Ευρωεκλογές στη σκιά του Brexit
Η διαχείρισή του θα παραµείνει ανοικτή πρόκληση και µετά τις κάλπες στα τέλη Μαΐου.
Το Brexit εξελίσσεται σε πορεία σε αχαρτογράφητη περιοχή και σε κάθε περίπτωση η διαχείρισή του θα παραµένει µε τον έναν ή τον άλλο τρόπο ανοικτή πρόκληση και µετά τις ευρωεκλογές στα τέλη Μαΐου. Ανοικτή πρόκληση για την αποφυγή του αδιανόητου σεναρίου ενός σκληρού Brexit, καταστροφικού και για τη Βρετανία και για τους υπόλοιπους 27, και κατά κύριο λόγο για τη Γερµανία.
Να θυµίσουµε απλά ότι µέχρι να κλείσουν οι κάλπες του δηµοψηφίσµατος στη Βρετανία τον Ιούνιο του 2016, αδιανόητο πρόβαλλε και το σενάριο της επικράτησης του Brexit. Αν στα παραπάνω προστεθεί η απόλυτη απόρριψη της πρότασης Μακρόν για µεταρρύθµιση της Ευρωζώνης από την επικεφαλής της γερµανικής Χριστιανοδηµοκρατίας, Κραµπ-Καρενµπάουερ, τότε αποδοµείται πλήρως η προσδοκία που ήθελε τις ευρωεκλογές στα τέλη του Μαΐου να συµβολίζουν µια επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Σύµφωνα µε το παραπάνω σενάριο -µακρονικής σύλληψης και κοπής- µια συντεταγµένη αποχώρηση της Βρετανίας στα τέλη Μαρτίου θα δηµιουργούσε προηγούµενο και θα είχε την αξία αποτρεπτικού παραδείγµατος για τις χώρες-µέλη που επενδύουν στον ευρωπαϊκό µινιµαλισµό, καθώς θα κατανοούσαν ότι δεν µπορούν να σταµατήσουν την εµβάθυνση µε το πραγµατικό τους δίληµµα να είναι η αποχώρηση ή η αποδοχή µιας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων. Ετσι οι ευρωεκλογές θα διεξαχθούν µε την εκκρεµότητα του Brexit ανοικτή, αλλά και χωρίς µια κοινή γαλλογερµανική θέση για το µέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και την αντιµετώπιση του ευρωσκεπτικιστικού λαϊκισµού.
Ενα είναι βέβαιο, ότι αν ο Κάµερον δεν είχε παγιδεύσει το Ηνωµένο Βασίλειο στο µοιραίο δηµοψήφισµα του Ιουνίου του 2016, το Λονδίνο σήµερα θα είχε διευρυµένο περιθώριο ελιγµών στο πλαίσιο µιας πολυδιασπασµένης ΕΕ. Μιας ΕΕ όπου ο γαλλογερµανικός άξονας εξελίσσεται σε επετειακή-εθιµοτυπική λειτουργία χωρίς πραγµατική προωθητική δυναµική, µε την υπόλοιπη Ευρώπη να αποτελεί ένα ετερόκλητο άθροισµα των επτά χωρών του Νότου, τον οκτώ του Βορρά υπό την ηγεσία της Ολλανδίας και της τετράδας του Βίσεγκραντ.
Πηγή:Έθνος
