29/03/2024

Τα ψευδοκράτη και το ψευτορωμέικο (μέρος Β’)

Γράφει ο Γεώργιος Χ. Τορνικάντης 

 

Διαβάστε το πρώτο μέρος: Τα ψευδοκράτη και το ψευτορωμέικο (μέρος Α’)

 

Τουρκία, το κράτος των Γκρίζων Λύκων

Εδώ έχουμε να κάνουμε με το πιο τεχνητό κράτος του 20ου αιώνα, το πιο επικίνδυνο για την ειρήνη στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο και το πιο εγκληματικό που έχει στηθεί ποτέ με τις γενναιόδωρες παροχές και οδηγίες της Δύσης. Η αυτοκρατορία των Οθωμανών δημιουργήθηκε μια πανσέληνο πάνω σε πτώματα, σφαγές και λεηλασίες, επομένως η Τουρκική Δημοκρατία δεν θα μπορούσε να πράξει το αντίθετο σεβόμενη την ιστορία της και την ασιατική φύση της, εγκαθιδρύοντας ένα κράτος μέσα από γενοκτονίες, εξανδραποδισμούς και εθνοκαθάρσεις. Οι Οθωμανοί κυβερνούσαν εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την αυτοκρατορία και προέβαιναν σε εξισλαμισμούς και παιδομαζώματα όταν το έκριναν απαραίτητο για τα συμφέροντα τους, με την μεταβίβαση τους από αυτοκρατορία σε δημοκρατία και την μετονομασία τους από Οθωμανοί σε Τούρκοι ακολούθησαν την ίδια τακτική εις το όνομα της ομοιογένειας του κράτους μέσω εκτουρκισμού και εξισλαμισμού των εθνικών μειονοτήτων που είχαν παγιδευτεί στη Μικρά Ασία και στη τουρκική επικράτεια. (1)

Ο τουρκικός λαός είναι ένα μωσαϊκό γηγενών πληθυσμών, οι οποίοι εκτουρκίστηκαν βιαίως από τις νεοσύστατες τουρκικές αρχές, με ετερόκλητα πολιτιστικά χαρακτηριστικά μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής, Βόρειας και Νότιας, Ευρωπαϊκής και Ασιατικής Τουρκίας. Θρησκευτικά είναι όλοι τους μουσουλμάνοι, με σημαντική μειονότητα αυτή των Αλεβιτών, οι οποίοι αγγίζουν σχεδόν το 40%, τους Κούρδους, οι οποίοι είναι η γηγενής φυλή των Καρδούχων στην Ανατολική πλευρά της Τουρκίας με ιστορικά δικαιώματα και θέληση για πολιτική και κρατική ελευθερία και παρότι μουσουλμάνοι, είναι ο μεγαλύτερος εσωτερικός εχθρός του κράτους, με πολλούς κρυπτοχριστιανούς στις πρώην χριστιανικές περιοχές της χώρας, όπως Πόντος και Καππαδοκία, και με λοιπές εθνικές μειονότητες όπως Έλληνες, Αρμένιοι, Ασσύριοι, κλπ. (2)

Η διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η δημιουργία ελεύθερων γεωγραφικών περιοχών σε συνδυασμό με τους ‘’ορφανούς’’ πληθυσμούς από κρατική υπόσταση έδωσε το δικαίωμα στις δυτικές δυνάμεις να αποφασίσουν και να σχεδιάσουν τον νέο χάρτη στη Χερσόνησο του Αίμου όπου θα εξυπηρετούνταν καλύτερα τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα. Έτσι εκεί που υπήρχαν εθνικές ταυτότητες και ιστορικά δικαιώματα έπρεπε να τα περιορίσουν π.χ. Ελλάδα και εκεί που δεν υπήρχαν έπρεπε να τα επινοήσουν π.χ. Τουρκία. Αυτό συνέβη διότι γνωρίζοντας πολύ καλά το εύρος και την δύναμη του ελληνισμού στις δύο πλευρές του Αιγαίου και με βάση την ιστορική και πολιτιστική του υπεροχή και κληρονομιά θα μπορούσε Η Ελλάδα να μετατραπεί αυτομάτως σε μία νέα αναδυόμενη γεωπολιτική δύναμη και σε ένα ισχυρό εθνικό κράτος αν όλα αυτά τα εδάφη έπεφταν στην αγκαλιά της κάνοντας δύσκολο το έργο της Δύσης για κυριαρχία στη Ανατολική Μεσόγειο και διείσδυση στην Ασία. (3)

Το ζητούμενο ήταν ένα και απλό:
Επουδενί λόγω έπρεπε η Ελλάδα να κατέχει την Κωνσταντινούπολη και σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να ενωθούν οι δύο ακτές του Αιγαίου κάτω από ένα κράτος.

