Η Ελλάδα πρέπει να δώσει σοβαρή απάντηση στην Τουρκία – 7 προτάσεις
Δρ. ΦΛΩΡΑΤΟΣ ΟΘΩΝ-ΗΛΙΑΣ
Μηχανολόγος Μηχ. Διδάκτωρ Ε.Μ.Π.
Επιβάλλεται επί τέλους, να απ’ εμπλακούμε από τον όρο της υφαλοκρηπίδας, πριν πάθουμε αμετάκλητη ζημιά. Η υφαλοκρηπίδα αφορά το βυθό και το υπέδαφος του και σύμφωνα με την UNCLOS άρθρο 76, μπορεί να φτάνει τα 200 νμ αλλά και όχι. Στην παράγραφο 5 του άρθρου αυτού, αναφέρεται οτι η υφαλοκρηπίδα δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 100 νμ από την ισοβαθή των 2500 μ. Ενώ μπορεί να φθάνει και τα 350 νμ.
Η Τουρκία δεν έρχεται αδιάβαστη, βασίζεται στη νομολογία του δικαστηρίου της Χάγης, του 1978, για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας Γαλλίας – Ηνωμένου Βασιλείου, σχετικά με τα νησιά της Μάγχης. Εκεί η Γαλλία έλεγε ότι τα Αγγλικά νησιά κάθονται πάνω στην δική της υφαλοκρηπίδα. Το Ηνωμένο Βασίλειο υποστήριζε ότι αφού τα νησιά του έχουν χωρικά ύδατα με βάση τη μέση γραμμή, έχουν και υφαλοκρηπίδα υποκείμενη των χωρικών υδάτων, το δικαστήριο της Χάγης δικαίωσε τη Γαλλία, λαμβάνοντας υπ’ όψη την γεωλογία του βυθού και όχι τα χωρικά ύδατα, τα οποία αποδέσμευσε από την υφαλοκρηπίδα.
Από το νέο διεθνές δίκαιο του 1982 (UNCLOS), άρθρο 74, μπήκε η έννοια της ΑΟΖ η οποία προσδιορίζεται μόνο από την απόσταση των 200 νμ από τις γραμμές βάσης που προσδιορίζουν και τα χωρικά ύδατα. Εφ’ όσον η απόσταση, ανάμεσα σε δυο ακτές κρατών, είναι μικρότερη των 400 νμ τότε λαμβάνεται υπ’ όψη η μέση γραμμή. Επιπροσθέτως, όλα τα κατοικημένα νησιά δικαιούνται ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα (αρθρο 121), όμως όπως προανέφερα, η υφαλοκρηπίδα είναι πιο σύνθετη στην οριοθέτηση από την ΑΟΖ.
Με δεδομένο ότι η ΑΟΖ δίνει δικαιώματα στη θάλασσα, το βυθό και το υπέδαφος του βυθού με μόνο κριτήριο την απόσταση και με την νομολογία του δικαστηρίου της Χάγης, είναι εθνικό έγκλημα να μιλάμε ακόμα για υφαλοκρηπίδα. Επίσης με το νέο διεθνές δίκαιο έχει θεσπιστεί ειδικό δικαστήριο για διαφορές επί της UNCLOS, με έδρα του το Αμβούργο. Το δικαστήριο της Χάγης δεν αποκλείεται, αλλά έρχεται δεύτερο (άρθρο 287).
Η επίλυση των διαφορών ακόμη και με κράτη που δεν έχουν υπογράψει την UNCLOS προβλέπεται “mutatis mutandis” στο άρθρο 284. Στα ελληνικά αυτό μεταφράζεται ως αρχή ευθυδικίας ή τηρουμένων των αναλογιών, στην αγγλική νομική ορολογία όμως, ο όρος μεταφράζεται ως: λαμβάνοντας υπ’ όψη τις διαφορές.
ΠΡΕΠΕΙ επιτέλους να δοθεί μία ΣΟΒΑΡΗ απάντηση από την Ελλάδα, υπό μορφή ενεργειών οι οποίες και θα καλύψουν ουσιαστικά πιθανές αντιδράσεις από μέρους μας και όχι ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΑ σχόλια για μουστάκια και τρίχες. Διαφορετικά υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να βρεθούμε και φταίχτες από πάνω.
