Η «δημοκρατία» στην Τουρκία
Γράφει ο Γεώργιος Π. Μαλούχος
Σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα, προχθές η τουρκική κυβέρνηση έδωσε ένα ακόμα δείγμα της αφοσίωσής της στη δημοκρατία όπως η ίδια διακηρύσσει και όπως, όλως παραδόξως, εδώ διάφοροι συμφωνούν ότι υπάρχει. Ηταν όταν ένας δημοσιογράφος του κρατικού πρακτορείου Αναντολού απευθύνθηκε σε δύο υπουργούς του Ερντογάν σε συνέντευξη Τύπου. Το θέμα ήταν ένα σκάνδαλο που απασχολεί έντονα τη χώρα και μια πτυχή του περιλαμβάνει το αν υπάρχουν σχέσεις μεταξύ ενός τούρκου αρχιμαφιόζου και της κυβέρνησης. Ο δημοσιογράφος Μπουάμπ Τουράν εξέφρασε την άποψή του για τον υπουργό Εσωτερικών αναφέροντας ότι «το όνομά του συνδέεται με ηθικά παραπτώματα». Και ρώτησε τους υπουργούς Βιομηχανίας Μουσταφά Βαράνκ και Γεωργίας Μπεκίρ Πακντεμιρλί σχετικά με το σκάνδαλο και την όποια αντίδραση της κυβέρνησης.
Αποτέλεσμα; Σε χρόνο μηδέν το ίδιο του το πρακτορείο τον κατηγόρησε για πολιτική προπαγάνδα και αμέσως μετά είχε ήδη απολυθεί. Και, ακόμα πιο εντυπωσιακό, τώρα είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπίσει σοβαρές ποινικές κατηγορίες για συμμετοχή σε… τρομοκρατική οργάνωση, καθώς το Αναντολού προσέφυγε αυτόκλητα στον εισαγγελέα! Γιατί; Επειδή εξέφρασε την πεποίθησή του και επειδή ρώτησε κάτι που δεν άρεσε στην κυβέρνηση. Το πρακτορείο προσπάθησε να εξαφανίσει το σχετικό βίντεο, αλλά αυτό είχε εν τω μεταξύ, με ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα, φτάσει παντού. Την ίδια στιγμή, είχε ακουστεί και η φωνή του κυρίου: «Εκείνοι που επιδιώκουν να υπονομεύσουν την αξιοπρέπεια του κράτους μας θα πληρώσουν το τίμημα» έγραψε στο Twitter ο διευθυντής επικοινωνίας της τουρκικής προεδρίας Φαχρετίν Αλτούν.
Φυσικά, όλα τα παραπάνω μοιάζουν με πταίσματα όταν μια κυβέρνηση ελέγχει πλέον ευθέως περίπου το σύνολο των μέσων ενημέρωσης, όταν φυλακίζει διά μακρόν μαζικά αντιφρονούντες (που ενίοτε «εξαφανίζονται»), ανάμεσά τους και πολλούς δημοσιογράφους, όταν απολύει δημοσίους υπαλλήλους με πολιτικές κατηγορίες και όταν έχει επιβάλει τον τρόμο σε κάθε φωνή που αμφισβητεί τον Ερντογάν. Οταν κάθε πολιτική κριτική βαφτίζεται τρομοκρατία, κίνδυνος για το πολίτευμα και για τη χώρα και οι συνέπειες είναι ανάλογες με την απόλυτα ανεξέλεγκτη βούληση της εξουσίας που δεν γνωρίζει όρια. Αυτή τη «δημοκρατία» και τον αρχηγό της έσπευσαν να υπερασπιστούν εδώ διάφοροι πριν από λίγο καιρό, όταν ο ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι είπε ανοιχτά εκείνο που όλοι οι άλλοι στην Ευρώπη λένε στα κρυφά: ότι ο Ερντογάν είναι δικτάτορας.
Τα δείγματα της καταπάτησης κάθε δημοκρατικού κανόνα στην Τουρκία δεν έχουν τέλος – ειδικά μετά το λίαν αμφιλεγόμενο «πραξικόπημα» κατά του Ερντογάν, το οποίο του επέτρεψε να επιβάλει έναν πρωτοφανή αυταρχισμό για χώρα που ακόμα διεξάγει εκλογικές αναμετρήσεις. Τώρα, η Τουρκία ετοιμάζεται σταδιακά για τις επόμενες κάλπες και είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση ανησυχεί σοβαρά για το τι θα βγάλουν αυτές. Συνέβη το ίδιο με τις δημοτικές εκλογές στην Κωνσταντινούπολη, τις οποίες ο Ερντογάν ακύρωσε επειδή δεν του άρεσε το αποτέλεσμα, αλλά, δυστυχώς, το ίδιο έβγαλαν και οι επαναληπτικές εκλογές. Ομως, τι θα πράξει με τις εθνικές κάλπες;
Οταν εκλέγεται ένας δήμαρχος που δεν του αρέσει, ακόμα και του πιο σημαντικού δήμου της χώρας, είναι ένα επίπεδο. Και δεν μπορεί να κάνει πολύ περισσότερα από αυτό που έκανε, χωρίς τουλάχιστον να κηρύξει ανοιχτά δικτατορία. Αλλά όταν οι κάλπες γίνουν εθνικές; Τότε ποια θα είναι η αντίδρασή του αν επαληθευτούν οι διαρκείς πλέον τάσεις του εκλογικού σώματος; Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι αυτός ο άνθρωπος θα εγκαταλείψει την εξουσία όταν το εκλογικό σώμα τού το ζητήσει; Ασφαλώς όχι. Είναι δεδομένο ότι εκεί βρίσκεται το χρονικό όριο της ψευτοδημοκρατίας του, που θα αναγκαστεί τότε να απολέσει το τελευταίο προσωπείο της.
