Οδεύοντας προς μια νέα σταυροφορία
Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
Όσοι διαβάζουν συστηματικά σχετική αρθρογραφία μου για τα θέματα της τρομοκρατίας, θα έχουν παρατηρήσει ότι πολλές φορές είμαι αρκετά προσεκτικός (ίσως σε βαθμό που ενοχλεί), όταν μιλώ για επιθέσεις που φέρονται να είναι αποτέλεσμα τρομοκρατικών ενεργειών. Αυτό δεν έχει να κάνει προφανώς με ανοχή σε οποιαδήποτε ιδεολογία ή αντίληψη, αλλά με το γεγονός ότι λόγω εκπαίδευσης και τριβής με το αντικείμενο της πληροφορίας που σχετίζεται με τη τρομοκρατία και την εξαπάτηση, δεν μου επιτρέπεται να εκφράζω μια άποψη που δεν στηρίζεται σε σοβαρά δεδομένα και δεν θα ήταν δυνατό να προχωρήσω σε ανάλυση έχοντας υποκειμενική οπτική.
Έτσι, για παράδειγμα, στη περίπτωση της πυρκαγιάς στη Γαλλία η οποία κατέστρεψε τη Νοτρ Νταμ, ήμουν κάθετα αντίθετος στο ενδεχόμενο τρομοκρατικής ενέργειας διότι πολύ απλά δεν τηρούσε κάποια βασικά σημεία που να οδηγούν προς το συμπέρασμα ότι διαπράχθηκε τρομοκρατική επίθεση.
Αντίθετα, οι επιθέσεις στη Σρι Λάνκα ήταν, προφανέστατα, τρομοκρατική επίθεση, διότι τηρούσαν όλα τα μέτρα εκείνα που θεωρούνται δομικά χαρακτηριστικά για μια τέτοια ενέργεια.
Μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Σρι Λάνκα, ήρθε η στιγμή να διαχωρίσουμε/ξεκαθαρίσουμε ό,τι συμβαίνει σε διάφορες χώρες που διώκονται Χριστιανοί με βίαιες πράξεις από τοπικές ομάδες και οργανώσεις ή ακόμη και από τρομοκράτες. Αυτό δεν είναι φαινόμενο τρομοκρατίας, αλλά κάτι μεγαλύτερο το οποίο εκτιμώ προσωπικά πώς θα οδηγήσει σε σφοδρή πόλωση μεταξύ μεγάλων σφαιρών επιρροής σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, βασισμένη σε θρησκευτικές ιδεολογίες.
Από τις τελευταίες εξελίξεις φαίνεται πως κυοφορείται μια νέα σταυροφορία, που εν πολλοίς είχε ήδη διατυπώσει ο Χάντιγκτον στο βιβλίο του περί Σύγκρουσης Πολιτισμών.
Ο Σάμιουελ Φίλιπς Χάντιγκτον ήταν Αμερικανός πολιτικός επιστήμων, ο οποίος έγινε γνωστός κυρίως για τις θέσεις του περί μίας μεταψυχροπολεμικής νέας παγκόσμιας τάξης στο έργο του Σύγκρουση Πολιτισμών.
Μια σύγκρουση που προφανώς δεν θα είναι σε κανένα σημείο της πολιτισμικά ορθή και θα έχει τα ίδια βάρβαρα στοιχεία που είχε παλαιότερα κάθε σταυροφορία. Οι επιδιώξεις κάποιων θρησκευτικών ομάδων και οργανώσεων με φόντο τη δογματική και υποκειμενική ερμηνεία του Ισλάμ, στη προσπάθεια τους να επιβληθούν επί των Χριστιανών, βασίζονται κυρίως στην ανοχή και στη πολιτισμένη υποδοχή που έλαβε μέχρι στιγμής το μουσουλμανικό στοιχείο από τα δυτικά κράτη και μερίδα του πληθυσμού.
