Ισλαμική Τρομοκρατία και Γυναίκα 

Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν 
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας

Σύμφωνα με απόφαση βρετανικού δικαστηρίου, η Σαμίμα Μπέγκουμ, 20 ετών, η οποία είχε φύγει ως έφηβη στη Συρία το 2015 μαζί με δύο συμμαθήτριές της και παντρεύτηκε σε ηλικία 15 ετών έναν οκτώ χρόνια μεγαλύτερό της. ολλανδικής καταγωγής μαχητή του, μπορεί να επιστρέψει στο Ηνωμένο Βασίλειο για να αμφισβητήσει την αφαίρεση της υπηκοότητάς της. Η Σαμίμα Μπέγκουμ, η οποία γέννησε τρια παιδιά στη Συρία, αλλά όλα πέθαναν είτε στη γέννα είτε λίγες μέρες αργότερα, είχε εκφράσει τον Φεβρουάριο του 2019 την επιθυμία της να επιστρέψει στο Ηνωμένο Βασίλειο λέγοντας όμως  ότι δεν μετανιώνει που πήγε στη Συρία.  Η δήλωσή της αυτή είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων καθώς ουσιαστικά εμμέσως η νεαρή γυναίκα, δηλώνει πίστη στο ισλαμικό κράτος, όπως και οι περισσότερες νύφες από τη Δύση, οι οποίες παντρεύτηκαν μαχητές του DAESH και βρέθηκαν στη Συρία. 

Διαβάστε επίσης: Η ιδεολογία του ισλαμικού χαλιφάτου αναβιώνει- Νεαροί μαχητές στην υπηρεσία του φανατισμού 

Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύει ο περισσότερος κόσμος στις δυτικές χώρες, ο ρόλος της γυναίκας σε φανατικές Ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις δεν είναι αυτός ενός εκτελεστή παρά ενός ψυχαναγκαστικού θύματος που μετατρέπεται σε δράστη. Μάλιστα, ο ρόλος της θεωρείται πολύ σημαντικός ειδικά στην περίοδο όπου σύμφωνα με το πρότυπο «κλίμακας τρομοκρατίας» είναι εκείνος που συμπληρωματικά , δια κατήχησης, θα οδηγήσει ευκολότερα ή δυσκολότερα τον υποψήφιο άντρα μαχητή του ιερού πολέμου στην όλη διαδικασία.

Η ίδια, ως μέλος μιας τρομοκρατικής οργάνωσης κατέχει ιδιαίτερο ρόλο στο να διατηρεί ήθη και έθιμα, ενώ παρά το γεγονός πώς οι Ισλαμικές οικογένειες είναι πατριαρχικές , η γυναίκα διατηρεί το ρόλο της «μάνας» ακόμα και προς τον σύζυγο της, γίνοντας αποδέκτης ιδιαίτερου σεβασμού  για αυτό που κάνει. Όμως,  ο ρόλος της τις περισσότερες φορές δεν περιορίζεται καν εκεί.

Στην κοινωνία της Σαρία

Η γυναίκα του Ισλάμ, όπως την παραθέτει προς κατήχηση το DAESH, εμφανίζει ως ο ακρογωνιαίος λίθος που στηρίζει τον σκελετό της οικογένειας και της κοινωνίας, όσον αφορά την διατήρηση ηθών και εθίμων, παρόλο που η ίδια σε θέματα αποφάσεων και πράξεων θεωρείται ως μη ικανή και δεν πρέπει να ασχολείται με αντρικές υποθέσεις. Παρόλα αυτά, δεν είναι λίγες οι φορές που θα υπάρξει «πειθαρχικό όργανο» επιβολής προς άλλες γυναίκες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να αγγίζει άλλους άντρες ακόμα και αν πρόκειται για παράβαση της Σαρία.

