Η ισλαμική μασονία της τρομοκρατίας (Μέρος Α΄)
Tablighi Jamaat: Η ισλαμική μασονία της τρομοκρατίας (Μέρος Α΄)
Γράφουν η Γιώτα Χουλιάρα και ο ειδικός συνεργάτης του Geopolitics & Daily News
Κάθε φθινόπωρο περίπου 1.000.000 γενειοφόρων μουσουλμάνων, από όλο τον κόσμο, ντυμένοι με, σχεδόν, ολόιδιο ιματισμό καταλήγουν σε μία μικρή πόλη του Πακιστάν, τη Raiwind, σε μία τριήμερη θρησκευτική γιορτή. Παρόμοιες συγκεντρώσεις γίνονται ετησίως και σε άλλες πόλεις, όπως στη Dhaka του Bangladesh και την Bhopal της Ινδίας. Παρόλα ταύτα, δε μιλάμε για συνηθισμένους μουσουλμάνους, αλλά για πιστούς του κινήματος Tablighi Jamaat (Jamā‘at at-Tablīgh), που μεταφράζεται σε «Κοινωνία εξάπλωσης της Πίστης». Πρόκειται για εκπαιδευμένους ιεραπόστολους, οι οποίοι στοχεύουν στην προώθηση του Ισλάμ σε όλο τον κόσμο. Το κίνημα ανήκει στη σουνιτική σέχτα, διαθέτει παγκόσμια δράση και κατευθύνει τους πιστούς, από τις γραμμές της πίστεως μέχρι και τον τρόπο που θα πρέπει να ντυθούν και να συμπεριφερθούν, ενώ θεωρείται το μεγαλύτερο μουσουλμανικό κίνημα του αιώνα μας, σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο του Σικάγο.
Ποιο είναι το κίνημα Tablighi Jamaat;
Παρά το μέγεθος και τη δραστηριότητά του, σε σχεδόν 213 χώρες, το κίνημα Tablighi Jamaat παραμένει σχεδόν άγνωστο, στο μη μουσουλμανικό κόσμο, ακόμα και σε καθηγητές, που ασχολούνται με το Ισλάμ. Το «φιλειρηνικό» κίνημα Tablighi Jamaat ιδρύθηκε από τον κληρικό του Ντεομπαντισμού και λόγιο, Maulana Muhammad Ilyas Kandhalawi, το 1926, στο Mewat της Ινδίας, ενώ το κεντρικό του αρχηγείο, βρίσκεται στην Raiwind, του Πακιστάν.
Ο Ντεομπαντισμός είναι μία από τις μεταγενέστερες σέχτες του ισλαμισμού, που ιδρύθηκε στις στάχτες της αποτυχημένης επανάστασης των Ινδών εναντίον του αγγλικού καθεστώτος στα τέλη του 19ου αιώνα, πρόκειται δηλαδή για μία θεοκρατική σέχτα με καθαρά επιθετική θεωρία, ενάντια προς ό,τι πρεσβεύει το Ην. Βασίλειο. Οι πιστοί του Ilyas ήταν απόλυτα εχθρικοί προς κάθε άλλη σέχτα, κυρίως του σιίτες, αλλά μη εξαιρουμένων και των άλλων θρησκειών. Το ανωτέρω είχε τις ρίζες του στην ιδιαίτερα πολυθρησκευτική κοινωνία της Ινδίας και τον «πόλεμο» μεταξύ μουσουλμάνων και ινδουιστών εντός της επικράτειας της χώρας. Απέρριπταν κάθε έννοια μοντερνισμού, ως ανήθικη προς τις επιταγές του Ισλάμ, και επιθυμούσαν την υπαγωγή κάθε άλλης θρησκείας σε αυτό. Λόγω των αντιπαραθέσεων Ινδίας και Πακιστάν, η θεωρία του κινήματος φάνηκε απαραίτητη στον Πακιστανό δικτάτορα Zia ul-Haq, ο οποίος ουσιαστικά κάλεσε τους ακόλουθους του Ilyas να ισλαμοποιήσουν το Πακιστάν.
Το κανονιστικό θεωρητικό πλαίσιο του Tablighi Jamaat είναι γυμνό. Εκτός από το Κοράνι, το μόνο θεολογικό κείμενο του κινήματος είναι το Tablighi Nisab, ένα σύνολο επτά δοκιμίων ενός μαθητή του Ilyas, από το 1920.
