Οι Ρώσοι δεν είναι το “ξανθό γένος”
Γράφει ο Γρηγόρης Μπρόζος
φοιτητής οικονομικού ΑΠΘ
Στην Ελλάδα πολλοί είναι αυτοί που προσπαθούν να εξηγήσουν τις διάφορες γεωπολιτικές και πολιτικές εξελίξεις από το πρίσμα της θρησκείας. Οι προφητείες και οι λόγοι σύγχρονων και μη αγίων γίνονται αποκούμπι του έθνους. Αυτή η αντιμετώπιση των πραγμάτων δεν είναι αποτέλεσμα της έντονης εποχής που ζούμε. Αντίθετα, η θεολογική ερμηνεία των εξελίξεων είναι μέρος της κουλτούρας του έθνους μας. Από το Θεοκρατικό Βυζάντιο, τα προεπαναστατικά χρόνια και τους θρύλους του Μαρμαρωμένου βασιλιά μέχρι την σύγχρονη Ελλάδα και τις μέρες μας. Τις τελευταίες δεκαετίας αρκετοί Έλληνες ζουν με την ελπίδα πως ένα Χριστιανικό ’ξανθό’ γένος θα συγκρουστεί με την Τουρκία, θα νικήσει και θα μας επιστρέψουν στην Ελλάδα τις αλησμόνητες πατρίδες. Για τους περισσότερους αυτό το ξανθό γένος, έκφραση που έχει αποκτήσει έκταση λαϊκού θρύλου, δεν είναι άλλο από τους Ρώσους. Μάλιστα αυτή η ταύτιση συμπλέει με τα μεγαλόπνοα σχέδια της Ρωσίας που προσπαθεί να ανακηρυχτεί ως η προστάτιδα δύναμη του Ορθόδοξου κόσμου . Όμως η ρωσική εξωτερική πολιτική κάνει τα πάντα για να διαψεύσει αυτές τις ελπίδες – φιλοδοξίες.
Τα τελευταία χρόνια Ορθόδοξες χώρες δέχονται απειλές και πιέσεις από την Τουρκία. Πολλές είναι οι φορές που η Ελλάδα έχει χλευαστεί και απειληθεί με πόλεμο. Από την προσπάθεια εισβολής στον Έβρο, τον Φεβρουάριο του 2020, μέχρι τις παράνομες έρευνες του Orus Reis με την συνοδεία του τουρκικού στόλου. Μεγαλύτερες όμως είναι οι προκλήσεις που η Κύπρος ανέχθηκε. Επί πολλούς μήνες, τούρκικα ερευνητικά και πολεμικά πλοία πλέον ανενόχλητα στην Κυπριακή ΑΟΖ. Η Άγκυρα δε δίστασε μάλιστα να ανοίξει την πόλη της Αμμοχώστου, την ουδετερότητα της οποίας υποτίθεται ότι εγγυάται η ειρηνευτική δύναμη του Ο.Η.Ε. Η Ρωσία όχι απλά σιώπησε σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά όπλισε και το χέρι του Ερντογάν. Βέβαια πολλοί είναι αυτοί που δεν αλλάζουν την φιλορωσική τους στάση και δικαιολογούν την ρωσική αδράνεια στην ένταξη Ελλάδας και Κύπρου στη δυτική σφαίρα επιρροής. Ορισμένοι ακόμα ρίχνουν τις ευθύνες στη χώρα μας με επιχειρήματα την μη στήριξη προς την Ρωσία, και τις πανευρωπαϊκές κυρώσεις που ακολούθησε και η πατρίδα μας με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Η Αρμενία έρχεται να καταρρίψει αυτή τη επιχειρηματολογία. Πρόκειται για μία από τις πιο σταθερές χώρες υπό ρωσική επιρροή. Η Αρμενία ήταν από τις πρώτες χώρες που εντάχθηκε στην, υπό ρώσικο έλεγχο, στρατιωτική ένωση Collective Security Treaty Organization αλλά και στην αντίστοιχη οικονομική συμμαχία Commonwealth of Independent states. Η Ρωσία έχει ανεπτυγμένους στην Αρμενία 5.000 στρατιώτες σε 3 διαφορετικά στρατόπεδα ενώ έχει αναλάβει την φύλαξη των συνόρων με το Ιράν. Παρά την πλήρη εναρμόνιση του Γιερεβάν με τα ρωσικά συμφέροντα, το Κρεμλίνο τους εγκατέλειψε στις ορέξεις του σουλτάνου. Αποδεικνύεται ότι η “μητέρα Ρωσία’ όχι απλά δεν συγκινείται με τα δεινά των ομόδοξων χωρών αλλά ούτε για αυτά των συμμάχων της.
