Η έλλειψη προβληματισμού για τις ημέρες μνήμης και η γελοία πολιτική σκέψη
Γράφει ο δρ Δημήτριος Γκίκας
Η Ημέρα μνήμης για τη γενοκτονία των Ποντίων ήλθε και πέρασε. Είναι μια μέρα που, δικαίως, μας θυμίζει ότι η ιστορική μας διαδρομή δεν εδράζεται μόνο σε τεράστιες επιτυχίες. Η διαδρομή του λαού μας υπήρξε, εν πολλοίς, και επώδυνη, γεμάτη πικρίες, απογοητεύσεις, θλιβερές και τραγικές στιγμές. Η Ημέρα μνήμης για τη γενοκτονία των Ποντίων θα έπρεπε, επίσης, να αποτελεί μία ημέρα προβληματισμού. Γιατί και πώς φτάσαμε σε μια τέτοια τραγωδία; Υπήρξαν πολιτικά ή στρατηγικά λάθη, παλινωδίες, αδυναμία να αντιληφθούμε το μέγεθος του εχθρού ή του κινδύνου;
Δεν είδα έναν τέτοιου είδους προβληματισμό να διατυπώνεται. Ανησυχητικό αυτό, αν σκεφτούμε ότι αυτή την περίοδο αντιμετωπίζουμε ένα μείζον εθνικό πρόβλημα, αυτό της εφαρμογής της επαίσχυντης Συμφωνίας των Πρεσπών, που οδήγησε στην παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς, μια παραχώρηση που, δυστυχώς, συνοδεύεται αντίστοιχα κι από την παραχώρηση μιας ψευδεπίγραφης γλωσσικής και εθνολογικής ταυτότητας, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για τη μελλοντική διαδρομή των Ελλήνων. Μπροστά στα μάτια μας βλέπουμε να μας υφαρπάζουν άλλο ένα κομμάτι της εθνικής μας ταυτότητας – κι εμείς απλώς καθόμαστε άπραγοι.
Η ιστορία εξελίσσεται πάντα μπροστά στα μάτια μας. Εθνικά θέματα πάντα προκύπτουν, ειδικά όταν κατοικείς σε μια γεωπολιτική «γειτονιά» δύσκολη, με εχθρούς επί ποδός πολέμου και αμφίβολους συμμάχους. Αν αφεθούμε να υποβαθμιστεί το ζήτημα της Μακεδονίας, θα φτάσουμε να θρηνήσουμε ακόμα μία εθνική τραγωδία με καταστροφικές, ανυπολόγιστες συνέπειες για τον λαό μας.
Κι ένα τελευταίο: Το να θεωρείς το ζήτημα των (όποιων) σεξουαλικών προτιμήσεων «εθνικό ζήτημα» και να αδιαφορείς για τα πραγματικά εθνικά ζητήματα, όπως αυτό της Μακεδονίας, συνιστά, εκτός από εθνική μειοδοσία, γελοία πολιτική σκέψη. Είναι σαν να καίγεται το σπίτι σου κι εσύ να αναρωτιέσαι για το ποιο χρώμα θα ταίριαζε καλύτερα στα δωμάτια…
