Forbes: Η Κίνα συγκρίνει τον εμπορικό πόλεμο με τον πόλεμο της Κορέας – Κακή ιδέα
Του Panos Mourdoukoutas
Η Κίνα συγκρίνει τον εν εξελίξει εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ με τον κορεάτικο πόλεμο της δεκαετίας του 1950. Αυτό σύμφωνα με άρθρο του Yang Sheng στην πρώτη σελίδα των Globaltimes, το οποίο αναφέρεται σε ένα ντοκιμαντέρ του πολέμου της Κορέας που μεταδόθηκε από τα κρατικά μίντια της χώρας την προηγούμενη εβδομάδα.
“Ο εμπορικός πόλεμος με τις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή υπενθυμίζει στους Κινέζους τους στρατιωτικούς αγώνες μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του κορεατικού πολέμου (1950-53)”, λέει ο Sheng.
Σαν τη Μάχη Chosin Reservoir του 1950.
Αυτή ήταν μια “σημαντική μάχη στον πόλεμο που σηματοδοτεί την πλήρη αποχώρηση των στρατευμάτων του ΟΗΕ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ από τη Βόρεια Κορέα”, παρατηρεί.
Το άρθρο παραθέτει σχόλια για το ντοκιμαντέρ από τους αναγνώστες που διαδίδονται μέσω του Διαδικτύου. Όπως “Δεν φοβόμαστε τις ΗΠΑ, ούτε στο παρελθόν, ούτε και σήμερα” και “Μπορείτε να μιλήσετε λογικά με τις ΗΠΑ και να κερδίσετε μια δίκαιη συμφωνία μόνο αφού αποδείξετε ότι δεν μπορείτε να ηττηθείτε. Διαφορετικά, η συμφωνία δεν θα είναι ποτέ δίκαιη. “
Αλλά η σύγκριση του σημερινού εμπορικού πολέμου με έναν πραγματικό πόλεμο που συνέβη σε διαφορετικό χρόνο είναι κακή ιδέα, για διάφορους λόγους.
Ένας από αυτούς είναι ότι το πλαίσιο, οι συνθήκες και οι καταστάσεις, είναι διαφορετικές στις μέρες μας από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, ιδεολογικά, πολιτικά και στρατιωτικά. Εξάλλου, η δεκαετία που ακολούθησε μετά τον Κορεατικό πόλεμο ήταν μια περίοδος ευημερίας για την Αμερική, η οποία διατηρούσε μια οικονομία ανοικτή στο διεθνές εμπόριο -ενώ ήταν μια περίοδος οικονομικής δυσπραγίας για την Κίνα, η οποία έκλεισε την οικονομία της στο διεθνές εμπόριο.
Η σύγκριση του εμπορικού πολέμου με τον κορεατικό πόλεμο “βγάζει νόημα μόνο αν ληφθεί υπόψιν ότι οι Κινέζοι πιστεύουν ότι ο πόλεμος της Κορέας ήταν μια προσπάθεια των ΗΠΑ να εισβάλουν στην Κίνα”, λέει ο Tom Elliot, διεθνής στρατηγικός αναλυτής του deVere Group, ενός ανεξάρτητου οικονομικού συμβουλευτικού οργανισμού. “Υπονοεί λοιπόν ότι η Κίνα είναι ‘θύμα’ της επιθετικής εμπορικής πολιτικής των ΗΠΑ”.
Ο Elliot πιστεύει ότι υπάρχουν κι άλλα υπονοούμενα. “Οι ΗΠΑ δεν προσπαθούν σήμερα να εισβάλουν στην Κίνα, απλά να περιορίσουν την άνοδό της ως παγκόσμιου οικονομικού αντιπάλου και στρατιωτικού αντιπάλου στον Ειρηνικό. Αυτό σημαίνει ότι οι πραγματικές διαμαρτυρίες κατά των εμπορικών πρακτικών της Κίνας συγχέονται με τη γεωπολιτική αντιπαλότητα (με επίκεντρο την τεχνολογία). Αλλά υπάρχουν πολλά αυθεντικά παράπονα, δεδομένων των κρατικών επιδοτήσεων και των παρεμβάσεων στα συμβούλια των κινεζικών εταιρειών”.
Κι έπειτα υπάρχει η απλή αλήθεια ότι οι εμπορικοί πόλεμοι είναι οικονομικοί πόλεμοι και όχι πραγματικοί πόλεμοι. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν ανθρώπινα θύματα που δεν θα επιστρέψουν ποτέ. Ούτε έχουν γέφυρες και κτίρια που γκρεμίστηκαν με ένα χτύπημα και είναι δαπανηρό να ανοικοδομηθούν. Απλώς έχουν οικονομικές απώλειες που μπορούν τελικά να ανακτηθούν μόλις τερματιστεί ο πόλεμος.
Ωστόσο, οι εμπορικοί πόλεμοι μπορούν να οδηγήσουν σε πραγματικούς πολέμους, εάν τροφοδοτήσουν το εθνικιστικό συναίσθημα που μετατρέπει το εμπόριο από ένα παιχνίδι μη μηδενικού αθροίσματος σε ένα παιχνίδι με μηδενικό άθροισμα, στηρίζοντας και ενισχύοντας παλιές ιδεολογικές διαιρέσεις και εχθρότητες που εξαπλώνονται πέρα από το εμπόριο. Όπως και οι παλιές διαφωνίες στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, την οποία η Κίνα διεκδικεί τώρα ως τη δική της θάλασσα, θέλοντας να γράψει τους δικούς της κανόνες ναυσιπλοΐας.
Το πρόβλημα με τον μεγαλεπήβολο αυτό ισχυρισμό είναι ότι στρέφει την Κίνα ενάντια στους γείτονές της -τις Φιλιππίνες, το Μπρουνέι, τη Μαλαισία, την Ταϊβάν και το Βιετνάμ. Και εναντίον των ναυτικών δυνάμεων των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας, της Γαλλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Αυστραλίας, οι οποίες επιδιώκουν την επιβολή της ελεύθερης ναυσιπλοΐας στην τεράστια εμπορική πλωτή οδό.
Αυτό είναι ένα ατύχημα που περιμένει να συμβεί και η προοπτική ενός πραγματικού πολέμου.
Για να είμαστε δίκαιοι, δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε έναν εμπορικό πόλεμο να συγκρίνεται με έναν πραγματικό πόλεμο. Τη δεκαετία του 1980, τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης συνέκριναν τον εμπορικό πόλεμο της Ιαπωνίας με την Αμερική με την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ.
Αυτό όμως δεν βοήθησε τις δύο πλευρές να τερματίσουν τον εμπορικό πόλεμο. Αυτό που βοήθησε ήταν οι παραχωρήσεις που επέτρεψαν και στις δύο πλευρές να σώσουν την υπόληψή τους- κάτι που θα μπορούσε να βοηθήσει και αυτή τη φορά.