13/12/2024

Γιατί η Ρωσία τηρεί στάση αναμονής στον Καύκασο;

kara_605

Του Alexander Baunov
Carnegie Moscow Center 

Πολλοί παρατηρητές έχουν εκφράσει έκπληξη ότι στο νέο πόλεμο που έχει ξεσπάσει μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, η Ρωσία δεν βιάζεται να βοηθήσει τον επίσημο σύμμαχο της από τη Συλλογική Συμφωνία για την Ασφάλεια, την Αρμενία. Το ζήτημα σαφώς δεν είναι μόνο ότι οι μάχες δεν λαμβάνουν χώρα στην ίδια την Αρμενία αλλά σε έδαφος που ελέγχεται από αυτή, ενώ δεν είναι επισήμως αναγνωρισμένο ότι ανήκει σε αυτή. Η Ρωσία δεν σπεύδει να βοηθήσει τον σύμμαχό της διότι δεν έχει σημασία μόνο το ποιος δέχεται την επίθεση, αλλά από ποιον τη δέχεται.

Σε αντίθεση με άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες με παγωμένες συγκρούσεις (Γεωργία, Ουκρανία και Μολδαβία), το Αζερμπαϊτζάν δεν έχει εχθρικό status απέναντι στη Ρωσία. Δεν είχε ποτέ μια κυβέρνηση που να μετέτρεψε την αντί-ρωσική ρητορική σε βασικό προϊόν της εξωτερικής της πολιτικής ή τη διακήρυξη της χειραφέτησής της από τη Ρωσία ως τον βασικό της στόχο.

Το Αζερμπαϊτζάν εξαφάνισε τα αγάλματα του Λένιν και τα ονόματα δρόμων που τιμούσαν Σοβιετικούς ηγέτες εδώ και πολύ καιρό, αλλά δεν μετέτρεψε αυτή τη διαδικασία σε θέαμα με σκοπό να προσβάλει τη Μόσχα. Μετά από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, το Αζερμπαϊτζάν έχει αναπτύξει μια πολυκατευθυνόμενη εξωτερική πολιτική βασισμένη γύρω από την αρχή ότι οι δεσμοί του με τη Μόσχα δεν θα εξαφανιστούν αλλά θα γίνουν ασθενέστεροι, και ότι θα πρέπει να κινηθούν πιο κοντά προς τη Δύση, ειδικά επειδή του Μπακού πάντα υποπτευόταν ότι η κυβέρνηση Yeltsin έχει συμπάθειες στην Αρμενία. Μια κοινή τοπική ερμηνεία του πρώτου πολέμου στο Καραμπάχ, είναι ότι το Αζερμπαϊτζάν δεν έχασε από τους Αρμένιους, αλλά από τη Ρωσία.

Για τον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin, ο οποίος εστιάζει ιδιαίτερα στον ρόλο της Ρωσίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι σημαντικό ότι η άποψη των Αζέρων αξιωματούχων για τον πόλεμο, συμπίπτει κυρίως με αυτή της Ρωσίας, και ότι οι ήρωες πολέμου τιμώνται και η Ημέρα της Νίκης γιορτάζεται στις 9 Μαΐου.  Στη σύγχρονη εθνική αφήγηση του Αζερμπαϊτζάν, η Ρωσία δεν κατηγορείται για όλα τα προβλήματα του παρελθόντος και του παρόντος, και 200 χρόνια συνύπαρξης με τη Ρωσία σε ένα κράτος, περιγράφονται ότι είχαν και την θετική τους πλευρά επίσης.

