H ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο θυμίζει τον Κριμαϊκό Πόλεμο
Σήμερα, 170 χρόνια μετά τον Κριμαϊκό Πόλεμο, έχουμε ένα ανάλογο σκηνικό στην ευρύτερη περιοχή. Γράφει ο πρώην υφυπουργός Γιάννης Μαγκριώτης
Του Γιάννη Μαγκριώτη*
Ο «Πόλεμος των υδρογονανθράκων» στην Ανατολική Μεσόγειο σήμερα, κάτι θυμίζει από τον Κριμαϊκό πόλεμο(1853-1856).
Το τρίγωνο της ασταθούς ισορροπίας μεταξύ των Δυτικών Αυτοκρατοριών, της Οθωμανικής και της Ρωσικής, δημιουργήθηκε στο συνέδριο της Βιέννης το 1815 μετά την ήττα του Ναπολέοντα.
Η Ιερά συμμαχία, ήταν η συμφωνία των Δυτικών Αυτοκρατοριών με την Ρωσία, για την αποτροπή της εσωτερικής διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από τις εθνικές εξεγέρσεις των χριστιανικών βαλκανικών λαών.
Οι εξεγέρσεις των Ελλήνων σε διάφορες περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όχι μόνο δεν υποστηρίχθηκαν, αντιθέτως βοηθήθηκε η Υψηλή Πύλη να τις καταπνίξει.
Στην ουσία όμως, ήταν η μετάθεση της σύγκρουσης των Δυτικών Αυτοκρατοριών με την Ρωσική για τον διαμερισμό της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, του “Μεγάλου ασθενούς”, όπως την αποκαλούσαν.
Ο Κριμαϊκός πόλεμος (1853-1856), ήταν το επίσημο τέλος της Ιεράς Συμμαχίας και η έναρξη της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αφορμή ήταν ο έλεγχος των Αγίων Τόπων, όπου η αδύναμη Οθωμανική Αυτοκρατορία, τον παραχωρούσε μία στην Γαλλία και μία στην Ρωσία, ανάλογα με τις πιέσεις που δεχόταν, στο βάθος όμως, ήταν ο έλεγχος των περιοχών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Μέση Ανατολή και στις Παραδουνάβιες περιοχές και φυσικά τα στενά των Δαρδανελίων.
Σήμερα, 170 χρόνια μετά, έχουμε ένα ανάλογο σκηνικό στην ευρύτερη περιοχή.
Αρχικά επίκεντρο ήταν η Συρία και στην συνέχεια η Ανατολική Μεσόγειος με επίκεντρο την Κύπρο και ειδικότερα την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και τους αγωγούς μεταφοράς τους.
Η Τουρκία νιώθει ισχυρή και θέλει να επανακαθορίσει τις συνθήκες που διαμόρφωσαν το στάτους στην περιοχή, μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, και ταυτόχρονα ανασφαλής, λόγω των εξεγέρσεων των Κούρδων εντός και εκτός της επικράτειάς της και της γεωπολιτικής αναβάθμισης της Κύπρου και της Ελλάδας, λόγω των υδρογονανθράκων.
Την αντίφαση πού ζει την εκφράζει με την παλινδρόμηση μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ και Ρωσίας, με αιχμές το Ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα S 400 και τις παραβιάσεις της Κυπριακής ΑΟΖ.
Οι δυτικές δυνάμεις μπορούν να καθορίσουν τις εξελίξεις, θα το κάνουν και μέχρι πού;
Για μια ακόμη φορά τα συμφέροντα της Ελλάδας είναι κοντά με αυτά της Δύσης, παρ’ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το αρνιόταν, ακόμη και στην πρώτη περίοδο της διακυβέρνησής του.
Τώρα ο Πρωθυπουργός επικαλείται την δύναμη της ΕΕ, των ΗΠΑ και του Ισραήλ, ενώ πριν τους κατήγγειλε.
Απαιτείται επαγρύπνηση, υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα της κυβέρνησης και όλων των πολιτικών δυνάμεων, ειδικά μέχρι τις εκλογές.
Προσοχή στον καιροσκοπισμό, λόγω εκλογών.
Διαβάστε επίσης: Το εθνικό ζήτημα κατά τον Κριμαϊκό Πόλεμο
*Ο Γιάννης Μαγκριώτης είναι υποψήφιος βουλευτής με το ΚΙΝΑΛ, συντονιστής της Πρωτοβουλίας για τη Νέα Σοσιαλδημοκρατία και πρώην υφυπουργός Υποδομών του ΠΑΣΟΚ