Αυτό όμως αλλάζει, κάτι που σύντομα θα φανεί, ειδικά σκεπτόμενος το πώς ακριβώς έχει ξεκινήσει και αναπτύσσεται ένα δίκτυο αντίδρασης από διάφορους που “ασπάζονται τη σταυροφορική αντίληψη” της απόλυτης άρνησης απέναντι στο Ισλάμ. Μια στάση που ωθείται ακόμα περισσότερο πλέον και από την άνιση καταδίκη τους από κυβερνήσεις που δεν τηρούν καν τα προσχήματα ισονομίας απέναντι σε κάθε ακρότητα.
Υπενθυμίζω πως οι σταυροφορίες ήταν μία σειρά θρησκευτικών πολέμων που εγκρίθηκαν από τη Λατινική Εκκλησία κατά τη μεσαιωνική περίοδο. Οι πιο γνωστές είναι οι εκστρατείες στην ανατολική Μεσόγειο που αποσκοπούσαν στην ανάκτηση των Αγίων Τόπων από την ισλαμική κυριαρχία, αλλά ο όρος «σταυροφορίες» εφαρμόζεται επίσης και σε άλλες εκστρατείες που εγκρίθηκαν από την εκκλησία.
Προσωπικά, πιστεύω πώς σύντομα θα δούμε έξαρση τάσεων σ’ όλο τον πλανήτη, όπου οι νέοι σταυροφόροι θα βρουν “δεξαμενές στρατολόγησης” στην έντονα δυσαρεστημένη μερίδα (αυξανόμενη και αυτή) για τα όσα συμβαίνουν ενάντια στους Χριστιανούς και στο Δυτικό τρόπο ζωής, που για να είμαστε ειλικρινείς, πλέον δέχεται ανοιχτή επίθεση από σημαντικό μερίδιο δογματικών Ισλαμιστών. Σίγουρα δεν είναι όλοι όσοι εισέρχονται στη Δύση δογματικοί Μουσουλμνάνοι, αλλά είναι αρκετοί, αν δεχτούμε πώς ένα ποσοστό 10% επί του μουσουλμανικού συνόλου είναι φανατικοί εκφραστές της Σαρία στα 2 δις περίπου που αριθμούν περίπου στον πλανήτη.
Λύση φυσικά και υπάρχει, αλλά αντιβαίνει σε όσα θέλουν να κερδίσουν συγκεκριμένες ομάδες και αφορούν εύκολο κέρδος από το φτηνό εργατικό δυναμικό που αντιπροσωπεύουν οι μετανάστες εξ Ανατολής, καθώς και στη διαχείριση της παραγωγής ορυκτών καυσίμων και άλλων υλών από τις χώρες της Ανατολής. Υπάρχει, παράλληλα, και το στοιχείο της χειραγώγησης ιδεών, καθώς πολύ μεγάλο μέρος του Κορανίου, όταν ερμηνεύεται δογματικά, οδηγεί σε μια επιβολή μειωμένης παιδείας πληθυσμού άρα και ευκολότερη διακυβέρνηση του μέσου μουσουλμάνου.
Η λύση για τις χώρες της Δύσης θεωρητικά, θα στηρίζεται αποκλειστικά στην ισονομία, βάση των κοσμικών νόμων ενός κράτους και στη μείωση της θεϊκής επιρροής, όπως σχηματίζεται από δόγματα. Μια κατάσταση που ο μέσος Χριστιανός ξεπέρασε την εποχή του διαφωτισμού, κάτι φυσικά που δεν ισχύει για τον μέσο Μουσουλμάνο. Ο νόμος όμως του κράτους αδιαφορεί για τη θρησκευτική ιδιότητα και στηρίζεται αποκλειστικά στο να επικρατεί το καλό της πλειοψηφία και όχι η ικανοποίηση της μειοψηφίας (π.χ. Σύνταγμα των ΗΠΑ).