Το Tablighi Jamaat δεν είναι ένα μονολιθικό κίνημα. Διαθέτει δύο πτέρυγες, με τη μία να κηρύττει πως οι πιστοί πρέπει να αναζητήσουν τη jihad μέσα από την πνευματική αναζήτηση (jihad bin nafs), ενώ μία άλλη, πιο ριζοσπαστικοποιημένη πτέρυγα, πρεσβεύει την αναζήτηση της jihad μέσω του «ξίφους» (jihad bin saif). Ουσιαστικά όμως όλα τα κηρύγματα του κινήματος είναι δύσκολο να ξεχωρίσουν από τις εξτρεμιστικές θεωρίες του Σαλαφισμού και του Ουαχαμπιτισμού, που κυριαρχούν ανάμεσα στους μουσουλμάνους τρομοκράτες.
Μέρος της μυστικότητας του κινήματος οφείλεται σε μία γεύση δεσποτισμού, που αφήνει η διαδικασία διαδοχής στην ηγεσία αυτού, η οποία γίνεται μέσω αίματος ή γάμου.
Τα στεγανά ανάμεσα στα διαφορετικά στρώματα ιεραρχίας του κινήματος αφήνουν την αίσθηση ενός οργανισμού ο οποίος κινείται στις αρχές του μασονισμού. Η επέκταση αυτού και τα περιφερειακά θρησκευτικά κέντρα διοίκησης σ’ όλο τον κόσμο (σ.σ. κάθε χώρα στην οποία δραστηριοποιείται το κίνημα διαθέτει ένα περιφερειακό συντονιστικό αρχηγείο) θυμίζουν μασονικές στοές που έχουν καταφέρει να διεισδύσουν, όχι μόνο στη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αλλά ακόμα και σε χώρες χωρίς ιδιαίτερη παρουσία μουσουλμανικού στοιχείου, όπως η Ιαπωνία.
Οι «Άγιοι» του κινήματος
Είναι σημαντικό ότι το κίνημα επιχειρεί να παρουσιάσει ένα ακίνδυνο πρόσωπο, που δεν απειλεί τον υπόλοιπο κόσμο σχεδόν με ένα, ευρωπαϊκού διαφωτισμού, πλαίσιο ιδεών και αξιών. Λόγω της μυστικότητας που διατηρεί το κίνημα στις ενέργειές του, οι μελετητές του δεν έχουν άλλη επιλογή από το να επιχειρήσουν τη μετάφραση δηλώσεων χαμηλόβαθμων κληρικών του Tablighi Jamaat και βοηθών τους. Ως εκ τούτου, μία πρώτη άποψη που είχε σχηματιστεί, περιέγραφε το κίνημα ως καθαρά θρησκευτικό, χωρίς καμία εμπλοκή σε πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, με σκοπό την πνευματική ανύψωση και τη μετάφραση των θείων λόγων του Ισλάμ. Η λιτή, αυστηρή, ισότιμη ζωή των ιεραπόστολων του κινήματος και η θεωρία του για τη θεραπεία των «κοινωνικών ασθενειών» έχει οδηγήσει, ακόμα και τον πρώην αντιπεόεδρο του Formerly vice-chair of the National Intelligence Council, Graham Fuller, ο οποίος υπηρέτησε επίσης ως Διευθυντής Σταθμού στη Καμπούλ για την CIA (και ειδικεύεται στον ισλαμικό εξτρεμισμό) σε αυτή τη θεώρηση. Η Barbara Metcalf, καθηγήτρια επί του Ισλάμ στη ΝΑ Ασία στο University of California, θεωρούσε το Tablighi Jamaat “ένα μη πολιτικό και φιλήσυχο κίνημα εσωτερικής αναζήτησης και ιεραποστολικής ανανέωσης του Ισλάμ” και συνέκρινε τη δραστηριότητά του με τα ιδρύματα επανένταξης των ανώνυμων αλκοολικών!
Η πραγματική ταυτότητα του κινήματος
Η οργάνωση πρεσβεύει την ειρηνική εξάπλωση του Ισλάμ και αποδίδει, μεταφορικά, την ερμηνεία της jihad. Επίσης, ξεχωρίζει την έννοια του κράτους και της θρησκείας.
Η οργάνωση διατείνεται πως δε διαθέτει καμία χρηματοδότηση και δε λαμβάνει καμία εισφορά από τους πιστούς της. Το κάθε μέλος προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του και υποχρεώνεται να αντιμετωπίσει το οικονομικό κόστος για αυτή τη προσφορά.