Το Αζερμπαϊτζάν έχει συνεργαστεί με το ΝΑΤΟ και προσέφερε συμβολικά στρατό στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, αλλά δεν έχει εκφράσει ποτέ καμία επίσημη φιλοδοξία να ενταχθεί στη συμμαχία. Μεταξύ των πρώην σοβιετικών κρατών, το Αζερμπαϊτζάν πάντα υπήρξε ένα παράδειγμα του πώς να ακολουθήσει μια εξωτερική πολιτική που είναι πλήρως ανεξάρτητη από την Ρωσία, διατηρώντας καλές σχέσεις με τη Μόσχα και τον Putin. Αυτό το παράδειγμα είναι επίσης σημαντικό για την ίδια τη Ρωσία, καθώς δείχνει ότι οι καλές σχέσεις με τη Μόσχα δεν χρειάζεται να έρθουν με κόστος την υποταγή ή την συμμετοχή σε projects ενοποίησης με τη Ρωσία, και ότι η ανεξαρτησία από τη Μόσχα δεν συνεπάγεται απαραίτητα σύγκρουση με τη Ρωσία ή επιδεικτική προσέγγιση με τους εχθρούς της.

Επομένως η Ρωσία ίσως έχει λόγους να βοηθήσει την Αρμενία, αλλά δεν έχει κανένα λόγο να τιμωρήσει το Αζερμπαϊτζάν. Ούτε η ρωσική κυβέρνηση ούτε ο λαός έχουν λόγο να αναπτύξουν τη στρατιωτική δύναμη της χώρας εναντίον του Αζερμπαϊτζάν.

Επίσης έχει σημασία ασφαλώς το ποιος δέχθηκε την επίθεση. Η Αρμενία είναι ένας σημαντικός σύμμαχος της Ρωσίας. Αλλά το Κρεμλίνο ανησυχεί για την τρέχουσα αρμενική κυβέρνηση από όταν ήρθε στην εξουσία, καθώς είναι αποτέλεσμα της αλλαγής του καθεστώτος που ήρθε από τις διαδηλώσεις στους δρόμους: μια πολύχρωμη επανάσταση τη οποία το Κρεμλίνο θεωρεί ως θανατηφόρα αμαρτία.

Από τη στιγμή που τοποθετείται ως δημοκρατική, η κυβέρνηση του Αρμένιου πρωθυπουργού Nikol Pashinyan, δεν επιβάλει περιορισμούς στην ελευθερία των ΜΜΕ, κάτι που έχει οδηγήσει σε πολλές επικριτικές δημοσιεύσεις για τη Ρωσία, καθώς και σε πολλές επαινετικές για τη Δύση. Αυτά αναφέρονται στη ρωσική ηγεσία, η οποία σύμφωνα με τις παραδόσεις της ρωσικής διπλωματίας, συνηθίζει να ψάχνει στα ΜΜΕ για σημάδια αλλαγής της επίσημης θέσης.

Ακόμη χειρότερα, ο Pahinyan καλωσορίζει τη δραστηριότητα των δυτικών ΜΚΟ, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που χρηματοδοτούνται από τον Αμερικανό φιλάνθρωπο George Soros, ο οποίος έχει κατηγορηθεί από τους υπέρ-συντηρητικούς ότι χρηματοδοτεί τις πολύχρωμες επαναστάσεις. Σε ό,τι αφορά στο Κρεμλίνο, το να επιτρέπει σε αυτές τις ΜΚΟ να λειτουργούν ελεύθερα, δεν είναι τίποτα λιγότερο από παραβίαση της ασφάλειας. Η δεύτερη θανατηφόρα αμαρτία της τωρινής αρμενικής κυβέρνησης στα μάτια του Κρεμλίνου, είναι η δίωξη του πρώην προέδρου Robert Kocharyan.

Η επιφυλακτικότητα της Ρωσίας σε ό,τι αφορά στην Αρμενία συνδέεται επίσης με το γεγονός ότι, ανεξαρτήτως του ρόλου του Putin, οι Ρώσοι διπλωμάτες -τόσο στη δεκαετία του 1990 όσο και τώρα- αισθάνονται ότι το Γιέρεβαν έχασε χρόνο ενώ θα μπορούσε να έχει επιλύσει την εδαφική του διαφωνία ειρηνικά. Η Μόσχα αντιλαμβάνεται ότι η στρατιωτική νίκη της Αρμενίας, μια μικρή και φτωχή χώρα, έναντι του πλουσιότερου και με περισσότερο πληθυσμό Αζερμπαϊτζάν, ήταν τυχαία όσο και οτιδήποτε άλλο.

 

πηγή: Capital.gr 

 

 

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Don`t copy text!