Kρίσιμα ερωτήματα για το ρωσικό S400

Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος
Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής

1)Το S400 είναι το κορυφαίο σύστημα αεράμυνας της Ρωσίας τουλάχιστον μέχρι τα τέλη του 2020 όταν υπό λογικές συνθήκες θα αναπτυχθεί το S 500. Δεν ανησυχούν οι Ρώσοι μήπως λίαν ευαίσθητα στοιχεία του φτάσουν στα χέρια των αντιπάλων τους, αν το διαθέσουν σε μια ΝΑΤΟϊκή χώρα όπως η Τουρκία ή στην Ινδία που είναι ανερχόμενη δύναμη και συνεργάζεται πολύ στενά σε θέματα άμυνας, ασφάλειας και καταπολέμησης της τρομοκρατίας με τις ΗΠΑ, την Αυστραλία και την Ιαπωνία;Μπορεί με την Άγκυρα και το Νέο Δελχί η Μόσχα να συνεργάζεται σε πολλούς επιμέρους τομείς αλλά υπάρχει λογικός και έντονος σκεπτικισμός για τα ανοίγματα του Κρεμλίνου, ειδικά σε ζητήματα υψηλής τεχνολογίας,πυρηνικά κα..

2)Στο μυαλό μου καθημερινά έρχονται διάφορες σκέψεις,γιατί ο καιρός πλησιάζει και υπό κανονικές συνθήκες (εκτός πολύ ακραίων γεγονότων και εξελίξεων ) η πρώτη πυροβολαρχία θα αφιχθεί μέσα στο καλοκαίρι στην Τουρκία μαζί με τους Ρώσους συμβούλους-ειδικούς στα θέματα αεράμυνας-αντιπυραυλικής τεχνολογίας κα..Υπάρχουν πάντα διάφορες επιλογές, γιατί οι Ρώσοι ήσαν και είναι πολύ περίεργοι κα “αλλεργικοί”στην διασπορά ευαίσθητων τεχνολογιών σε συμβατικά ως και μη-συμβατικά οπλικά συστήματα.

α)Να δώσουν στους Τούρκους ένα υποβαθμισμένο σχετικά σύστημα S400 (παλιά τους τέχνη κόσκινο, πάντα το έκαναν αυτό στους συμμάχους και εταίρους τους ως Σοβιετικοί στο τότε Σύμφωνο της Βαρσοβίας).Σε Ουγγαρία, Πολωνία, Βουλγαρία, Ρουμανία , Τσεχοσλοβακία έδιναν αρκετά παλαιότερο υλικό για τους στρατούς , ενώ μόνο στην τότε Ανατολική Γερμανία ,την οποία είχαν απόλιτα “Σοβιετοποιήσει” στρατιωτικά διέθεταν ότι πιο σύγχρονο..

β)Δεν μπορώ να αποκλείσω την περίπτωση να μην είναι το S400 το κορυφαίο τους σύστημα, ή να ετοιμάζονται να εισάγουν ένα με μεγαλύτερες ικανότητες όπως τοS500 ή κάποιο άλλο διαβαθμισμένο (που δεν το γνωρίζουμε και να έχει επιπρόσθετες δυνατότητες) οπότε είναι αρκετά “ευέλικτοι” επί του παρόντος…

γ)Γνωρίζουν κάτι που δεν ξέρουμε σχετικά με τον προσεχή -μελλοντικό γεωστρατηγικό προσανατολισμό της Τουρκίας. Δηλαδή να κινηθεί η Άγκυρα σε μήκη κύματος της Ανατολής ,και συνεπώς σταδιακής απαγκίστρωσης από την Δύση και ειδικά τους Αμερικανούς..Με τους τελευταίους οι Τούρκοι έχουνε πολλά και σοβαρά προβλήματα ως και διαφωνίες σε ζητήματα Συρίας-Ιράν-Γκιουλέν-απόπειρα πραξικοπήματος του 2016-Βενεζουέλα-Παλαιστινιακό-Γκολάν κα.