Από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, η οποία κέρδισε αντάξια το τίτλο της πιο εγκληματικής και της πιο γενοκτονικής δημοκρατίας στον σύγχρονο κόσμο, μετά την τριπλή Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, με την καθοδήγηση της Γερμανίας και την παρατήρηση και καταγραφή της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Αμερικής, το τουρκικό κράτος συνεχίζει απτόητο και ακούραστο τις συνεχείς προκλήσεις στο Αιγαίο, τις παραβιάσεις του εναέριου και υδάτινου χώρου, τις επιθετικές βλέψεις εις βάρος αναγνωρισμένων ελληνικών περιοχών, τις πολεμικές ασκήσεις γύρω από την Ελλάδα και σε συνεργασία με ορκισμένους εχθρούς του έθνους μας και κατά καιρούς να δημιουργεί εντάσεις πότε για εκφοβισμό, πότε για αντιπερισπασμό και πότε για επίδειξη δύναμης και σκληρότητας αφήνοντας πολλές φορές νεκρούς πίσω της και κάνοντας τους Έλληνες να δακρύζουν από λύπη και οργή και να τρέχουν σε κηδείες και τελετές έχοντας μεσίστια την ελληνική σημαία, όπως ο Σολωμός Σολωμού και ο Τάσος Ισαάκ, οι νεκροί αξιωματικοί των Ιμίων, ο Σμήναρχος Κώστας Ηλιάδης και άλλοι πολλοί…

Η περίπτωση του τουρκικού κράτους είναι η πιο δύσκολη και η πιο εύκολη ταυτόχρονα. Συνειδητοποιώντας πως δεν υπάρχει μέση λύση και πως όλες οι προσπάθειες διαλόγου πέφτουν στο κενό ή στο στόμα του γκρίζου λύκου, συμπεραίνουμε πως το πέλαγος του Αιγαίου δεν μας χωράει και τους δύο σαν κρατικές οντότητες και πως ένας από εμάς πρέπει να αποχωρήσει ή να εξαφανιστεί.
Η Τουρκία έχει πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό από την Ελλάδα, καθώς και μεγαλύτερο γεωπολιτικό βάθος. Η Ελλάδα όμως, έχει ακόμη το θαλάσσιο πλεονέκτημα και διαθέτει πολιτιστικό ύψος και ιστορικό βάθος. Το παράδειγμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου πρέπει να αποτελέσει την νέα πολιτική και στρατηγική του ελληνικού έθνους αν θέλει να επιβιώσει και να παραμείνει στη όμορφη αυτή ανατολική γωνιά της Ευρώπης. Η Τουρκία μπορεί να φαντάζει άτρωτη και αδίστακτη αλλά έχει τρωτά σημεία τα οποία ξέρει να τα κρύβει πολύ καλά. Είναι ένα ηφαίστειο που βράζει, το μόνο που χρειάζεται λοιπόν, είναι κάποιον να προκαλέσει την εσωτερική έκρηξη.  (4)

 

Γραικία, Το ψευδοκράτος των Αθηνών

Η χώρα του φωτός και του πολιτισμού, της ιστορίας και της φιλοσοφίας, του αίματος και του πνεύματος, δεν αξιώθηκε μετά την Ελληνική Επανάσταση και την δολοφονία του πρώτου Εθνικού Κυβερνήτη, Ιωάννη Καποδίστρια, να κάνει κράτος ισχυρό, σοβαρό, δίκαιο και εθνικό. Η Ελλάδα έχασε την μοναδική της ευκαιρία και από τότε καταδυναστεύουν αυτό τον τόπο οι ίδιες δυνάμεις που όπλισαν το χέρι των δολοφόνων του πρώτου Χριστιανού και Πατριώτη Κυβερνήτη, οι ίδιες φατρίες που απομυζούν τον πλούτο της πατρίδος μας και τα ίδια πολιτικά πρόσωπα που διχάζουν τον ελληνικό λαό για την εύκολη χειραγώγηση του. (5)

Παρότι οι Έλληνες πληρούν απόλυτα τις Ηροδότειες Αρχές σαν ένας ιστορικός λαός με εθνική ταυτότητα επί αρχαιοτάτων χρόνων και με πολιτιστική συνέχεια και συνέπεια, δεν κατάφεραν να κάνουν ένα κράτος που να περικλείει εντός του όλους τους Έλληνες γύρω από το Αιγαίο Πέλαγος, να σταθεί σαν φάρος φωτός στην Ανατολική Μεσόγειο μεταδίδοντας ξανά τον πολιτισμό και λειτουργώντας ενισχυτικά για τον Ελληνισμό. Απεναντίας, δημιουργήσαμε ένα κράτος – παρωδία, ένα κράτος πλήρης εξαρτώμενο από την Δύση, σε ιδεολογικό, οικονομικό και γεωπολιτικό επίπεδο, ένα κράτος που κατέπνιξε κάθε υγιές γνώρισμα των Ελλήνων στο εσωτερικό και έδρασε περισσότερο αναχαιτιστικά μπροστά σε κάθε εθνική προσπάθεια ανόρθωσης του Ελληνισμού στο εξωτερικό. (6)