Όσο αυτό δεν τηρείται και επικρατούν ιδεοληψίες από “πονηρούς αλλά και κουτοπόνηρους” ελέω άσκησης πολιτικής εξουσίας και επιρροής, τόσο το σταυροφορικό κύμα θα αυξάνεται και σύντομα δεν θα είναι διαχειρίσιμο, οδηγώντας μαθηματικά σε σύγκρουση. Αυτό θα γίνει διότι προσπαθώντας να αντιδράσει απέναντι στην αυξανόμενη βία κατά Χριστιανών και Δυτικού τρόπου ζωής, η αντίδραση θα βρει διέξοδο σε πιο βίαιη έκφραση και εκεί η σύγκρουση με τα σημερινά δεδομένα θα γείρει πολύ υπέρ των Χριστιανών για ένα και μόνο λόγο: Τεχνολογία και εκπαίδευση. Κάτι που είχαν ως εφόδια οι Μουσουλμάνοι τον καιρό των σταυροφοριών, λόγω συσχετισμών με το Ελληνικό και το Ρωμαϊκό στοιχείο. Αυτά τα εφόδια έδωσαν το πλεονέκτημα έναντι της Δύσης τότε ώστε να επιβληθεί.
Τα παραπάνω, όπως είπα, είναι προσωπική άποψη και βασίζονται σε διάφορα σημεία που διαβάζω σε αναφορές σχετικές με τρομοκρατία η οποία όλο και περισσότερο ξεφεύγει από πολιτικές και άλλες ιδεολογίες και εστιάζει στο θρησκευτικό σημείο, ακόμα και όταν μιλάμε για state sponsored τρομοκρατία.
Μάλιστα, μιλώντας σε εκπομπή του Hellas-Fm Hellenic-Radio στη ΝΥ, ΗΠΑ και στο δημοσιογράφο Δημήτρη Φιλιππίδη, μόλις μία μέρα μετά το χτύπημα του Τάραντ στην Ν. Ζηλανδία, είχα αναφέρει αμέσως πώς η όλη επίθεση κρύβει κάποιο νήμα προς δίκτυο στρατολόγησης που έχει ενεργοποιηθεί στη Δύση και λειτουργεί ως πυρήνας προσέλυσης και ριζοσπαστικοποίησης επίδοξων “νέων σταυροφόρων”.
Επέμεινα μάλιστα αρκετά σ’ αυτό το κομμάτι, καθώς είναι μια ανερχόμενη κίνηση που θα δημιουργήσει απόνερα τα οποία δεν θα μπορεί ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ να αντιμετωπίσει, αφού θα είναι εγχώρια τρομοκρατία και θα προέρχεται από νόμιμους κατοίκους των Δυτικών κρατών. Θα τρέφεται μάλιστα από την αδυναμία στρατηγικής και πολιτικών προς αντιμετώπιση πασιφανών προβλημάτων, λόγω τριβής και σύγκρουσης ανόμοιων πολιτισμών.
Η παρατήρηση έγινε μετά από τον εντοπισμό και την εστίαση σε ένα σύμβολο που έφερε ο Τάραντ και φαίνεται πώς χρησιμοποιείται ευρέως από ακραία ομάδα που λειτουργεί στην περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης με κύρια παρουσία στην Ουκρανία. Η ομάδα ονομάζεται Azov Battalion και φέρει ως σύμβολο της τον “μαύρο ήλιο” που σχετίζεται κυρίως με ομάδες ΝεοΝαζί. Το σύμβολο ήταν πάνω στον εξοπλισμό και στο τζάκετ του Τάραντ. Δεν μπορούσα φυσικά να αναφερθώ αμέσως σε αυτό ως αποδεικτικό στοιχείο, γιατί είναι πάρα πολλοί που κάνουν χρήση του συμβόλου αυτού λόγω αφέλειας και άγνοιας ή απλά λόγω μιμητισμού.
Όμως, πλέον οι έρευνες δείχνουν πώς ο συγκεκριμένος δράστης (Τάραντ) είχε ήδη επικοινωνήσει μαζί τους (σ.σ. με δίκτυο μοντέρνων σταυροφόρων) και επαληθεύεται η όλη εικόνα που δείχνει, ότι πλέον στην Ευρώπη όσες κυβερνήσεις έχουν υιοθετήσει πολιτικές που δεν αντιμετώπισαν ορθά σοβαρά προβλήματα όπως το μεταναστευτικό, αυτό αποτελεί αιτία ώστε να αυξηθούν οι ακραίες ομάδες και ιδεολογίες ως αντίδραση.
