Ξαναγυρίζουμε στον Ψυχρό Πόλεμο;
Το μεγάλο πρόβλημα για τις ασθενέστερες χώρες είναι ότι υποχρεούνται να ακολουθούν τις ιδιοτροπίες των ισχυρών, ευρισκόμενες σε αδυναμία.
Ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ, όχι μόνον επειδή κάθε μία επιθυμεί να αυξήσει την ισχύ της προς όφελος επιχειρηματικών συμφερόντων και του λαού της, αλλά και να διατηρήσει τα κεκτημένα αποκρούοντας τον αντίπαλο που προσπαθεί να της τα στερήσει. Λέγεται, ότι η διατήρηση είναι εξίσου δύσκολη με την κατάκτηση.
Το μεγάλο πρόβλημα για τις ασθενέστερες χώρες είναι ότι υποχρεούνται να ακολουθούν τις ιδιοτροπίες των ισχυρών, ευρισκόμενες σε αδυναμία να ακολουθήσουν ανεξάρτητη πολιτική, εξαρτώμενες κατά κανόνα από μία εκ των αντιπάλων της διεθνούς σκηνής.
Σ’ αυτή την περίπτωση, καλό είναι να υπενθυμίσω την σύσταση του Σπ. Μαρκεζίνη, στην Εισαγωγή της Πολιτικής Ιστορίας της Ελλάδος. Ο ικανός πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών οφείλει να προσαρμόζει την πολιτική της χώρας του με την πολιτική του εκάστοτε ισχυρού. Το ερώτημα είναι ποιος πρέπει να είναι ο βαθμός της προσαρμογής.
Είναι γεγονός, ότι η στροφή του Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ προς τις ΗΠΑ, που κάποτε καθύβριζαν και έκαιγαν την σημαία, δεν καταγγέλθηκε από την αντιπολίτευση, ούτε ακόμη και όταν, για πρώτη φορά μεταπολεμικώς, καταγγέλθηκε η πολιτική της Ρωσίας με απέλαση διπλωματών της. Ούτε κατά την εποχή της ΕΣΣΔ είχε παρατηρηθεί παρόμοιο φαινόμενο.
Αυτό σημαίνει, ότι ο αστικός πολιτικός κόσμος της χώρας, αλλά και η επαμφοτερίζουσα Αριστερά, θεώρησαν ορθή όχι απλώς την προσαρμογή, αλλά την ταύτιση με την αμερικανική πολιτική, και μάλιστα εκείνης της πλευράς που επιμένει να σχεδιάζει πολιτική πλήρους εξασθένισης της Ρωσίας. Η Ελλάδα επομένως αποφάσισε να διακόψει πλήρως τις σχέσεις της με την Ρωσία, χωρίς ακόμη να γίνει αντιληπτό, ποια είναι τα οφέλη.
Όπως έχει η κατάσταση σήμερα, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει όχι τι μέλλει να συμβεί στο μακρινό μέλλον, αλλά ούτε και στις επόμενες ημέρες. Βλέπουμε παλαιούς φίλους να γίνονται εχθροί, και το αντίστροφο, τόσο σε διεθνές επίπεδο, όσο και στο εσωτερικό των χωρών. Η σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, αλλά και τα Πέντε Αστέρια της Ιταλίας με την Λίγκα του Βορρά, ακόμη δε και στην ίδια την Γερμανία, όπου δεξιοί και αριστεροί εμπλέκονται, ώστε δεν γνωρίζεις ποιος είναι ποιος, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα της ρευστότητας που επικρατεί.
Και όλα αυτά σε ένα κλίμα καχυποψίας, με αλληλοκατηγορίες των ισχυρών μεταξύ τους, αλλά και με επαυξημένη ανησυχία λόγω της παύσης ισχύος της συμφωνίας περιορισμού των πυρηνικών όπλων. Η σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας θα είναι καταλυτική για την πορεία της ανθρωπότητας όποιο και αν είναι το αποτέλεσμά της. Παλαιότερα είχα σημειώσει την προειδοποίηση του Χ. Κίσιγκερ στην κυβέρνησή του, ότι το πληγωμένο θηρίο αντιδρά άσχημα, αν δεν του δώσεις διέξοδο.
Και οι σώφρονες αναλυτές υπενθυμίζουν την περίπτωση της Γερμανίας μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που η κακομεταχείριση που υπέστη από τους συμμάχους, έφερε τον Χίτλερ στην εξουσία, και όλα όσα επακολούθησαν. Όπως και οι εσωτερικές πολιτικές αναταράξεις, φέρουν στην εξουσία ή πλησίον αυτής, ακροδεξιούς ή ακροαριστερούς σχηματισμούς.
Αντί για προσπάθεια εξομάλυνσης και οι δυο πλευρές προβαίνουν σε ανταλλαγή κυρώσεων και κατηγοριών. Εννοείται ότι ο ανταγωνισμός ΗΠΑ-Ρωσίας ως προς το ποιος θα τιμωρήσει πιο σκληρά τον αντίπαλο, δεν μπορεί να συνεχιστεί επ’ άπειρον, προς το παρόν όμως η τάση για όξυνση της αντιπαράθεσης διατηρείται.
Και εξακολουθεί να αιωρείται το ερώτημα. Η ταυτόχρονη πίεση προς Ρωσία και Κίνα, αν φέρει τις δύο χώρες σε στενότερη συνεργασία, τι πρόκειται να συμβεί; Και αν προστεθεί και η πίεση προς την Γερμανία, μια εξ ανάγκης σύμπλευση αυτών των χωρών, πού θα οδηγήσει; Ο, προς το παρόν, Ψυχρός Πόλεμος, θα παραμείνει ψυχρός, ή θα ξαναγυρίσει η ανθρωπότητα σε προηγούμενες δεκαετίες, τις οποίες ήλπιζε να μη ξαναζήσει;
