Οι πνευματικοί άνθρωποι δε γίνονται ρήτορες κατά παραγγελία

Γράφει ο δρ Δημήτρης Γκίκας 

Σε απόσπασμα της Απολογίας του ο Σωκράτης, αυτός ο σπουδαίος πνευματικός άνθρωπος της Αρχαίας Αθήνας, αναφωνεί: «Δεν είμαι από αυτούς που μιλάω μονάχα όταν παίρνω χρήματα κι όταν δεν παίρνω δεν μιλάω».

Δεν είναι το παραπάνω απλώς μια φράση. Είναι μια κοσμοθεωρία, μια ολάκερη αντίληψη για τη ζωή. Ισχύει για όλους και έχει καθημερινή εφαρμογή. Ισχύει το ίδιο για δασκάλους, για πολιτικούς, για καλλιτέχνες, για δημοσιογράφους.

Οι πνευματικοί άνθρωποι δεν εξαρτούν ούτε την ελευθεροφροσύνη τους, ούτε την ελευθεροστομία τους από οικονομικές απολαβές. Μιλούν ελεύθερα για το τι είναι σωστό και τι όχι, τι είναι δίκαιο και τι άδικο, επειδή ξέρουν ότι η βελτίωση της ανθρώπινης ύπαρξης, της δικής τους, αλλά και των συνανθρώπων τους, εξαρτάται από την ελευθερία – αυτή που αισθάνονται μέσα τους κι αυτή που εκφράζουν προς τα έξω. Μια ελευθερία που δεν υπολογίζει ούτε χρήματα, ούτε θέσεις κι αξιώματα, ούτε καν την ίδια τη ζωή – ο Σωκράτης πέθανε πίνοντας το κώνειο, καταδικασμένος από τους ίδιους τους συμπολίτες του.

Γι’ αυτό και οι πραγματικά πνευματικοί άνθρωποι δεν δέχονται ποτέ να γίνουν ρήτορες κατά παραγγελία, δικηγόροι του διαβόλου, δάσκαλοι που άλλα διδάσκουν κι άλλα πράττουν, πολιτικοί που ξεπουλάνε μ’ ευκολία την πατρίδα τους, δημοσιογράφοι που γίνονται αυλοκόλακες, διανοούμενοι που υπηρετούν δύο αφεντάδες, το πνεύμα και το χρήμα.