07/10/2024

Ποιον βοηθά η παραπομπή Τραμπ

Του Κώστα Ράπτη

Ποιος είναι ο καταλληλότερος τρόπος για να απομακρυνθεί ο Ντόναλντ Τραμπ από την εξουσία; Η επικέντρωση στην εκλογική μάχη του Νοεμβρίου του 2020 ή η απορρόφηση από τη διαδικασία παραπομπής του προέδρου με το ερώτημα της καθαίρεσης;

Επιλέγοντας τη δεύτερη απάντηση, το κόμμα των Δημοκρατικών παίρνει ένα μεγάλο ρίσκο, εφόσον μεταφέρει όλη τη δράση σε ένα πεδίο μακριά από τους ψηφοφόρους και τη μάχη να κερδηθεί η προτίμησή τους.

Οι διεκδικητές του χρίσματος των Δημοκρατικών για τις προεδρικές εκλογές υποχρεώνονται τώρα να υποστείλουν την προώθηση πολιτικών προγραμμάτων (και τις μεταξύ τους συγκρούσεις) και να συσπειρωθούν γύρω από μία διαδικασία απονομιμοποίησης του νυν προέδρου με επιχειρήματα σχετικά με τον σεβασμό των κανόνων του θεσμικού παιχνιδιού.

Τα κεντρικά πρόσωπα θα είναι πλέον η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Νάνσι Πελόζι και ο επικεφαλής της επιτροπής Δικαιοσύνης Τζέρι Νέιντλερ, που θα δίνουν τον ρυθμό των ερευνών, και όχι τα πρόσωπα που φιλοδοξούν να ηγηθούν της εκτελεστικής εξουσίας σε μία ενδεχόμενη εκλογική νίκη των Δημοκρατικών.

Το ότι η όλη διαδικασία πιθανότατα θα αποβεί άκαρπη, λόγω των συσχετισμών στην ομοσπονδιακή Γερουσία που έχει και τον τελευταίο λόγο, δεν μοιάζει να απασχολεί αυτή τη στιγμή τους αντιπάλους του Τραμπ. Ούτε το γεγονός ότι τυχόν ευόδωσή της (με καθαίρεση ή εξώθηση του προέδρου σε παραίτηση, όπως συνέβη με τον Ρίτσαρντ Νίξον το 1974) θα σημάνει μιαν έστω και ολιγόμηνη προεδρία του νυν αντιπροέδρου Μάικλ Πενς – ενδεχόμενο που για πολλούς στην Ουάσιγκτον θα ισοδυναμούσε με εφιάλτη.

Το σημαντικότερο πρόβλημα για τους Δημοκρατικούς είναι ότι διαμορφώνεται ένα πεδίο αντιπαράθεσης που επιτρέπει στον Τραμπ να εμφανίζεται ως θύμα “κυνηγιού μαγισσών”, κερδίζοντας τη συμπάθεια της κοινής γνώμης, όπως είχε συμβεί και με τον Μπιλ Κλίντον κατά την αντίστοιχη περιπέτειά του το 1998.

Ο ένοικος του Λευκού Οίκου είναι βέβαιο ότι θα αντεπιτεθεί μεταφέροντας τη συζήτηση στα πεπραγμένα του διεκδικητή του χρίσματος των Δημοκρατικών Τζο Μπάιντεν και την καταγγελλόμενη συγκάλυψη επιχειρηματικών ατασθαλιών του γιου του στην Ουκρανία, όσο ο ίδιος ήταν αντιπρόεδρος του Μπαράκ Ομπάμα. Eίναι ανοικτό ερώτημα το αν η προσπάθεια του Τραμπ να εξασφαλίσει τη βοήθεια της ουκρανικής κυβέρνησης επ’ αυτού πρόκειται να σοκάρει την κοινή γνώμη περισσότερο από τα πεπραγμένα των Μπάιντεν.

Ούτως ή άλλως, ο εκλεκτός του κατεστημένου των Δημοκρατικών έβλεπε το τελευταίο διάστημα την καμπάνια του να δοκιμάζεται και την ανταγωνίστριά του Ελίζαμπετ Ουόρεν να παίρνει προβάδισμα σε κάποιες δημοσκοπήσεις. Το να βρεθεί στο επίκεντρο μιας σειράς δυσάρεστων αντεγκλήσεων, με σκιές ατασθαλιών, δεν βοηθά απαραιτήτως την προσπάθειά του να εξασφαλίσει το χρίσμα.

Αντιστοίχως ο επικεφαλής της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών, Μπέρνι Σάντερς αντικειμενικά παραγκωνίζεται σε ένα τοπίο όπου η προγραμματική συζήτηση περνά σε δεύτερη μοίρα. Ούτως ή άλλως, η λογική της απονομιμοποίησης του Τραμπ ενισχύει το αντανακλαστικό των ψηφοφόρων των Δημοκρατικών ότι η πολιτικο-ιδεολογική σαφήνεια έρχεται σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην “πραγματιστική” επιδίωξη της έξωσης του Τραμπ με οποιονδήποτε τρόπο.

Παρά την επαπειλούμενη ύφεση, οι Δημοκρατικοί μοιάζουν να απορρίπτουν την “παραδεδομένη σοφία” της Ουάσιγκτον ότι οι εκλογικές μάχες κρίνονται από τις οικονομικές μέριμνες των ψηφοφόρων. Σε ένα σκηνικό εντονότατης, αλλά φτωχής σε πολιτικό περιεχόμενο, πόλωσης επενδύουν στην αποσυσπείρωση του στρατοπέδου των Ρεπουμπλικανών, την ίδια ώρα που η δική τους ενότητα οικοδομείται σε μια βάση προβληματική. 

πηγή:Capital.gr 

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024