Η παραστρατιωτική ομάδα της Ουκρανίας με το όνομα Azov Battalion, δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Οι ομάδες αυτές θα πολλαπλασιαστούν σύντομα και καμία κυβέρνηση δεν θα μπορεί μετά να το αντιμετωπίσει ως φαινόμενο (σ.σ. ήδη στην Αυστρία υπάρχει για παράδειγμα η ομάδα Uniter που δημιουργήθηκε με στελέχη της KSK -ομάδα ειδικών δυνάμεων και βετεράνων που επιχειρήσαν στο Αφγανιστάν).
Η αντιμετώπιση και το “ξεδόντιασμα” τέτοιων οργανώσεων βρίσκεται στην επίλυση θεμάτων και ανασχηματισμό πολιτικών δήθεν ανθρωπιστικών για την εισροή άνευ ελέγχου μεταναστών από Ασία και Αφρική στο βωμό του μεγάλου κέρδους και των εργατικών φτηνών χεριών (παραδοχή από στελέχη της Ε.Ε. ). Όσο αυτό γίνεται αιτία και όχημα τροφοδότησης των ακραίων ιδεολογιών, τόσο τα κρούσματα θα πληθαίνουν και τόσο θα μεγαλώνει το μέγεθος της ανασφάλειας που θα επικρατήσει, αφού η αντικατάσταση του κράτους που αδιαφορεί, με ομάδες που θα λειτουργούν με αδιάκριτη βία, θα βρει και υποστηρικτές λόγω αγανάκτησης (βλ. πολλές χώρες της ΕΕ και πώς λειτουργεί η ακροδεξία πλέον ανοιχτά).
Αναφερόμενος στην Ε.Ε. και στο πώς έχει διαμορφωθεί η νέα πολιτική κατάσταση στο σκηνικό, έχει σημασία να εστιάσει κάποιος στα αίτια της ανόδου των ακροδεξιών ιδεολογιών και της νέας μόδας των «σταυροφόρων».
Η Ε.Ε. από το 2011 έχει δείξει μια ενοχλητική και εξόφθαλμη ανεπάρκεια στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργήσαν τόσο η παρέμβαση της Γαλλίας στη Λιβύη, όσο και στην περιοχή του Λεβάντ αλλά και οι παρεμβάσεις των ΗΠΑ και του τότε προέδρου Μπαράκ Ομπάμα με την επιμονή του στην «Αραβική Άνοιξη». Σε όλα αυτά, η οπτική της Δύσης πάντα είχε ένα πρόβλημα αναγνώρισης σημαντικών σημείων για την περιοχή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα πώς κάθε αναφορά στο Παν-Αραβικό κίνημα από εποχής Νάσερ και μετέπειτα ταυτίζεται με το αντίστοιχο θρησκευτικό κίνημα των Μουσουλμάνων. Ένα ανάλογο παράδειγμα μπορεί να εντοπιστεί στο πώς κινήθηκε η οργάνωση της απελευθέρωσης της Παλαιστίνης (PLO) όπου ο Γιασέρ Αραφάτ μετουσίωσε ένα παλαιστινιακό πρόβλημα πρώτα σε Παν-Αραβικό θέμα στο συνέδριο του ΟΗΕ (το Νοέμβριο του 1988) και αμέσως μετά ως δράση της Δύσης και του Ισραήλ κατά του Ισλάμ (μετά την συμφωνία του Όσλο που ο ίδιος απέρριψε).
Με απλά λόγια, πρέπει να γίνει αντιληπτό από τα δυτικά κράτη πώς στις χώρες της Ανατολής, ειδικά στο τόξο του Μαγκρέμπ και του Κόλπου, δεν διαχωρίζεται η πολιτική από τη θρησκεία. Ακόμη και στο Ιράν που δεν έχει ουσιαστικά αραβικές καταβολές, ισχύει το ίδιο. Αναγνωρίζοντας το παραπάνω, είναι πάρα πολύ εύκολο μετά να γίνει εμφανές πώς τα επιχειρημάτα της Δύσης, που στηρίζονται σε κοσμικούς νόμους κρατών και διεθνούς δικαίου, στα μάτια και τ΄αυτιά των φανατικών ηγετών της χωρών της Ανατολής, δεν έχουν καμία ισχύ, μπροστά μάλιστα στη «Θεϊκή στρατηγική» που διδάσκει το Κοράνι για τους ίδιους, στο τι πρέπει, δηλαδή, να κάνουν για να συμβιώσουν/επιβιώσουν (και όχι να συνεργαστούν) με τις χώρες που οι ίδιοι αποκαλούν ως Νταρ αλ Χαρμπ (Γη του πολέμου).