Όμως ο Πούτιν φαίνεται να θυσιάζει ακόμα και το “εγώ” της ίδιας της Ρωσίας. Το 2015, οι Τούρκοι κατέρριψαν Ρώσικο μαχητικό αεροσκάφος Sukhoi su-24 στα σύνορα με την Συρία σκοτώνοντας τον έναν πιλότο. Το 2016, ο Ρώσος πρέσβης στην Άγκυρα, Andrei Karlov, δολοφονείται εν ψυχρό από Τούρκο αξιωματικό. Τέλος, λίγες μέρες πριν ρώσικο στρατιωτικό ελικόπτερο τύπου Mi 24 καταρρίπτεται από αζέρικα πυρά. Για κάθε ένα από αυτά τα περιστατικά θα περίμενε κάποιος δυναμική ρώσικη αντίδραση, έως και για πόλεμο προανήγγειλαν ειδικοί αναλυτές. Αντίθετα, ο Πούτιν έσπευσε να διαβεβαιώσει πως δε θα αφήσει αυτά τα περιστατικά να χαλάσουν τη ρωσοτουρκική φιλία, δίνοντας ανεπανόρθωτο χτύπημα στην αίγλη της Ρωσίας. Πώς άραγε μετά από όλα αυτά μπορεί κάποιος να περιμένει πως η Ρωσία θα επέμβει στης διαφορές μίας άλλης χώρας;
Από τα παραπάνω στοιχεία αλλά και από πολλά άλλα ιστορικά στοιχεία, προκύπτει ένα συμπέρασμα. Η Ρωσία δεν είναι διατεθειμένη να στηρίξει ή ακόμα να σώσει τους συμμάχους της ή τις ομόδοξες χώρες. Εάν η Ρωσία βοηθήσει τη χώρα μας στο μέλλον, θα το κάνει για να εξυπηρετήσει δικά της συμφέρονται, δεν θα υπάρχει κανένα θρησκευτικό ή πολιτιστικό κίνητρο. Είναι καιρός πλέον να σταματήσουμε να ελπίζουμε σε ξένες δυνάμεις για την σωτηρία μας. Εάν θέλουμε να διατηρήσουμε την ελευθερία και τον τρόπο ζωής μας θα πρέπει να στηριχτούμε αποκλειστικά και μόνο στις δικές μας δυνάμεις και εάν αυτές δεν υπάρχουν να τις δημιουργήσουμε.
Πριν το τέλος αυτού το άρθρου αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω κάτι ξεκάθαρο. Σκοπός αυτής της ανάλυσης δεν είναι η αμφισβήτηση και εναντίωση στον προφητικό λόγο. Είναι η εναντίωση στις αβάσιμες λαϊκές δοξασίες στη “μητέρα” και ομόδοξη Ρωσία.
Πηγές
https://www.consilium.europa.eu/el/policies/sanctions/ukraine-crisis/
https://en.odkb-csto.org/25years/
http://www.cisstat.com/eng/cis.htm
https://www.azatutyun.am/a/25154047.html
https://www.ibtimes.com/what-fencer-su-24-what-know-about-russian-plane-shot-down-turkey-2197848
https://www.reuters.com/article/us-turkey-russia-diplomacy-idUSKBN1481RE
https://www.bbc.com/news/world-europe-54874162
