Όποιος δεν διδάσκεται από την Ιστορία, είναι καταδικασμένος να την επαναλάβει

Γράφει ο δρ Δημήτρης Γκίκας 

Όταν ο Αννίβας ο Καρχηδόνιος κατανίκησε τους Ρωμαίους, μετά από μια απίστευτη διάβαση μέσα στα βουνά με χιλιάδες στρατό, δεν θέλησε να βαδίσει κατά της ίδιας της πόλης της Ρώμης. Ένας από τους στρατηγούς του, αντιλαμβανόμενος πόσο λάθος ήταν αυτή η απόφαση στρατηγικά του είπε: ξέρεις να νικάς, αλλά δεν ξέρεις να αξιοποιείς τη νίκη σου.

Οι Ρωμαίοι καθόλου δεν εξέλαβαν την ολιγωρία αυτή ως «πράξη καλής θελήσεως». Αντιθέτως, όταν κατάφεραν λίγο να ανακάμψουν, έστειλαν τον Σκιπίωνα τον Αφρικανό στην Καρχηδόνα και ισοπέδωσε την πόλη. Μάλιστα, οι Ρωμαίοι αρνήθηκαν να διαπραγματευτούν με τους Καρχηδόνιους, τους οποίους πλέον θεωρούσαν θανάσιμους εχθρούς.

Η Ελλάδα, εδώ και πολλές δεκαετίες, κατάφερε να εξασφαλίσει στρατηγικά μία νίκη: η είσοδός της στην Ευρωπαϊκή Ένωση της έδωσε οικονομικό, διπλωματικό και στρατηγικό «αβαντάζ» απέναντι στην Τουρκία, Η «νίκη», όμως αυτή δεν αξιοποιήθηκε. Αντιθέτως, πολιτικές ολιγωρίες, βλακώδης αντίληψη των γεωπολιτικών καταστάσεων και διπλωματία του «καραγκιόζη» έδωσαν την ευκαιρία στην Τουρκία να εμφανίζεται σήμερα ισχυρότερος παίχτης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κι ας είναι εκτός αυτής, από τη χώρα μας που αποτελεί σχεδόν 40 χρόνια «ισότιμο» κράτος – μέλος.

Δεν έχω καταλάβει με ποια λογική η χώρα σύρεται σε διάλογο «καλή τη πίστει» με μια χώρα που, ως σήμερα, έχει αποδείξει ότι σε καμία περίπτωση δεν σέβεται ούτε τον διάλογο, ούτε τις διεθνείς συνθήκες και, επιπλέον, γεωπολιτικά διακρίνεται από επεκτατικές βλέψεις.

Αν, λέω αν, η είσοδος της χώρας μας στην Ε.Ε. ήταν πραγματικά μια νίκη, τότε σήμερα καταντήσαμε επαίτες των Τούρκων, εκλιπαρώντας διαπραγματεύσεις. Έχουμε ήδη χάσει το πλεονέκτημα.

Όποιος δεν διδάσκεται από την Ιστορία, είναι καταδικασμένος να την επαναλάβει. Δυστυχώς. Πολύ περισσότερο αυτό ισχύει για τους πολιτικούς ηγέτες.