Η γυναίκα θεωρείται, όπως αναφέρθηκε και πριν, ως λιγότερο άξια και ικανή. Συγκεκριμένα αναφέρεται στο Κοράνι (Ibn–i–Majah vol.3 no.1918 p.157) ως στοιχείο ιδιοκτησία του ανδρός ενώ παράλληλα κάθε ενέργεια και μαρτυρία της θεωρείται ως δεδομένο ότι είναι ελλειπής. (Bukhari vol.3 no.826 p.502)

Υπάρχουν πολλές αναφορές ακόμη που προσδιορίζουν τον χαμηλότερο κοινωνικό ρόλο της και ως άτομο αλλά και ως προσωπικότητα στο φανατικό Ισλάμ, όπως η πληρωμή «γαμήλιων εξόδων» από ένα βιαστή που δεν χρειάζεται να δικαστεί μετά, αλλά ούτε και να παντρευτεί το θύμα του. Όμως, όλα αυτά είναι σίγουρο πώς μετριάζονται όταν οι ίδιες αναλαμβάνουν ρόλο αυτόχειρα ή εκτελεστή διαταγών της Jihad.

H γυναίκα του Ισλάμ ως τρομοκράτης

Η σκιαγράφηση της γυναίκας ως τρομοκρατικό όργανο του Ισλάμ έχει απασχολήσει έντονα  ειδικούς καθώς αποτελεί πολύ πιο επικίνδυνο αντίπαλο από τους άντρες συνενόχους της. Η ίδια, ως παρουσία φαίνεται να είναι πιο αποτελεσματική και συνάμα πολύ πιο αποφασισμένη να φέρει εις πέρας το έργο της, σκοτώνοντας ακόμα και παιδιά, ξεπερνώντας το έμφυτο μητρικό ένστικτο που έχουν οι περισσότερες γυναίκες ακόμα και αν αυτά τα παιδιά δεν είναι δικά τους. Οι περισσότερες εξ αυτών σύμφωνα με αποδεικτικά στοιχεία και έρευνες περνάνε αυτό το κατώφλι με χρήση ναρκωτικών, βιασμούς και έντονη σωματική και ψυχολογική πίεση.

Η πρώτη εικόνα μιας γυναίκας τρομοκράτη ψυχολογικά αναφέρεται σε ένα πρόσωπο που έχει γαλουχηθεί με τις διδαχές της Σαρία και θεωρεί ως τιμή της να συνοδεύσει τον άντρα ή τον συγγενή της σε αυτή την πράξη. Ο ρόλος της είναι πάντα συνοδευτικός και υποστηρικτικός σε μια τρομοκρατική επίθεση, καθώς ακριβώς λόγω της δογματικής πίστης που στηρίζει, την αρχηγία μπορεί να την έχει μόνο άντρας και αυτή να εκτελεί ως πειθήνιο όργανο του. Οι περιπτώσεις που δείχνουν επιθέσεις να γίνονται από τις ίδιες μόνο, είναι όταν έχει πεθάνει ο άντρας τους εκτελώντας τον «λόγο του Θεού» και αυτές πρέπει να συνεχίσουν το ανολοκλήρωτο έργο του.

Μία τρομοκρατική μορφή που έχει πάρει το όνομα της στα Ρωσικά ως Chyornaya Vdova είναι οι γνωστές στο Ελληνικό κοινό ως «Μαύρες Χήρες». Το όνομα τους προήρθε προφανώς από την μαύρη μπούργκα που φορούν ενώ είναι όλες ή σχεδόν όλες γυναίκες που έχουν χάσει τους άντρες τους ή είναι χωρίς οικογένεια πλέον. Άκρως επικίνδυνα άτομα αποφασισμένα να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους χωρίς δισταγμό. Η πρώτη εμφάνιση τους που της έφερε στην δημοσιότητα ήταν στην σφαγή της Μόσχας (23.10.2002 – επίθεση σε Ρωσικό Θέατρο με αίτημα για Τσετσενία). Οι ίδιες αποτέλεσαν ένα εκτελεστικό όργανο του Movsar Barayev που ενορχήστρωσε το χτύπημα.

Η δεύτερη γνωστή εμφάνιση τους ως αποφασισμένοι τρομοκράτες ήταν στο χτύπημα στο Ρωσικό σχολείο (1.9.2004 – Beslan). Μαζί με Τσετσένους τρομοκράτες, οι «νύφες του Αλλάχ» έγιναν δήμιοι παιδιών ενώ παράλληλα οι ίδιες δεν δίστασαν να γίνουν αυτόχειρες με χρήση εκρηκτικών.

