Forbes: Το κλειδί για τη διακοπή των επιθέσεων στη Σαουδική Αραβία είναι η διακοπή του πολέμου στην Υεμένη

Από το Baker Institute

Οι αεροπορικές επιθέσεις σε δύο εγκαταστάσεις πετρελαίου στη Σαουδική Αραβία έχουν τις ρίζες τους στο φρικτό πόλεμο της Υεμένης, στον οποίο έχουν εμπλακεί το Ιράν και η Σαουδική Αραβία -και οι τοπικοί σύμμαχοί τους- εδώ και σχεδόν μια πενταετία.

Από την πλευρά της Υεμένης, οι επιθέσεις στην καρδιά της παραγωγής πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας αντιπροσωπεύουν τα πολυαναμενόμενα αντίποινα για τη βομβιστική εκστρατεία υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας, η οποία έχει σκοτώσει χιλιάδες πολίτες της Υεμένης από το 2015.

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ο κύριος εταίρος του βασιλείου στον πόλεμο της Υεμένης, άρχισαν πρόσφατα να αποσύρονται από την αδιέξοδη σύγκρουση. Η Ουάσινγκτον έχει παραχωρήσει στον συνασπισμό πληροφορίες και εναέριο ανεφοδιασμό, ακόμη και παρά το γεγονός ότι το Κογκρέσο διαφωνεί και οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα καταγράφουν  παράνομες αεροπορικές επιδρομές σε σχολεία, γάμους και αγορές.

Εν τω μεταξύ, η Υεμένη, η φτωχότερη χώρα της Μέσης Ανατολής, καταρρέει ως βιώσιμο κράτος, έχοντας συνθλιβεί από την πείνα, τις ασθένειες και το χάος.

Αλλά οι επιθέσεις του Σαββατοκύριακου στη Σαουδική Αραβία δεν είναι μόνο εκδίκηση της Υεμένης. Είναι επίσης “καρπός” της ενισχυμένης επιθετικότητας του Ιράν. Η Τεχεράνη προμηθεύει όπλα και ίσως εκπαίδευση στους Χούθι της Υεμένης, μια φυλή Ζαϊντί Σιιτών που κατέλαβε την πρωτεύουσα της Υεμένης το 2014.

Η εμπλοκή του Ιράν έχει αυξηθεί με την πάροδο του χρόνου, με την Τεχεράνη να βρίσκει στους Χούθι ένα χρήσιμο εργαλείο για να έχει πρόσβαση στην αραβική χερσόνησο, η οποία περιλαμβάνει την εποπτεία ενός στρατηγικού πετρελαϊκού σημείου στο Bab al-Mandeb.

Ο Πρόεδρος Trump μπορεί εύλογα να πει ότι κληρονόμησε μέρος αυτούς του χάους.

Η κυβέρνηση Obama θα έπρεπε να είχε κάνει τα πάντα για να αποτρέψει το Ριάντ και το Αμπού Ντάμπι από το να εισβάλουν στην Υεμένη. Αντ ‘αυτού, ο Obama στήριξε τον πόλεμο, παραχωρώντας στον συνασπισμό Σαουδικής Αραβίας-ΗΑΕ όπλα και πληροφορίες. Ένας πρώην βοηθός του Obama αναγνώρισε ότι αυτό ήταν λάθος.

Όμως, η υπαναχώρηση του Trump στην πυρηνική συμφωνία με το Ιράν και η επαναφορά των αμερικανικών κυρώσεων έριξε λάδι στη φωτιά.

Οι εξαγωγές πετρελαίου του Ιράν δεν έχουν απλώς διακοπεί, αλλά το μερίδιο που είχαν στην αγορά ανήκει πλέον στη Σαουδική Αραβία. Αυτό και μόνο θα μπορούσε να προκαλέσει ιρανικά αντίποινα. Όμως, ο Trump ενθάρρυνε επίσης τους ιρανούς σκληροπυρηνικούς διακηρύσσοντας ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν να αποφύγουν τον πόλεμο.

Με άλλα λόγια, η αμερικανική πολιτική έναντι του Ιράν δεν έχει τώρα κανένα καρότο και κανένα μαστίγιο.

