Ο Ερντογάν αναζητεί… Κούρδους συμμάχους εκτός συνόρων
Του Κώστα Ράπτη
Το πού θα κριθεί η σχέση της νέας αμερικανικής κυβέρνησης υπό τον Τζο Μπάιντεν με την Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν είναι εκ των προτέρων γνωστό: στη βορειοανατολική Συρία, όπου προς μεγάλη αναστάτωση της Άγκυρας, και παρά τις προσπάθειες απεμπλοκής του Ντόναλντ Τραμπ, το Πεντάγωνο εγγυάται με το στρατιωτικό του αποτύπωμα τη συντήρηση των αποσχιστικών φιλοδοξιών του PYD, αδελφής οργάνωσης του εκτός νόμου Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (ΡΚΚ).
Όμως η Τουρκία δεν αναμένει παθητικά την είσοδο του νέου Αμερικανού προέδρου στον Λευκό Οίκο στις 20 Ιανουαρίου. Κινείται προληπτικά, ανοίγοντας διαύλους συνεννόησης τόσο με την κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ στη Βαγδάτη, όσο και με την αυτόνομη περιφερειακή κυβέρνηση του Ιρακινού Κουρδιστάν που εδρεύει στο Αρμπίλ.
Σήμερα Πέμπτη καταφθάνει στην Άγκυρα ο Ιρακινός πρωθυπουργός Μουσταφά αλ-Καδίμι και η κατάσταση που επικρατεί στο τριεθνές Τουρκίας-Συρίας-Ιράκ αναμφίβολα θα βρεθεί στο επίκεντρο των συνομιλιών. Μια κατάσταση που σημαδεύεται από τις όλο και πιο συχνές συγκρούσεις το τελευταίο διάστημα μεταξύ ανδρών της αυτόνομης κυβέρνησης του Ιρακινού Κουρδιστάν και των μαχητών των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, δηλ. της “ομπρέλας” που δημιουργήθηκε με αμερικανική ενθάρρυνση πέριξ του PYD.
Ήδη σε προετοιμασία αυτής της επίσκεψης ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου συναντήθηκε με τον Ιρακινό ομόλογό του Φουάντ Χουσέιν, υποσχόμενος κάθε βοήθεια προς την γειτονική χώρα, ώστε να “ριζώσει την τρομοκρατική οργάνωση του ΡΚΚ”.
Η Τουρκία έχει την πολυτέλεια να εξαγάγει το “κουρδικό πρόβλημά” της στις γειτονικές χώρες επικαλούμενη την απειλή του ΡΚΚ για ανάπτυξη των στρατιωτικών δυνάμεών της νοτίως των συνόρων, ενώ ταυτοχρόνως τροδοφοτεί τις συγκρούσεις μεταξύ διαφορετικών πολιτικών σχηματισμών των Κούρδων.
Η οικονομική εξάρτηση του Ιρακινού Κουρδιστάν από την Τουρκία, την “πύλη” του προς τον έξω κόσμο, βοηθά τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Όπως άλλωστε και η απροθυμία του Κουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος της δυναστείας Μπαρζανί που κυριαρχεί στην περιοχή να μοιραστεί την εξουσία του με “ξενόφερτους”, όπως το ΡΚΚ. Πόσο μάλλον όταν υποψιάζεται ότι το ΡΚΚ συνεργάζεται με την αντίπαλη φατρία των Ταλαμπανί στο βόρειο Ιράκ και βρίσκεται πίσω από τις πρόσφατες διαδηλώσεις κατά της διαφθοράς και αναποτελεσματικότητας της αυτόνομης τοπικής κυβέρνησης.
Οι από αέρος βομβαρδισμοί που συχνά πραγματοποιούν οι τουρκικές δυνάμεις στο βόρειο Ιράκ και έχουν θύματα μεταξύ των αμάχων δεν διευκολύνουν οπωσδήποτε τη σχέση της Άγκυρας και του Αρμπίλ, που όμως κατά τα λοιπά συμπίπτουν στην επιθυμία εκρίζωσης του ΡΚΚ από τα όρη Καντίλ, όπου και το εξόριστο επιτελείο του, και το Σιντζάρ στα σύνορα με τη Συρία, όπου η κοινότητα των Γεζίντι (αντικείμενο γενοκτονικής μανίας του Ισλαμικού Κράτους κατά τη φάση της προέλασής του) αναζήτησε την προστασία της εκτός νόμου κουρδικής οργάνωσης.
Για τις ΗΠΑ η εξισορρόπηση των διαφορετικών συμφερόντων όλων των εμπλεκόμενων πλευρών θα αποτελέσει ακροβατική άσκηση. Η τροφοδοσία των αμερικανικών δυνάμεων στην βορειοανατολική Συρία πραγματοποιείται αποκλειστικά από την πλευρά των συνόρων με το Ιράκ και το Αρμπίλ φέρεται έτοιμο να θέσει περιορισμούς, επικαλούμενο τις επιθέσεις που δέχεται από αντίπαλους Κούρδους μαχητές. Από την άλλη πλευρά, η ίδια η παραμονή των αμερικανικών δυνάμεων στην περιοχή εξαρτάται από τη διατήρηση μιας σχέσης εμπιστοσύνης με το PYD (και κατ’ επέκταση το ΡΚΚ).
πηγή: Capital.gr