Bloomberg: Το φιάσκο του Τραμπ στην G7 απειλεί την παγκόσμια οικονομία
Από τη συντακτική ομάδα
Bloomberg
Αν και η σύνοδος κορυφής της G7 σπάνια οδηγεί σε σημαντικά αποτελέσματα, σε γενικές γραμμές βοηθά στο να αποφευχθούν τα χειρότερα. Η πρόσφατη συνάντηση των επτά πιο ανεπτυγμένων οικονομιών του κόσμου στο Μπίαριτζ της Γαλλίας ωστόσο, αποτέλεσε μια αξιοσημείωτη εξαίρεση. Παρότι οι ανησυχίες για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας, η ασφάλεια και οι περιβαλλοντικές προκλήσεις απαιτούν την ανάληψη μιας νέας δέσμευσης και σαφήνεια από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της, η σύνοδος κορυφής το μόνο που έκανε ήταν να αυξήσει τους κινδύνους.
Δεν είναι κρυφό το ποιος φταίει: ένας Αμερικανός πρόεδρος που έχει υιοθετήσει ως τρόπο διακυβέρνησης το χάος και έχει αποποιηθεί τον ρόλο του πλανητάρχη, τον οποίο όλοι οι σύγχρονοι προκάτοχοί του, κυρίως προς όφελος των ΗΠΑ, ήταν πρόθυμοι να εκπληρώσουν.
Η σύγχυση ήταν η μοναδική σταθερά της συνόδου. Πρώτον, σε προφορικές δηλώσεις του σε δημοσιογράφους, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, άφησε να εννοηθεί ότι έχει δεύτερες σκέψεις σχετικά με την πολιτική που περήφανα χαρακτηρίζει “εμπορικό πόλεμο”. Ακολούθησε όμως διευκρίνιση: Αξιωματούχος διευκρίνισε ότι ο πρόεδρος αναρωτήθηκε απλώς μήπως θα ήταν καλύτερα να επιβάλει ακόμη υψηλότερους δασμούς στην Κίνα. Στη συνέχεια, τη Δευτέρα, ο Τραμπ δήλωσε ότι Κίνα έχει ζητήσει από τους διαπραγματευτές των ΗΠΑ να ξεκινήσουν και πάλι τις συνομιλίες. Το Πεκίνο φάνηκε έκπληκτο για την είδηση αυτή.
“Νομίζω ότι (οι άλλες κυβερνήσεις) σέβονται τον εμπορικό πόλεμο. Πώς θα μπορούσαν να μην”, δήλωσε ο Αμερικανός πρόεδρος την Κυριακή.
Νωρίτερα ο Τραμπ είχε “διατάξει” (μέσω Twitter φυσικά) “τις σπουδαίες μας αμερικανικές επιχειρήσεις… να ξεκινήσουν άμεσα να αναζητούν εναλλακτική λύση για την Κίνα, συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς των δραστηριοτήτων τους στην πατρίδα και της παραγωγής των προϊόντων τους στις ΗΠΑ”. Δεδομένου ότι ο πρόεδρος δεν έχει τη δικαιοδοσία να διατάξει κάτι τέτοιο, ήταν απαραίτητη μια ακόμη διευκρίνιση. Ο πρόεδρος δήλωσε ότι θα μπορούσε να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση “εθνική ανάγκης”, κάτι που θα του παρείχε όλες τις εξουσίες που χρειάζεται – ξέρετε, θα μπορούσε να αποφασίσει άξαφνα την αποσύνδεση των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου και να προκαλέσει με τον τρόπο αυτό παγκόσμια ύφεση.
Σε ό,τι αφορά τις υπόλοιπες δραστηριότητές του, ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχασε λίγες μόνο ευκαιρίες να αντικρούσει είτε τον εαυτό του είτε τους εταίρους του. Για παράδειγμα, θα πρέπει η Ρωσία να επανενταχθεί στις συνόδους της G7; Η Γαλλία, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι επιφυλακτικές. Ο Τραμπ από την άλλη λέει ότι του αρέσει αυτή η ιδέα. Ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Σίνζο Άμπε εξέφρασε τη λύπη του για τις πρόσφατες πυραυλικές δομικές της Βορείου Κορέας, επισημαίνοντας ότι παραβιάζουν τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Ο πρόεδρος Τραμπ, πάλι, δήλωσε: “Ζούμε στον κόσμο των πυραύλων, είτε σας αρέσει είτε όχι”.
Πιθανότατα αντλώντας έμπνευση από το παράδειγμα των ΗΠΑ, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν πρόσθεσε και αυτός μια δόση σύγχυσης τύπου Τραμπ, πραγματοποιώντας μια συνάντηση στο Μπίαριτζ με τον Ιρανό υπουργό Εξωτερικών, Τζαβάντ Ζαρίφ, στο περιθώριο της συνόδου (Ο Ζαρίφ συναντήθηκε με τον Μακρόν αλλά όχι με τους άλλους ηγέτες). Γάλλοι αξιωματούχοι ανέφεραν ότι η G7 ζήτησε από τον Γάλλο πρόεδρο να διερευνήσει την πιθανότητα διαλόγου με το Ιράν. Οι ΗΠΑ εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους, αλλά “Δεν μπορώ να απαγορεύσω στους ανθρώπους να μιλούν”, δήλωσε ο Τραμπ.
Όντως, δεν μπορείτε. Αυτό είναι το πρόβλημα με την υπεροψία και την υποδαύλιση της σύγχυσης. Τέτοιοι θεατρινισμοί μπορεί να έχουν αποτέλεσμα.
Η παγκόσμια οικονομική προοπτική εξασθενεί, κυρίως εξαιτίας της προτίμησης που δείχνει ο Τραμπ για τους εμπορικούς πολέμους – και έχετε κατά νού ότι εάν αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια νέα ύφεση, οι κεντρικές τράπεζες δεν θα έχουν τα μέσα για να απαντήσουν αποτελεσματικά. Τα παγκόσμια μέτρα για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής παραμένουν εξαιρετικά ανεπαρκή. Η παγκόσμια ασφάλεια διακυβεύεται από την ταχεία αποσύνθεση των συνθηκών και των θεσμών διεθνούς συνεργασίας.
Αυτό που είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο είναι ότι όλες αυτές οι προκλήσεις είναι αποτέλεσμα εκούσιων πολιτικών των ΗΠΑ. Η σύνοδος κορυφής δεν θα μπορούσε να τα αντιμετωπίσει όλα αυτά μαζί -αυτό είναι έργο ετών, που ξεκίνησε με την αλλαγή του Αμερικανού προέδρου- ωστόσο θα μπορούσε να προσφέρει κάποια ανακούφιση. Αντ’ αυτού, ο ισχυρότερος πολιτικός του κόσμου έριξε τον κόσμο σε μια ακόμα βαθύτερη τρύπα.
