Το Κίνημα της 25ης Ιουνίου

Ας ειπωθούν όμως λίγα λόγια για την Ελλάδα του Μεσοπολέμου. Η Μικρασιατική Καταστροφή είχε ως συνέπεια τον ερχομό στη χώρα μας 1, 5 εκατ. προσφύγων. Η Ελλάδα έφερε εις πέρας το τιτάνιο έργο της περίθαλψης και εγκατάστασής τους και με την σημαντική βοήθεια της Κοινωνίας των Εθνών. Παράλληλα, η απενεργοποίηση της Μεγάλης Ιδέας έβγαλε στην επιφάνεια όλους τους κοινωνικούς προβληματισμούς. Η απότομη αύξηση των φτωχών στρωμάτων από την μια είχε ευεργετική επίδραση στην ελληνική βιομηχανία, λόγω του αποθέματος φθηνού εργατικού δυναμικού αλλά από την άλλη συντελουσε στην κοινωνική αποσταθεροποίηση. Οι κυβερνήσεις, τέλος, ήταν έρμαια των στρατιωτικών, οι οποίοι συχνά πυκνά διενεργούσαν “κινήματα”. Και αν στα πρώτα χρόνια της Αβασίλευτης Δημοκρατίας, οι Αντιβενιζελικοί παρουσιάζονται ακέφαλοι, μετά και την Δίκη των Έξι, στην συνέχεια μετά το 1932 – με την λήξη της τελευταίας διακυβέρνησης Βενιζέλου – το Λαϊκό Κόμμα του Παναγή Τσαλδάρη αναλαμβάνει την εξουσία. Τα δύο αποτυχημένα στρατιωτικά “κινήματα” του Πλαστήρα θα δηλητηριάσουν ανεπανόρθωτα την πολιτική ζωή του τόπου εντείνοντας έτι περαιτέρω την εντύπωση ότι η Αβασίλευτη Δημοκρατία όδευε προς το τέλος της, όπερ και εγένετο.

Στη δεύτερη εικόνα εικονίζεται ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος. Ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα. Εισήλθε πρώτος στη Σχολή Ευελπίδων απ’ όπου αναγκάστηκε να διακόψει λόγω του θανάτου του πατέρα του Σπήλιου Μιχαλακόπουλου, ο οποίος ήταν διαπρεπής δικηγόρος. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια διενήργησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία και την Γερμανία. Ήταν από τα επιφανή στελέχη του βενιζελικου κόμματος αφού ως Υπουργός Εθνικής Οικονομίας εισηγήθηκε πολύ σημαντικές μεταρρυθμίσεις στο νομοθετικό πλαίσιο των ανωνύμων εταιρειών, στους αγροτικούς συνεταιρισμούς κ.α. Στον Μεσοπόλεμο τήρησε μετριοπαθή στάση και έπεσε θύμα της ταραχωδους ζωής της Χώρας με τα πολλά πραξικοπήματα. Στο θέμα της παλινόρθωσης της Μοναρχίας ήταν αντίθετος αλλά όχι αδιάλλακτος, αποκαθιστώντας στη συνέχεια σχέσεις με τον Βασιλιά. Οι σχέσεις του όμως με τους Βρετανούς και οι ενέργειές του για ανατροπή του Μεταξά, οδήγησαν στην σύλληψή του και στον εκτοπισμό του στην Πάρο. Η υγεία του ήταν όμως επιβαρυμένη και παρά την εσπευσμένη μεταφορά του στην Αθήνα, άφησε την τελευταία του πνοή στις 7 Μαρτίου του 1938.