Σημαντικό στοιχείο αποτελεί το γεγονός πως δεν επιτρέπεται η επικοινωνία από τα κατώτερα προς τα ανώτερα στρώματα του κινήματος, ενώ αυτή είναι αποκλειστικά γραπτή δια μέσω χειρόγραφων σημειωμάτων!
Ας δούμε όμως και τη μετάφραση των παραπάνω:
Φοβού τους Tablighi Νο1: Η απολιτίκ θέση
Ο λόγος που η οργάνωση κατάφερε να εξαπλωθεί σε τόσες πολλές χώρες ήταν η απολιτίκ θέση του κινήματος! Θα πρέπει να αναλογιστούμε σε αυτό το σημείο, ότι πολλές σουνιτικές χώρες, αλλά και καχύποπτες προς το Ισλάμ χώρες διαθέτουν περιορισμούς για οργανώσεις και κινήματα τα οποία διαθέτουν πολιτικό λόγο. Το Tablighi Jamaat, βάσει της θεωρίας του, απέχει επισήμως από οποιαδήποτε εμπλοκή σε οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά θέματα! Επισήμως πάντα διότι ανεπίσημα, όπως προείπαμε, τα μέλη του είναι ελεύθερα να πράξουν κατά το δοκούν, με το κίνημα φυσικά να αρνείται οποιαδήποτε εμπλοκή. Πρόκειται δηλαδή για εκτέλεση επιχειρήσεων pseudo ops, κατά τις οποίες η ηγεσία αρνείται κάθε πρότερη γνώση σε περίπτωση που αποκαλυφθούν.
Για να εξηγήσουμε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια για ποιο λόγο δε γίνεται το κίνημα να μην ασχολείται με όσα υποστηρίζει, αξίζει να σημειώσουμε ότι το Tablighi Jamaat διδάσκει, με φανατική προσήλωση, τους τρόπους συμπεριφοράς του «καλού πιστού», το ξύρισμα στο μουστάκι και ταυτόχρονα το μεγάλωμα γενειάδας, τη μη χρήση πιρουνιού κατά το γεύμα, αλλά αντιθέτως τη χρήση των χεριών, το πόδι, με το οποίο θα μπει ο πιστός στο μπάνιο και το πόδι που θα ντύσει πρώτο, όταν φοράει το παντελόνι. Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι ένα κίνημα, που ασχολείται με τους πιστούς του και στην παραμικρή λεπτομέρεια, μένει απολιτίκ και απομακρυσμένο από κάθε πρόβλημα, που αυτή η κοινωνία πιστών αντιμετωπίζει; Πώς γίνεται να πιστέψουμε ότι δεν επηρεάζει το χαρακτήρα, τη συμπεριφορά, την κοινωνική συναναστροφή, τις επιλογές των πιστών του, άρα και ένα μεγάλο μέρος κάθε κοινωνίας, εντός της οποίας δραστηριοποιείται, όταν χρησιμοποιεί την Πίστη ως μέσο λοβοτομής;
Ουσιαστικά, η «απολιτίκ στάση» δεν αποτελεί ευθεία δήλωση του κινήματος, αλλά μετάφραση διαφόρων «ειδικών», οι οποίοι απέδωσαν αυτό τον ισχυρισμό (σ.σ. ακούσια ή εκούσια). Συγκεκριμένα, αυτό το οποίο μεταφράστηκε ως απολιτίκ είναι ότι το Tablighi Jamaat θεωρεί πως ο θεσμός του κράτους είναι παράνομος, γι’ αυτό και δεν ασχολείται με την πολιτική! Όμως, αυτή η αυθαίρετη και οξύμωρη θεώρηση είναι πέρα ως πέρα πολιτική, αφού αμφισβητεί ξεκάθαρα κάθε κράτος!
Η έννοια του κράτους προέκυψε από τα βάθη των αιώνων ως ανάγκη της ανάπτυξης οργανωμένου συστήματος αυτοδιάθεσης της κοινωνίας και από τη στιγμή που αυτή η ανάγκη δεν έχει εξαλειφθεί, η αμφισβήτηση της έννοιας του σύγχρονου κράτους από το Tablighi Jamaat, αυτόματα, θεωρεί το ίδιο το κίνημα, ως το διάδοχο όλων των κρατών! Αυτό θα πρέπει να το συνδυάσουμε με τη σουνιτική θεωρία, κατά την οποία ο Maghdi (ο Μεσσίας για τους μουσουλμάνους), θα έρθει μετά την ίδρυση ενός ισλαμικού (σουνιτικού) χαλιφάτου, όπως έχουμε δείξει παλαιότερα στη λειτουργία των μουσουλμανικών προφητειών για τον ισλαμικό εξτρεμισμό (σ.σ. το κίνημα Tablighi Jamaat είναι σουνιτικό)!