Αυτές οι δράσεις των Μαύρων Χηρών δεν είναι όμως οι μόνες που έχουν υπάρξει ως σημεία αναφοράς σε τρομοκρατικά χτυπήματα. Αρκετά έχουν καταγραφεί και σε περιοχές της Ασίας και της Μέσης Ανατολής, όπου είχαν τοποθετηθεί από οργανώσεις είτε ως δόλωμα είτε ως κρυφό επιθετικό όργανο.

Μια μέθοδος που αντιμετώπισαν για παράδειγμα τα στρατεύματα του ΟΗΕ στο Αφγανιστάν ήταν η προσέγγιση γυναικών με τα παιδιά τους, που με το πρόσχημα πώς έδιναν στυλό ή άλλο αντικείμενο ως δώρο ευχαριστίας πλησίαζαν τους στρατιώτες. Στην πραγματικότητα  αυτά ήταν εκρηκτικοί μηχανισμοί που είχαν ως σκοπό να πλήξουν τα στρατιωτικά αγήματα. Η δράση των ίδιων γυναικών έχει εμφανιστεί και σε άλλες περιπτώσεις, ειδικά σε κινούμενα κομβόι οχημάτων που είτε ζητούσαν τροφή ή νερό για τους συγγενείς τους και στην συνέχεια πυροδοτούσαν μηχανισμούς ή έκαναν χρήση όπλου.

Έχει ενδιαφέρον εδώ να τονιστεί πώς τρομοκρατικές οργανώσεις όπως η al-Qaeda έχει φτιάξει ειδική ομάδα από γυναίκες τρομοκράτες που ως μοναδικό σκοπό έχουν να πλήξουν στόχους στο Αφγανιστάν. Περίπου ίδια περίπτωση ισχύει και για 200 ή περισσότερες «μαύρες χήρες» που δραστηριοποιούνται σε Ρωσία και Καύκασο με κεντρικό σημείο αναφοράς τη Τσετσενία.

DAESH και γυναίκες τρομοκράτες.

Παραδόξως η οργάνωση του DAESH δε συμβαδίζει με τις πρακτικές των παραπάνω οργανώσεων και δεν αποδέχεται τις γυναίκες ως μαχητές του ιερού πολέμου. Οι περισσότερες γυναίκες στο DAESH λειτουργούν εντός της κοινωνίας του μόνο ως τροφείς παιδιών και μέτοχοι των κοινωνικών συνθηκών και πράξεων. Η συμμετοχή τους σε πράξεις επιθέσεων γίνεται  αποδεκτή μόνο αν εγκριθεί από τον εκάστοτε Εμίρη.

Οι μόνες περιπτώσεις και εδώ να λάβουν τέτοια άδεια είναι είτε να έχουν «αδικηθεί/στιγματιστεί» στα μάτια του Προφήτη (ακόμα και αν έχουν βιαστεί από άλλους) και πρέπει να εξαγνιστούν με τις πράξεις τους. Παράλληλα, όπως και σε άλλες οργανώσεις έχουν δικαίωμα να ζητήσουν κάτι τέτοιο αν οι άντρες της οικογένειας τους έχουν σκοτωθεί στον ιερό πόλεμο και αυτές θέλουν να ολοκληρώσουν το έργο τους. Πάντα, όμως, υπό τις διαταγές ή τον έλεγχο άλλων αντρών.

Μάλιστα, πολύ πρόσφατα έχει κυκλοφορήσει ένα εγχειρίδιο της διαβίωσης των γυναικών στο «Ισλαμικό Χαλιφάτο» με το όνομα «Women of the Islamic State – A manifesto on women by the Al–Khanssaa Brigade».

