτική περιδίνηση στην οποία εισήλθε η χώρα το 2016 έχει ήδη προξενήσει μεγάλες ζημιές στον κοινωνικό ιστό και την οικονομία. Πέρα όμως από το μοιραίο λάθος στο οποίο οδηγήθηκε ένα τμήμα του βρετανικού λαού λόγω της πρωτόγνωρης προπαγάνδας και χυδαίων ψεμάτων κυρίως από τα Μ.Μ.Ε. των ολιγαρχών, η χώρα έστω και αποδυναμωμένη θα παραμείνει σημαντικός παράγοντας διεθνώς, ακόμη και αν όντως αποχωρήσει από την Ε.Ε. στις 29.03.2019.

====================
Σημείωση: Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα Ελευθερία, ανεξάρτητη εβδομαδιαία ελληνική εφημερίδα του Λονδίνου. Ολόκληρη την εφημερίδα μπορείτε να διαβάσετε στο PDF 

* Ο Μιχάλης Αράπης είναι Νομικός με μεταπτυχιακό στο Διεθνές Εμπορικό Δίκαιο και ερευνητής στον τομέα του ηλεκτρονικού εγκλήματος και της τρομοκρατιάς στον Κυβερνοχώρο. Επίσης είναι Αντιπρόεδρος Ελληνορθοδόξου Κοινότητος Κάρντιφ και Νοτίου Ουαλίας. Υπεύθυνος Ουαλίας του φιλοευρωπαικού οργανισμού New Europeans
Στοιχεία επικοινωνίας: 00447414657351
info@michaelarapis.com