Παράγοντας επιρροής η Τουρκία στην Αφρική
Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
Έχω αναφερθεί εδώ και δύο χρόνια περίπου για τις δράσεις της Τουρκίας στην Αφρικανική ήπειρο. Οι επιδιώξεις του Ερντογάν είναι να έχει πρόσβαση στους πλούσιους πόρους της ηπείρου, λαμβάνοντας θέση ανάμεσα στους “παίκτες” του παγκόσμιου στερεώματος (Κίνα, Ρωσία, ΗΠΑ, Ισραήλ, Γαλλία) που έχουν ήδη αναπτύξει θέσεις και επιρροές στην Αφρική.
Σε όλο αυτό είχα αρθρογραφήσει και στην Huffington για το πώς σχετίζεται η ανάπτυξη ισχυρής ναυτικής δύναμης από τον Τούρκο πρόεδρο και που αποσκοπεί (όχι η Ελλάδα δεν είναι ο βασικός λόγος ανάπτυξης της). Ο Ερντογάν έχει τις νεο-Οθωμανικές επιδιώξεις του και αποζητεί κυρίαρχο ρόλο.
Τα επεισόδια με τους εξοπλισμούς είναι απόνερα αυτών των επιδιώξεων. Δεν μπορεί ο ίδιος να μετέχει εξαρτημένος από εξοπλισμούς μιας μόνο πλευράς, σε ένα γεωπολιτικό παιχνίδι που θα αφορά πόρους ενέργειας και ορυκτών. Είναι απαραίτητο και να έχει ανεξάρτητη αμυντική βιομηχανία αλλά να έχει και προσβάσεις σε τεχνολογίες που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να αναπτύξει μόνος. Εξού και η πρώτη του προσέγγιση έγινε στην Κίνα τότε με τις αντίστοιχες προσπάθειες για αγορές εξοπλισμών που έπεσαν στο κενό.
Είναι το κλασσικό παιχνίδι ισχύος όπου προσπαθεί κάποιος νεο-ανερχόμενος να λάβει θέση σε ένα τραπέζι που οι θέσεις εξορισμού είναι περιορισμένες και οι καλύτερες (με καλύτερη πρόσβαση) για να αλλάξουν κάτοχο , πρέπει αυτός που θα έρθει να είναι ισχυρότερος. Αυτή η αναταραχή οδηγεί σε μια σύμπτυξη δυνάμεων των ισχυρότερων που μετράνε τον “δελφίνο” αλλά και σε μια εχθρική στάση από άλλους που νιώθουν απειλή. Ο Ερντογάν και το συμβούλιο του ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΙΣΧΥΟΣ. Το δείχνουν συνεχώς. Είναι κάτι που έχουν εξειδικευθεί πάνω σε αυτό. Πώς να διαχειρίζονται την ισχύ, τον χρόνο και παράλληλα να επιβάλλουν την ροή της ατζέντας.
Η Αφρική είναι μια ήπειρος που ενδεχομένως θα οδηγήσει σε ανακατατάξη δυνάμεων και ισορροπιών ισχύος στον πλανήτη. Ειδικά αν συνδυαστεί με το παιχνίδι της ενέργειας στην περιοχή μας και στον Β.Πόλο.
Η Τουρκία το γνωρίζει και έτσι σε αυτό το κομμάτι δεν θα δούμε ραγίσματα μεταξύ Ισλαμιστών και Κεμαλικών. Για αυτό και ήδη η Τουρκία, όπως φαίνεται και στο κείμενο, εκλαμβάνεται από ισχυρούς και μη ως παράγοντας εξελίξεων στην περιοχή.
Διαβάστε επίσης: DW: Τι ζητά ο Ταγίπ Ερντογάν στην Αφρική;
Διαβάστε επίσης: 2020-2030: Αφρική. Ήπειρος των νέων ευκαιριών.