Παρά την απολιτίκ θέση του κινήματος υπάρχουν μέλη του τα οποία ανέπτυξαν ιδιαίτερη πολιτική δραστηριότητα:
1) Ο πρώην Πρόεδρος της Ινδίας. Dr. Zakir Hussain, και ο πρώην έπαρχος του Punjab, στην Ινδία, Pervaiz Elahi, ήταν ακόλουθοι του κινήματος.
2) Ο πρώην πρωθυπουργός του Πακιστάν, Nawaz Sharif, ήταν, επίσης, ακόλουθος του Tablighi Jamaat και είχε αναθέσει την διοίκηση της Υπηρεσίας Πληροφοριών της χώρας στον Javed Nasir. Το κοινό στοιχείο μεταξύ των δύο αντρών ήταν πως και ο Nasir ήταν ακόλουθος του κινήματος!
3) Άλλος ένας αντιστράτηγος και επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Πακιστάν (ISI) ήταν και ο Mahmud Ahmed (επίσης και αρχηγός του πακιστανικού στρατού).
Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι δικαίωμα του καθενός να πιστεύει σε ό,τι θρήσκευμα θέλει παρά τη θέση του και το αξίωμά του σε μία χώρα. Ωστόσο, το Tablighi Jamaat δεν αποτελεί θρήσκευμα αλλά κίνημα! Πρόκειται δηλαδή για οργάνωση η οποία χρησιμοποιεί τη θρησκεία για την εξάρτηση και τον έλεγχο των μελών της! Ποιος μπορεί να διασφαλίσει ότι οι αρχηγοί της Υπηρεσίας Πληροφοριών μίας χώρας, με τόσο σημαντικό πρόβλημα ισλαμικού εξτρεμισμού, τηρούσαν τα πρωτόκολλα ασφαλείας χωρίς να τα παραβαίνουν για λογαριασμό του κινήματος στο οποίο ήταν ακόλουθοι;
Για του λόγου το αληθές ας δούμε ένα περιστατικό.Όταν το 1995, την πρωθυπουργία, στο Πακιστάν, ανέλαβε εκ νέου η αντίπαλος του Sharif, Benazir Bhutto, η οποία δεν ήταν τόσο φανατική με την ιδέα του ισλαμισμού και στην εμπλοκή της θρησκείας με θέματα του κράτους, μερικοί υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί μαζί με πολίτες επιχείρησαν πραξικόπημα. Το κοινό στοιχείο των επίδοξων πραξικοπηματιών ήταν το Tablighi Jamaat, του οποίου αποτελούσαν ακόλουθοι! Αρκετοί από τους πολίτες, που υποστήριξαν τους ανωτέρω στρατιωτικούς, ήταν μέλη της οργάνωσης Harkat-ul-Mujahideen, η οποία θεωρείται τρομοκρατική για τις ΗΠΑ. Ενέργειες σαν και την προαναφερόμενη οδήγησαν, τον Ιανουάριο του 2016, στην έκδοση απαγόρευσης για το κίνημα, στην επαρχία Punjab του Πακιστάν (σ.σ. η ομώνυμη περιοχή είναι διαιρεμένη μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν και διαθέτει το ίδιο όνομα και στις δύο χώρες) ώστε να μην κηρύττει δημόσια τις θέσεις του.
Αυτή είναι η αρχή της ανάλυσης ενός κινήματος που υποστηρίζει ότι το χαρακτηρίζει η αγνή θρησκευτική του ταυτότητα. Ένα κίνημα, όμως, που βλέπουμε ότι διαθέτει μασονική λειτουργία, μυστικότητα, άφαντους ηγέτες, αποτελεί εκπρόσωπο του δεσποτισμού και της ακραίας χειραγώγησης των μελών του, παραβλέπει τη χρήση βασικών θεολογικών κειμένων του Ισλάμ, όπως η hadith και η Σαρία (σ.σ. καθόλου τυχαίο ότι αποτελούν κανονιστικά θεολογικά κείμενα) και το οποίο κινείται στις παρυφές της αίρεσης, με συνιστώσες που σχηματίζουν μία ταυτότητα παρόμοια με αυτή του μαντείου των Δελφών (ήξεις αφήξεις).
Geopolitics Editorial Team