3)Εδώ και χρόνια από το 2003 οι Τούρκοι δεν έχουν καθόλου καλή εικόνα για τους Αμερικάνους, και απλά τους ανέχονται γιατί δεν μπορούσαν για πολλούς και διαφόρους λόγους να κάνουνε διαφορετικά .Όπως μου έχουν επισημάνει δέκα και πλέον χρόνια Τούρκοι στρατιωτικοί ως και κορυφαίοι αναλυτές τους κρυφά ανέμεναν κάποια στιγμή να απομακρυνθούν από την επιρροή των ΗΠΑ.. Το στηρίζω σε πολλαπλά γραπτά και απόρρητα κείμενα και αναλύσεις Τούρκων, αξιωματικών(αλλά και άλλων), που μετά το εμπάργκο του 1975( επί κυβέρνησης Κάρτερ), είχαν εκφράσει δημοσίως θέσεις μήπως είχε έλθει η ώρα να αναζητήσουν άλλους στρατηγικούς συμμάχους (που τότε δεν βρίσκανε λόγω του Ψυχρού Πολέμου ,αλλά τώρα βρίσκουν , όπως πχ την Μόσχα,το Πεκίνο ή και περιφερειακά την Τεχεράνη )..Η ιστορία της “Κοιλάδας των Λύκων” είναι βαθιά χαραγμένη στους Τούρκους ενώ μέσα στις Ένοπλες Δυνάμεις έχει ισχυροποιηθεί τα τελευταία χρόνια το”Κεντροασιατικό μοντέλο”του αξιωματικού που διαφέρει τελείως από την Δυτική αντίληψη και επαγγελματισμό.Από την εποχή των Αρχηγών ΓΕΕΘΑ στρατηγών Κιβρίκογλου,Οζγκόκ,Μπουγιούκανιτ-Μπασμούγ-Οζέλ, έχει καλλιεργηθεί μία τέτοια σχολή σκέψης , η οπόια ενισχύθηκε ακόμα πιο πολύ στα χρόνια του Χουλουσί Ακάρ, ασχέτως αν δεν ήταν εμφανής σε πολλά επιμέρους σημεία.Από το 2006 σε διαλέξεις μου στα Γενικά μας Επιτελεία το είχα θίξει,ενώ το έβλεπα να ενδυναμώνται και σε ομιλίες μου σε στρατιωτικά συμπόσια και διαλέξεις στην Άγκυρα. Αλλά εδώ στην Ελλάδα κυριαρχούν οι σκέψεις απαρχαιωμένων “Τουρκολόγων” περί Κεμαλικών και άλλων (ότι η Τουρκία έχει μόνιμα εσωτερικά προβλήματα κα), που είναι απλά υπεκφυγές και ασχετοσύνη στο να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Μάλιστα τώρα επί υπουργίας Ακάρ παρατηρώ μία έντονη στρατικοποίηση επί τω έντονα Ισλαμικό των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων της.

4)Οι ΗΠΑ, για πολλούς λόγους, και εξαιτίας και της παρουσίας εκεί Ελληνικών, Βαλκανικών και Αρμένικων μειονοτήτων, συγκρατούσαν την Τουρκία σε πιο συντηρητική μορφή. Κυρίως όμως επειδή οι ΗΠΑ δεν ήθελαν αναταραχές και αναστατώσεις στην περιοχή.

5)Η Τουρκία πάντα είχε και έχει φιλοδοξίες.ρεβιζιονιστικές και .αυτοκρατορικές. Είναι δεδομένη αναθεωρητική δύναμη και είναι φυσικό και λογικό να συμβαδίζει με άλλες αναθεωρητικές παρά με συντηριτικές δυνάμεις. Ακόμη και αν έχει συγκρουόμενα και αντίθετα συμφέροντα με τη Ρωσία και οι δύο χώρες ευνοοούνται με το να τα βάλουν αυτά στην άκρη και να συνεργαστούν πολύπλευρα σε άλλες κρίσιμες περιοχές του πλανήτη που έχουν κοινά συμφέροντα και συγκλισιακές στρατηγικές επιδιώξεις.

Μια τέτοια περιοχή είναι τα Βαλκάνια αλλά και η Ανατολική Μεσόγειος. Και οι δυο χώρες έχουν επί του παρόντος ‘αποβληθεί’ από τη Χερσόνησο αλλά και την λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου ειδικά στα ενεργειακά θέματα. Μπορεί να συνεργαστούν για να δημιουργήσουν συνθήκες επανόδου και επιρροής. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να υποστηρίξουν αντίθετες δυνάμεις, προκειμένου να προκαλέσουν αποσταθεροποίηση ή χάος. Συνεπώς, ας μην μας ξαφνιάζουν οι πολύ στενές σχέσεις της Μόσχας με την Άγκυρα. Έχουμε να δούμε πολλά και αρκετά σύντομα.