Μεταναστευτικό : Πού οφελούν τα ανοιχτά σύνορα;

Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν

Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας

Τα στοιχεία που παρουσιάζονται, είναι από τη σελίδα του ΟΗΕ και δείχνουν πώς από την 1.1.2020 ως και την 9.2.2020 είχαμε 4.500 περίπου επιπρόσθετους παράνομους μετανάστες σ’ όλη την χώρα, με 1.000 πάνω κάτω να περνούν από τα χερσαία σύνορα και άλλους 3.500 από τα θαλάσσια.

Στην εικόνα φαίνεται πόσοι ήρθαν σε κάθε νησί μέχρι τώρα, από την αρχή του 2020. Συγκρατώ το γεγονός πως 62 άτομα πήγαν Καστελόριζο (θα πρέπει να ληφθεί υπόψη αριθμητικά ο πληθυσμός των μόνιμων κατοίκων για να γίνει και η σχετική σύγκριση ) και ότι από μια λωρίδα γης που είναι το 1/10 σε έκταση συγκριτικά με τα θαλάσσια σύνορα, αλλά και την ευχέρεια που δίνει το να προστατεύσεις στεριά με επιπλέον μέσα, περάσε το 1/4 των παράνομων ροών. Το παραπάνω ήταν το σχόλιο μου περί του μύθου προστασίας των συνόρων.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε πως μόνο το 27% αυτών (το νούμερο αφορά τη φετινή χρονιά – 2020) δηλώνουν ότι προέρχονται από τη Συρία. Όλοι οι άλλοι προέρχονται από διάφορες περιοχές, με τους Αφγανούς να αγγίζουν το 40%. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως αρκετοί δήλωσαν “ανήλικοι” κατά την εγγραφή τους στα κέντρα υποδοχής, κάτι που πολλάκις έχει αμφισβητηθεί με τα ψευδή στοιχεία που παρουσιάζουν (για παράδειγμα Μουσταφά Αχμές γεννημένος την 1.1.2003 και από κάτω άλλα 10-20 ονόματα με την ίδια ημερομηνία γέννησης).

Για να το πιάσουμε όμως το ζήτημα του μεταναστευτικού σωστά, μιλάμε για σύνορα εξ ανατολής (γιατί έχουμε και ροές από Βορρά αλλά είναι άλλη ιστορία αυτή και πονεμένη μάλιστα) όπου υποτίθεται ότι φυλάσσονται και υποτίθεται πώς έχει αλλάξει η πολιτική, αλλά παρ’όλα αυτά περάσαν 4.500 άτομα (όσα καταγράφηκαν, διότι κάποιοι περάσαν χωρίς καν να καταγραφούν). Ο συγκεκριμένος αριθμός που δίνεται αφορά καταγραφές μέσα σε 40 μέρες. Με απλά μαθηματικά θα μπορούσαμε να πούμε για μια ροή περί 110 ατόμων την ημέρα, ενώ την ίδια στιγμή οι επιστροφές από την Ελλάδα, αν δεν με απατά η μνήμη μου, ήταν περίπου 260 άτομα μέσα σε 6 μήνες.

Και εδώ έρχεται το ερώτημα μου, πάντα σύμφωνα με τα παραπάνω. Εφ’όσον μιλάμε για σύνορα που δεν φυλάσσονται αλλά απλά παρατηρούνται (το φυλάω σύνορα σημαίνει πώς δεν περνάει ουδείς δίχως άδεια -δε σημαίνει ότι επιτρέπω τη διέλευση και συνοδεύω όποιον μπει σε χώρο υποδοχής). Εφ’ όσον αυτοί οι αριθμοί έγιναν με δεδομένη την κακοκαιρία, με χιόνια και αρκετό άνεμο και κρύο, άραγε τί θα γίνει την άνοιξη ή το καλοκαίρι;

Τι θα γίνει αν τα σύνορα συνεχίσουν να είναι “φυλασσόμενα” μόνο με την έννοια της παρατήρησης και όχι με την έννοια της προστασίας;

Το περασμένο καλοκαίρι υπήρξαν μέρες όπου είχαμε ρεκόρ ροών με πολλαπλές αφίξεις μεταναστών. Αν λοιπόν υπάρχει αυτή την στιγμή αντίδραση από Τουρκία και ΜΚΟ και άλλους διάφορους που χάνουν πλέον την “χήνα με τα χρυσά αυγά” αφού το μεταναστευτικό εσωτερικά τουλάχιστον θέλουν να το ρυθμίσουν ( το πώς , το αφήνω ασχολίαστο προς το παρόν), προσωπικά ερωτώ ποιος ακριβώς είναι ο στόχος τους; Τα ανοιχτά σύνορα και οι συνεχόμενες ροές. Άραγε τα ανοιχτά σύνορα πώς θα βοηθήσουν να αποτραπεί μια συνεχόμενη και πολυπληθής ροή από την Τουρκία;

Οι επιτάξεις εδαφών για χτίσιμο ΚΥΤ δείχνουν “τσαμπουκά” αλλά προς λανθασμένη κατεύθυνση. Εγώ να δεχτώ πώς είναι μια λύση ανάγκης και πρέπει να γίνει για να τελειώνει το μπάχαλο με τα κέντρα στυλ Μόριας, όμως μήπως πρέπει να γίνει πρώτα κάτι με τα σύνορα, για να μην είμαστε σαν κόμικ καρικατούρα που αδειάζουμε με κονσέρβα μια τρύπια βάρκα στην μέση του πελάγους; Μήπως να κλείσουμε ΕΡΜΗΤΙΚΑ τις τρύπες πρώτα;

Μήπως να περάσουμε μετά και το Αυστραλιανό μοντέλο στο ποιοί και πότε θα δικαιούνται άδεια παραμονής (αρχικά) από τρίτες χώρες και με ποιά βαθμολογία θα δίνεται το άσυλο ως δικαίωμα (είναι μέσα στην ευχέρεια μας το τελευταίο).