Για παράδειγμα, πως θα δικαιολογηθεί η αντίδραση μας απέναντι σε Τουρκικές έρευνες στην Ελληνική ΑΟΖ νότια της Κρήτης μέχρι το Καστελόριζο όταν δεν έχομε οριοθετήσει στον ΟΗΕ την συγκεκριμένη περιοχή σαν δική μας, σε αντίθεση με την Τουρκία πού το έχει κάνει. Η αναφορά στην υφαλοκρηπίδα είναι αμφιλεγόμενη, όπως έχει προαναφερθεί και οδηγεί σε σχόλια περί αμφισβητούμενων περιοχών. Η συνεχής επίκληση του Διεθνούς Δικαίου δεν αρκεί, από τη στιγμή που εμείς οι ίδιοι δεν το εφαρμόζομε.
Εδώ που έχουν φθάσει τα πράματα, χρειάζονται κινήσεις που θα μας δώσουν την πρωτοβουλία κινήσεων, στοχεύοντας ευθέως τις Τουρκικές απειλές και εκβιασμούς.
Πολύ σωστά κανένας από την Ελλάδα η την Τουρκία δεν θέλει να χρεωθεί την πρώτη βολή, και ότι την ακολουθήσει. Η Τουρκία το γνωρίζει καλά αυτό και τραβάει το σχοινί των προκλήσεων, με τη βεβαιότητα ότι ή θα της περάσει ή θα μας χρεώσει την αντίδραση.
Για το σκοπό αυτό ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ:
- Να πετάξουμε το μπαλάκι στην άλλη πλευρά, επεκτείνοντας άμεσα τα χωρικά μας ύδατα στα 12 νμ και αν θέλουν οι Τούρκοι, ας εφαρμόσουν αυτοί το CASUS BELLI με το οποίο μας απειλούν.
- Να γίνει άμεσα ανακήρυξη ΑΟΖ με βάση τη μέση γραμμή και να δοθούν στον ΟΗΕ οι σχετικές συντεταγμένες.
- Να καταστεί σαφές ότι δεν μπορεί να είναι θέμα διαπραγμάτευσης Ελλάδας – Τουρκίας, η άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει το Διεθνές Δίκαιο.
- Να ξεκαθαριστεί ότι δεν μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε συζήτηση με την Τουρκία υπό καθεστώς τετελεσμένων, εκβιασμών, αμφισβήτησης της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας και απειλής πολέμου στην περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσει τα δικαιώματα που έχει βάσει του Διεθνούς Δικαίου.
- Να δοθεί άμεσα στο ΝΑΤΟ ρηματική διακοίνωση, ότι η Ελλάδα αποδεσμεύεται από τις υποχρεώσεις της, βάση του Άρθρου 5, έναντι της Τουρκίας για όσο ισχύει το CASUS BELI, δεδομένου ότι δεν νοείται σύμμαχος να απειλεί σύμμαχο με πόλεμο. Επιπλέον, πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι σε περίπτωση Τουρκικής επίθεσης εναντίον μας, θα ΑΠΑΙΤΗΘΕΙ από την Ελλάδα η ενεργοποίηση του άρθρου 5, δεδομένου ότι η Τουρκία θα έχει θέσει τον εαυτό της de facto εκτός Συμμαχίας.
- Να δοθεί ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ, ότι ενόψει των Τουρκικών απειλών και μονομερών διεκδικήσεων, κατά παράβαση κάθε έννοιας Διεθνούς Δικαίου, ότι εάν υπάρξει οποιαδήποτε ενέργεια της Τουρκίας η οποία θα εκληφθεί ως απειλή για την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος τότε, επιφυλασσόμαστε για τη λήψη κάθε διαθέσιμου μέτρου, διπλωματικού ή άλλου, στη βάση του δικαιώματος της αυτοάμυνας, προς εξουδετέρωση της απειλής.
- Να γίνει συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με την Κύπρο, ώστε να διευκολυνθεί στη συνέχεια η ολοκλήρωση της σχετικής συμφωνίας με την Αίγυπτο.