Η Ουάσιγκτον χρειάζεται οπωσδήποτε μια στρατηγική στη Μέση Ανατολή, αντί να σχεδιάζει κάθε της αντίδραση κατά παραγγελία κάθε φορά που υπάρχει μια πρόκληση.

Για αρχή, η κυβέρνηση Trump δεν πρέπει να αναμιχθεί στον πόλεμο “απεσταλμένων” της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν ή να επιτεθεί στο Ιράν για λογαριασμό του Ριάντ.

Αντίθετα, η Ουάσινγκτον πρέπει να εκμεταλλευτεί τις επιθέσεις κατά των πετρελαϊκών υποδομών της Σαουδικής Αραβίας, οι οποίες έχουν προκαλέσει πρωτοφανή διακοπή στην παραγωγή, για να προωθήσει μια λύση στον καταστροφικό πόλεμο στην Υεμένη. Το Ριάντ χρειάζεται τώρα μια στρατηγική εξόδου.

Η επίλυση του ζητήματος της Υεμένης δεν θα λύσει το ζήτημα του Ιράν. Ο Trump αντιλαμβάνεται ότι οι κυρώσεις του οδηγούν την Τεχεράνη σε απελπισία. Θα πρέπει να περιμένουμε ότι το Ιράν θα συνεχίσει να διαταράσσει την πετρελαϊκή δραστηριότητα του Περσικού Κόλπου – και να εμπλουτίζει το πυρηνικό του πρόγραμμα – μέχρις ότου η Ουάσιγκτον άρει αυτές τις κυρώσεις. Όσο νωρίτερα οι Ηνωμένες Πολιτείες επιστρέψουν στην τραπέζι των διαπραγματεύσεων τόσο το καλύτερο.

Ποιο είναι το σχέδιο του Trump; Τη μία ημέρα συμφωνεί να διαπραγματευτεί. Την επόμενη μιλάει για πόλεμο. Για τους περισσότερους παρατηρητές, φαίνεται ότι ο Αμερικανός πρόεδρος δεν έχει ιδέα τι κάνει.

Στο τέλος της ημέρας, τα γεγονότα που έλαβαν χώρα το Σαββατοκύριακο καταδεικνύουν επίσης τις σημαντικές αλλαγές στη συμπεριφορά των συμμάχων της Αμερικής στη Μέση Ανατολή.

Δεν είναι το Ιράν που έχει αλλάξει. Για χρόνια, το Ιράν υποστήριζε παραστρατιωτικές οργανώσεις για να παρενοχλεί τους εχθρούς του και, όποτε εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Τεχεράνης, έσπερνε το χάος στον Κόλπο.

Αλλαγές έχουν γίνει στη Σαουδική Αραβία και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Αυτοί οι δύο σύμμαχοι των ΗΠΑ ήταν κάποτε πολύ πιο επιφυλακτικοί. Και οι δύο προτιμούσαν να συνεργαστούν με την Ουάσινγκτον, με τους κυβερνώντες σεΐχηδες να εκδηλώνουν τις ανησυχίες τους πίσω από κλειστές πόρτες.

Τώρα, οι δύο μοναρχίες έχουν υιοθετήσει πολύ πιο συγκρουσιακές και ανεξάρτητες προσεγγίσεις στην περιοχή.

Εκτός από την εισβολή στην Υεμένη, το Ριάντ και το Αμπού Ντάμπι μπλόκαραν το Κατάρ, κατέστειλαν μια φιλοδημοκρατική εξέγερση στο Μπαχρέιν και διάλεξαν πλευρές στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας. Τα ΗΑΕ έχουν επίσης εμπλακεί στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης.

Ο προσδιορισμός μιας μοναδικής πηγής αστάθειας στον Περσικό Κόλπο είναι αδύνατος. Υπάρχουν μεγάλες ευθύνες να αποδοθούν και μακρά ιστορία παραπόνων.

Στην πραγματικότητα, όλοι μας έχουμε παίξει έναν μικρό ρόλο στο χάος της Μέσης Ανατολής. Την επόμενη φορά που θα γεμίσετε το ντεπόζιτό σας, θα δείτε τα πειστήρια στο λογαριασμό της πιστωτικής σας.

πηγή:Capital.gr