Εντός του κειμένου αυτού καθορίζεται με πολύ αυστηρό τρόπο το πώς πρέπει να κινούνται οι γυναίκες μέσα στο φανατικό πλαίσιο της κοινωνίας του DAESH και με μια σειρά εντολών καθορίζεται και το όριο των πράξεων τους. Σύμφωνα, λοιπόν, με το ιδεατό μοντέλο και με τις διδαχές του Κορανίου, που ακολουθούν φανατικά και δογματικά, αναφέρουν πώς η γυναίκα πρέπει να φυλάει με τις αρετές της, να ακολουθεί υπάκουα τις εντολές του Αλλάχ και να είναι πειθήνια προς τον άντρα της (Quran 66:12).

Ένα καίριο σημείο αναφοράς είναι  το γεγονός πώς οι γυναίκες στον κόσμο του DAESH κατατάσσονται κοινωνικά σε τάξεις με εκείνες που προέρχονται από την Δύση και έχουν προσηλυτιστεί, να έχουν μια καλύτερη θέση έναντι των άλλων , ως «βραβεία» προς το πρόσωπο του Αλλάχ. Φυσικά είναι ένα μεγάλο ψεύδος καθώς σύμφωνα με τις διδαχές τους, για να περάσουν αυτό το κατώφλι και να θεωρηθούν ότι ανήκουν στο DAESH, θα πρέπει να ζήσουν τον εφιάλτη του να «δοκιμαστούν ερωτικά» από 10 μαχητές της Jihad.

Ο ρόλος τους από εκεί και πέρα είναι  να κρατούν ευχαριστημένους τους όποιους συντρόφους  ανά καιρούς θα έχουν στο έργο τους (Jihad) και παράλληλα να λειτουργούν ως «δόλωμα» προς υποψήφιους που βρίσκονται εκτός του «Χαλιφάτου».

Γυναίκες του Ισλάμ στη Δύση

Η μεγάλη εισροή μεταναστών με παράνομο τρόπο προς τις δυτικές χώρες ήταν αναπόφευκτο να φέρει και αρκετά στοιχεία τρομοκρατίας σε μορφή κοιμώμενων πυρήνων ή/και δικτύων υποστήριξης σε αυτές. Μέσα σε αυτά τα στοιχεία υπάρχουν και αρκετές γυναίκες, οιοποίες  όπως αναφέρθηκε είναι μέλη μιας κοινωνίας που φέρει αναλλοίωτα χαρακτηριστικά ανεξαρτήτως σε ποιο έδαφος βρίσκεται.

Αντιμέτωπες πλέον με δύο εχθρικές κοινωνίες απέναντι τους βρίσκονται σε ακόμα μεγαλύτερη ψυχολογική πίεση, όπου από την μία  είτε είναι υποχρεωμένες σε ψυχολογική και σωματική βία για να  ικανοποιούν τους «αφέντες» τους, είτε θα «απολαύσουν» την οργή των δυτικών κοινωνιών που (δικαιολογημένα ίσως θα πει κάποιος) βλέπει στην καλυμμένη με μπούργκα φιγούρα τους ως έναν εν δυνάμει τροφό τρομοκρατίας.

Οι ίδιες ως στοιχεία περιουσίας δεν έχουν καν την ικανότητα να κάνουν χρήση της Taqyia (Taqiyya, holy deception, Qur’an 5:32) για να μπορέσουν έστω και αποσπασματικά να αποφύγουν τον στιγματισμό, κάτι που οι άντρες σύντροφοι τους μπορούν να χρησιμοποιήσουν. Οπότε η μόνη διέξοδο τους είναι είτε στην καθηλωτική και δεσμευτική ζωή ενός περιουσιακού αντικειμένου ή στην ενεργή συμμετοχή σε μια πράξη τρομοκρατίας για να αποκτήσουν την «τιμή» που αναζητούν ως θέση σε μια εκτρωματική κοινωνία.

Αυτά τα στοιχεία φυσικά λειτουργούν αρνητικά και οδηγούν σε μια ακόμα πιο εχθρική και απομονωτική στάση για την ίδια την γυναίκα του Ισλάμ που πρέπει να διαλέξει τελικά ανάμεσα σε ποιόν κόσμο φόβου και οργής θα ζήσει. Δυστυχώς πολλές φορές αυτή η επιλογή θα οδηγήσει σε μια βίαιη στάση που θα πάρει όνομα.