Σαφώς, το κράτος των Αθηνών δεν κινήθηκε μόνο του, ούτε υπήρξε αυτόφωτο κρατικό μόρφωμα. Η επιλογή της Αθήνας από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής ως πρωτεύουσα της Ελλάδος, πέρα των ρομαντικών αντιλήψεων και των κλασικών πεποιθήσεων περί απογόνων των Αρχαίων Ελλήνων, αρχαίας δημοκρατίας και ελληνικής φιλοσοφίας, είχε και βαθύτερο πολιτιστικό προσδιορισμό με γεωπολιτικό περιεχόμενο. Τα συμφέροντα της Αγγλίας και Γαλλίας δεν επιζητούσαν μια Ελλάδα πραγματικά ανεξάρτητη και κυρίαρχη, αλλά μία Ελλάδα που θα ήταν πλήρως υποταγμένη στη Δύση και θα περιορίζονταν μεταξύ αρχαίας Αθήνας και αρχαίας Σπάρτης. Τοποθετώντας την πρωτεύουσα της Ελλάδος στην Αθήνα, ταύτιζαν τους Έλληνες με τους αρχαίους Αθηναίους αποκόπτοντας μας πολιτιστικά από τους Βυζαντινούς προγόνους μας και γεωπολιτικά από τον πραγματικό σκοπό της Ελληνικής Επανάστασης, που ήταν η επανάκτηση της Βασιλεύουσας περιορίζοντας μας στη μικρή αυτή γωνιά της ανατολικής ευρωπαϊκής ακτής.

Το κράτος των Γραικύλων πολιτικών στάθηκε ο νεκροθάφτης κάθε ελληνικού ζητήματος και αποτέλεσε την πρωταρχική αιτία κάθε ελληνικής τραγωδίας στη σύγχρονη ιστορία του τόπου. Οχυρώθηκε μέσα στο κοινοβούλιο και απώλεσε κάθε είδους συναισθηματική, πολιτιστική και αιματολογική σχέση με τον λαό που διοικούσε, δημιουργώντας μια πελατειακή σχέση μεταξύ τους και ακολουθώντας την πολιτική του ‘’διαίρει και βασίλευε’’ κυβερνούσε σαν αποικιοκράτης μια γηγενή φυλή σε κάποιο μέρος της γης. (7)

Διαβάζοντας την ελληνική ιστορία έρχονται αυθόρμητα στο θύμηση μου τα λόγια του Έλληνας λογοτέχνη και διπλωμάτη, Ίωνος Δραγούμη:
‘’Το κράτος που εμποδίζει την φυσιολογία του έθνους πρέπει ή να αλλάξει μορφή ή να καταστραφεί.’’ (8)

Πιστεύω έφτασε το πλήρωμα του χρόνου όπου το κράτος της Γραικίας που μετατρέπεται σταδιακά σε Γραικυλιστάν με την ‘’σκοταδιστική’’ κοινοβουλευτική ηγεσία και τις πολιτικές πράξεις των σύγχρονων πολιτικών της να λάβει τέλος, μπαίνοντας στις μαύρες σελίδες της ελληνικής ιστορίας και αναγεννώντας σαν τον φοίνικα από τις φλόγες της ως Ελλάς (Hellas), ως ένα πολιτιστικό κράτος (culturnation) με ελληνοκεντρική πολιτική, ήπιας ισχύος (soft power) με εθνική στρατηγική βάθους και ύψους. (9)

Έτσι, ίσως επαληθευθεί και η προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού για το ψευτορωμέϊκό….

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1. H Μάστιγα της Ασίας –  George Horton

2. Ποια Τουρκία; Ποιοι Τούρκοι; – Φράγκος Φραγκούλης

3. Αιγαίο Πέλαγος, Ιστορία και Γεωπολιτική του Ελληνισμού – Ιωάννης Λουκάς

4. Ο διαμελισμός της Τουρκίας – Αθανάσιος Στρίγας

5. Η σκιά του Κυβερνήτη – Άρης Σφακιανάκης

6. Ελληνισμός και Ελλαδισμός – Κώστας Σαρδέλης

7. Ο κοινοβουλευτισμός εν Ελλάδι – Νεοκλής Καζάζης

8. Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες – Ίωνας Δραγούμης

9. Goodbye Greece, Hello Hellas – Χρίστος Αλεξόπουλος

 

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024