Το Ιράν μεγαλύτερος πονοκέφαλος για τον Τραμπ από το Russiagate
Του Κώστα Ράπτη
Τα βλέμματα στρέφονται κυρίως στο εσωτερικό. Όμως τα μεγαλύτερα προβλήματα ο Ντόναλντ Τραμπ τα αντιμετωπίζει στην εξωτερική πολιτική.
Ο ειδικός ανακριτής για την υπόθεση του Russiagate Ρόμπερτ Μάλερ κατέκλεισε την έρευνά του και υπέβαλε την παραίτησή του, αφού προηγουμένως προέβη σε δηλώσεις, οι οποίες δίνουν νέα τροφή στην όλο και πιο σουρεαλιστική κομματική αντιπαράθεση που εξελίσσεται στην Ουάσιγκτον. Συγκεκριμένα ο Μάλερ δήλωσε ότι αν η ανακριτική ομάδα του είχε συμπεράνει πως ο ένοικος του Λευκού Οίκου υπήρξε αμέτοχος του αδικήματος της παρακώλυσης δικαιοσύνης, ασφαλώς και θα το δημοσιοποιούσε. Όμως ουδέποτε είχε την νομική εντολή να προχωρήσει σε διώξεις εναντίον του Τραμπ.
Ο ειδικός ανακριτής έχει διοριστεί από το υπουργείο Δικαιοσύνης και δεσμεύεται από την νομική άποψή του ότι τυχόν διαδικασίες παραπομπής του προέδρου δεν μπορούν να προέλθουν από έναν άλλο κλάδο της εκτελεστικής εξουσίας, παρά μόνο από το Κογκρέσο.
Και αυτό ακριβώς επιδιώκουν οι ακατάβλητοι εκείνοι Δημοκρατικοί βουλευτές που επιμένουν να συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο – μολονότι η τελική απόφαση εναπόκειται στην ελεγχόμενη από τους Ρεπουμπλικανούς Γερουσία και μολονότι η υπόθεση περνά σε όλο και πιο αδιάφορες για τον μέσο ψηφοφόρο πτυχές, εφόσον η όποια κατηγορία θα αφορά καταγγελλόμενες προσπάθειες του Τραμπ να παρακωλύσει το έργο του Μάλερ, ο οποίος από την πλευρά του έχει απαλλάξει τον Αμερικανό πρόεδρο ως προς το μείζον, δηλ. την περιλάλητη συνέργεια με τον ρωσικό παράγοντα.
Με αυτή την έννοια, η προσπάθεια απονομιμοποίησης ενός νόμιμα εκλεγμένου προέδρου, δίχως μάλιστα ουσιαστική αντιπαράθεση σε ζητήματα ασκούμενης πολιτικής, προορίζεται να αποτελέσει για τον Τραμπ ένα μεγάλο επικοινωνιακό και προεκλογικό δώρο.
Πολύ μεγαλύτερα, ωστόσο, αποδεικνύονται τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Αμερικανός πρόεδρος με το ίδιο του το επιτελείο. Η εικόνα ενός Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας που υπονομεύει δημοσίως τον πολιτικό του προϊστάμενο αποτελεί πλήγμα στην αξιοπιστία της Ουάσιγκτον.
Και αυτό ακριβώς συνέβη με την επίσκεψη του Τζον Μπόλτον στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, απ’ όπου ο αρχιτέκτονας της κλιμάκωσης των εντάσεων με το Ιράν δήλωσε, επικαλούμενος εμπειρογνώμονες των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων, πως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι η Ισλαμική Δημοκρατία που βρίσκεται πίσω από την πρόσφατη επίθεση με ναυτικές νάρκες εναντίον τεσσάρων τάνκερ (δύο σαουδαραβικών, ενός νορβηγικού και ενός εμιρατιανού) στα ανοιχτά του λιμανιού της Φουτζάιρα.
Ο κ. Μπόλτον και οι λοιποί πολεμοκάπηλοι που επιδιώκουν το χάος πρέπει να ξέρουν ότι η στρατηγική της υπομονής, η μέγιστη επαγρύπνηση και η άριστη αμυντική προετοιμασία της Ισλαμικής Δημοκρατίας θα εμποδίσουν την υλοποίηση των διαβολικών σχεδίων τους για την περιοχή” απάντησε αμέσως ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών του Ιράν.
Διόλου τυχαία, επέλεξε να αφήσει τον Τραμπ εκτός κάδρου. Διότι λίγα 24ωρα νωρίτερα, ο Αμερικανός πρόεδρος είχε προχωρήσει, από ιαπωνικού εδάφους, σε ενδιαφέροντα ανοίγματα προς την ιρανική πλευρά.
Σε κοινές δηλώσεις με τον Ιάπωνα πρωθυπουργό Σίνζο Άμπε, ο ένοικος του Λευκού Οίκου αναφέρθηκε στην “επιτυχία” της πολιτικής άσκησης της μέγιστης οικονομικής πίεσης προς το Ιράν, εξήρε τις δυνατότητες της χώρας και τις ικανότητες των κατοίκων της και εμφανίσθηκε βέβαιος ότι η επίτευξη μίας συμφωνίας είναι εφικτή, καθώς, όπως είπε, η Ουάσιγκτον δεν επιδιώκει την “αλλαγή καθεστώτος” στην Τεχεράνη, παρά μόνο την αποπυρηνικοποίηση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Τραμπ περιόρισε τις αμερικανικές απαιτήσεις στο ζήτημα των πυρηνικών όπλων, όταν ο υπουργός του Εξωτερικών Μάικλ Πομπέο έχει θέσει στην Τεχεράνη 12 όρους που ξεκινούν από την μη ανάπτυξη βαλλιστικών πυραύλων και καταλήγουν στην όλη περιφερειακή συμπεριφορά του Ιράν.
Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο οικοδεσπότης του Αμερικανού προέδρου εξέφρασε έντονο ενδιαφέρον για το ιρανικό ζήτημα: Μόλις στις 16 Μαΐου ο Άμπε είχε δεχθεί τον Ιρανό υπουργό Εξωτερικών Μοχάμαντ Τζαβάντ Ζαρίφ, ενώ προτίθεται να επισκεφθεί το Ιράν εντός του Ιουνίου. Ένας δίαυλος μεταφοράς μηνυμάτων μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης μοιάζει να ανοίγει με ιαπωνική πρωτοβουλία.
Οι ιθύνοντες του Ιράν δεν δείχνουν να βιάζονται. Διαμηνύουν ότι δεν βλέπουν στην παρούσα φάση την ανάγκη κάποιας διαμεσολάβησης και τονίζουν ότι συνομιλίες δεν μπορούν να υπάρξουν παρά μόνο αν αρθούν οι κυρώσεις που επέβαλε ο Τραμπ εναντίον της Ισλαμικής Δημοκρατίας. (Η χαλάρωση ή παράκαμψή τους με εκτελεστική διατάγματα είναι πάντως εφικτή – σε αντίθεση με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας τις οποίες έχει “θωρακίσει” το Κογκρέσο).
Διαβάστε επίσης:Οι Φρουροί της Επανάστασης και τα Στενά του Ορμούζ
Μάλιστα στις 26 Μαΐου ο στρατηγός των Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης Αλί Φανταβί αποκάλυψε ότι, παρά της ρητορική της κλιμάκωσης, ο αριθμός των αμερικανικών πλοίων στον Περσικό Κόλπο έχει μειωθεί, ενώ το αεροπλανοφόρο Abraham Lincoln παραμένει σε απόσταση ασφαλείας στον Ινδικό Ωκεανό.
