Ο Βασιλιάς Γεώργιος και οι νίκες στους Βαλκανικούς

Γράφει ο ιστορικός Παναγιώτης Γέροντας

Στις 5 Μαρτίου του 1913, δολοφονείται ο Βασιλιάς των Ελλήνων, Γεώργιος ο Α’, από ένα “ψυχικά διαταραγμένο”, τον Αλέξανδρο Σχινά στην Θεσσαλονίκη. Έχει υποστηριχθεί ότι η δολοφονία του ωφέλησε την γερμανική επιρροή στα ελληνικά πολιτικά πράγματα, καθώς ο διάδοχος Κωνσταντίνος ήταν υποστηρικτής των Γερμανών.

Ο Βασιλιάς Γεώργιος ο Α’ ήταν αυτό που λέμε “πολιτικό ζώον”. Στα πολλά έτη της βασιλείας του κατόρθωσε να διατηρήσει την ισχύ του θρόνου αναλλοίωτη με τη γνήσια βρετανική ικανότητά του να υποχωρεί όπου χρειαζόταν, όταν το απαιτούσαν οι συνθήκες. Αυτό το έδειξε ιδιαίτερα όταν ένας νέος τότε πολιτικός ο Χαρίλαος Τρικούπης αρθρογραφούσε βίαια κατά του Γεωργίου, υποστηρίζοντας ότι ο Γεώργιος κυβερνούσε προσωπικά με διάφορες κυβερνήσεις μειοψηφίας της αρεσκείας του και η βασιλική εύνοια ήταν το απαραίτητο προσόν για την εξασφάλιση της εξουσίας. Ο νεαρός πολιτικός υποστήριξε την καθιέρωση της “Αρχής της Δεδηλωμένης”, δηλαδή της αρχής εκείνης κατά την οποία ο Βασιλιάς διορίζει πρωθυπουργούς μόνον όσους διέθεταν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία δηλαδή όσους είχαν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Ο Γεώργιος ο Α’ κάλεσε τον Τρικούπη, τον όρκισε πρωθυπουργό και διακήρυξε ότι θα εφαρμόζει την “Αρχή της Δεδηλωμένης”.

Και όταν εκδηλώθηκε το Κίνημα στου Γουδή τη νύχτα της 14ης Αυγούστου προς 15η Αυγούστου του 1909, ο Βασιλιάς Γεώργιος ο Α’ τελικά συνεργάστηκε παρ’ όλο που οι κινηματιες επεδίωκαν την απομάκρυνση των πριγκηπων από το στράτευμα. Τα αιτήματα του Στρατιωτικού Συνδέσμου εισακούστηκαν και οι εξοπλισμοί προχώρησαν. Την πολιτική οξύνοια του Γεωργίου του Α’ την είχε καταλάβει και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος στο μεταξύ είχε κληθεί από τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο στην Ελλάδα. Στην πολιτική συγκέντρωση στην Πλατεία Συντάγματος στις 5 Σεπτεμβρίου του 1910 όταν ο λαός θα φωνάζει για Συντακτική Εθνοσυνέλευση (με ορατό κίνδυνο την κατάργηση της Βασιλείας), ο Βενιζέλος θα επιμείνει: Αναθεωρητική.

Τελικά τί ήταν αυτό που μας έδωσε τις νίκες στους Βαλκανικούς Πολέμους;
1/ Ένας βρετανικής νοοτροπίας Βασιλιάς, ο Γεώργιος ο Α’.
2/ Ένας οραματιστής Πρωθυπουργός, ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
3/ Ένας πρωσικης στόφας Αρχιστράτηγος, ιδιαίτερα αγαπητός στους φαντάρους του, Διάδοχος Κωνσταντίνος
4/ Εξαιρετική Διπλωματία.
5/ Εξαιρετικοί Επιτελείς στο Στρατό και στο Ναυτικό.

Όλοι έκαναν την δουλειά τους. Από το πόστο τους. Με μέτρο. Κανένας δεν εμπλεκόταν στη δουλειά του άλλου. Μέτρον άριστον και έκαστος στο είδος του.