Η “ανάσταση” Αλμπαϊράκ και η πιθανολογούμενη “καρατόμηση” Ακάρ
Του Κώστα Ράπτη
Ποιος θα εισπράξει τον λογαριασμό της αποτυχίας; Το ερώτημα αυτό απασχολεί τη γείτονα σε δύο μέτωπα: τόσο στην κατάσταση της οικονομίας όσο και στην πρόσφατη πολύνεκρη στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του ΡΚΚ στην ορεινή περιοχή Γκάρα του βόρειου Ιράκ.
Ως προς το πρώτο, ο γαμπρός του Ταγίπ Ερντογάν και “τσάρος της οικονομίας” την περίοδο 2018-2020 πλήρωσε με την αποπομπή του από το Υπουργείο Οικονομικών το περασμένο φθινόπωρο και την αναγκαστική (αν και όχι χωρίς πισωγυρίσματα) στροφή της Τουρκίας σε περισσότερο ορθόδοξες νομισματικές και οικονομικές πολιτικές.
Να όμως που οι πιέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης φέρνουν εκ νέου στο προσκήνιο τον πρώην υπουργό, ο οποίος τους προηγούμενους μήνες είχε κυριολεκτικά εξαφανιστεί από το πρόσωπο της Γης.
Ο Αλμπαϊράκ έλυσε τη σιωπή του και έκανε γνωστό διά του δικηγόρου του ότι θα κινηθεί νομικά εναντίον όσων βρίσκονται πίσω από την διαδικτυακή καμπάνια που τον κατηγορεί για την απώλεια συναλλαγματικών αποθεματικών ύψους 100 δισ. δολαρίων κατά το παρελθόν έτος. Ο προεδρικός γαμπρός διεκδικεί αποζημίωση ύψους 500.000 λιρών (περίπου 71.000 δολαρίων), την οποία θα χορηγήσει σε οικογένειες πεσόντων στρατιωτών.
Σε υπεράσπιση του Αλμπαϊράκ έσπευσε ο ίδιος ο Ερντογάν, ο οποίος μιλώντας σε περιφερειακό κομματικό συνέδριο του AKP στη Σμύρνη κατήγγειλε ότι η καμπάνια κατά του πρώην υπουργού Οικονομικών ξεπερνά τα όρια της πολιτικής κριτικής και στρέφεται εναντίον όλης της προεδρικής οικογένειας και των δικαιωμάτων της – εξ ου και προανήγγειλε ότι και αυτός θα κινηθεί δικαστικά.
Υπερασπίστηκε μάλιστα τα πεπραγμένα του Αλμπαϊράκ στο Υπουργείο Οικονομικών (και προηγουμένως Ενέργειας), ιδίως σε ό,τι αφορά την εξάπλωση μορφών ισλαμικής πίστωσης δίχως τόκο, αποδίδοντας την ένταση των βολών που εξαπολύονται εναντίον του στο ότι δεν αποτελεί “επαγγελματία πολιτικό”. “Η ατυχία του υπήρξε ότι ο τίτλος του γαμπρού επισκίασε τις προσπάθειες και τα προσόντα του”, δήλωσε ο Ερντογάν.
Ομοίως, ο νυν υπουργός Οικονομικών Λουτφί Ελβάν τόνισε ότι είναι απαράδεκτο να διαστρεβλώνονται οι συναλλαγές στις οποίες προχώρησε στο περιβάλλον της πανδημίας η κεντρική τράπεζα προκειμένου να εξασφαλίσει νομισματική σταθερότητα.
Μόνο που δεν την εξασφάλισε. “Αν εξαντλείς τα συναλλαγματικά σου αποθέματα και η ισοτιμία πηγαίνει από τις 5 στις 8,5 λίρες ανά δολάριο, σημαίνει ότι τα αποθέματα έχουν εξανεμιστεί”, σχολίασε χαρακτηριστικά ο Ιμπραχίμ Τουρχάν πρώην πρόεδρος του Χρηματιστηρίου και νυν στέλεχος του αντιπολιτευόμενου κόμματος του Αχμέτ Νταβούτογλου.
“Εκατόν είκοσι οκτώ δισ. δολάρια της κεντρικής τράπεζας εξαφανίστηκαν, ενώ ο γαμπρός παραμένει ανέγγιχτος”, ανέφερε δηκτικά ανάρτηση του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) στο Twitter.
Η αντιπολίτευση βέβαια έχει κάθε λόγο να επανέρχεται στις αποτυχίες της οικονομικής πολιτικής που ακολουθήθηκε πέρσι – πόσω μάλλον που αυτές χρεώνονται άμεσα στην προεδρική οικογένεια. Αναρωτιέται όμως κανείς, αν πέρα από την ανάγκη της αυτοάμυνας, τα εγκώμια του Ερντογάν για τον μέχρι πρότινος εξαφανισμένο γαμπρό του έχουν να κάνουν με μία ακόμη μετακίνηση του εκκρεμούς των ενδοκυβερνητικών συσχετισμών, μετά την ενδυνάμωση του ισλαμοεθνικιστή υπουργού Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού, μεγάλου αντιπάλου του Αλμπαϊράκ και επίδοξου διαδόχου του Τούρκου προέδρου.
Το άδηλο μέλλον του Ακάρ
Την ίδια στιγμή, δεν λείπουν όσοι εκτιμούν ότι ο υπουργός Άμυνας (και άλλοτε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των ενόπλων δυνάμεων) Χουλουσί Ακάρ “μετράει μέρες”. Και αυτό γιατί κάποιος θα πρέπει να χρεωθεί την αποτυχία (που ο ίδιος ο Ακάρ παρουσίασε ως μεγάλη επιτυχία) της επιχείρησης στη Γκάρα, η οποία κατέληξε στον φόνο 13 Τούρκων στρατιωτών και αστυνομικών που επί πεντέμιση χρόνια κρατούνταν όμηροι από το ΡΚΚ.
Η στρατιωτική επιχείρηση προβλήθηκε εκ των υστέρων ως προσπάθεια απελευθέρωσης των ομήρων, μολονότι αρχικά είχε παρουσιαστεί ως προληπτική κίνηση απέναντι σε προετοιμαζόμενες, βάσει πληροφοριών, επιθετικές ενέργειες του ΡΚΚ στην τουρκική επικράτεια.
Με βάση το ότι η Τουρκία δεν είχε ποτέ στο παρελθόν πραγματοποιήσει επιχειρήσεις απελευθέρωσης ομήρων, είναι πολύ πιθανό ο πραγματικός στόχος να ήταν ο εξόριστος ηγέτης του στρατιωτικού σκέλους του ΡΚΚ Μουράτ Καραγιλάν, σε αναζήτηση κάποιας θεαματικής “επιτυχίας” προς εσωτερική κατανάλωση.
Σε κάθε περίπτωση, η Άγκυρα επείγεται να διευρύνει (με την ανοχή της Βαγδάτης και των περιφερειακών αρχών του Ιρακινού Κουρδιστάν, που εχθρεύονται το ΡΚΚ) το αποτύπωμά της νοτίως των συνόρων, ενόψει της δύσκολης διαπραγμάτευσης με την κυβέρνηση Μπάιντεν των ΗΠΑ, η οποία κάθε άλλο παρά πρόκειται να απεμπλακεί από τη βόρεια Συρία, όπου στηρίζεται στην συριακή “θυγατρική” του ΡΚΚ.
πηγή: Capital.gr