Εδώ άλλωστε είναι και το σημείο τριβής μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Οι μεν στηρίζονται στο κοσμικό δίκαιο, οι δε στο θρησκευτικό επιχείρημα. Ένας εξορισμού άκυρος δίαυλος επικοινωνίας που ισχύει από τον κυβερνήτη κάθε κράτους μέχρι και τον τελευταίο πολίτη του. Η αδυναμία διαμόρφωσης καναλιού επικοινωνίας λόγω των παραπάνω καθώς και η συνεχή ύπαρξη του αίτιου (και η διόγκωση του μετά την ύπαρξη του DAESH) αποτελεί το γόρδιο δεσμό που ωθεί την τρομοκρατία της Σαρία, την δημιουργία σταυροφορικού ρεύματος, τις ορδές μεταναστών και προσφύγων και άλλα παρεμφερή.
Δυστυχώς σ’ όλα αυτά, υπήρξε μια κακώς εννοούμενη ανοχή από τις δυτικές κοινωνίες με σκοπό την προσαρμογή και την ανάπτυξη των δημοκρατικών στοιχείων στον μουσουλμανικό κόσμο, χωρίς όμως να έχει περάσει ο μέσος μουσουλμάνος το στάδιο του διαφωτισμού, όπως έγινε για την Ευρώπη και τον πληθυσμό της. Έτσι, τώρα, παρουσιάζεται δυσκολία αναστροφής του κλίματος καθώς υπάρχει μια ορθή και εξευγενισμένη συμπεριφορά, που γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από εισροές οικονομικών μεταναστών. Αυτό φυσικά ενισχύει τις αντιδράσεις των κοινωνιών της Δύσης, που ήδη εκφράζονται με έξαρση των ακραίων ιδεολογιών στην Ε.Ε. (εμφανής η άνοδος των εθνικιστικών κομμάτων και ιδεολογιών) αλλά και των ακραίων πράξεων (σταυροφόροι τρομοκράτες). Πρόκειται για ένα κενό επιβολής εξουσίας που αφήσαν οι κυβερνήσεις των κρατών της Δύσης και εκμεταλλεύονται όλοι πλέον, ο καθένας για το δικό του σκοπό.
Η εμμονή μάλιστα κάποιων κυβερνήσεων και της κεντρικής εξουσίας της ΕΕ (μόνο πλέον, καθώς ΗΠΑ, Αυστραλία, Ρωσία πήραν αποστάσεις) να συνεχίζει να δίνει ανοχή σε μια άνευ προηγουμένου μετακίνηση πληθυσμού με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, μαθηματικά θα οδηγήσει σε μια μεγαλύτερη πόλωση και ώθηση των πολιτών της ΕΕ, δημιουργώντας προϋποθέσεις για μια νέα μορφή σταυροφορίας που θα είναι εξίσου βίαιη και καταστροφική για τη Δύση και τον πολιτισμό της (υπενθυμίζεται εδώ η καταστροφική επίπτωση με φόρους και χαμένες ζωές στην Ευρώπη), αλλά και για την περιοχή της Ανατολής, η οποία θα βρεθεί σε απομόνωση χωρίς κανένα άλλο κριτήριο.
Για την Ελλάδα ειδικότερα, όσο και αν δεν φαίνεται αυτή τη στιγμή κάτι που να δείχνει πώς θα βρεθούμε σε δύσκολη θέση, αυτό θα γίνει πολύ σύντομα, διότι η χώρα μας θα πρέπει να αντιμετωπίσει ως κυματοθραύστης, τόσο την εισροή από Ανατολή όσο και τις πιέσεις από τη Δύση. Την τελευταία φορά που έγινε κάτι τέτοιο και το Ελληνικό στοιχείο στο Βυζάντιο ήταν ανέτοιμο για την σύγκρουση, προέκυψε η Άλωση του 1204.
