Ο Ρατσισμός ενάντια στις Κλασικές σπουδές

Γράφει ο δρ Δημήτρης Γκίκας

Σε μια αμφιλεγόμενη, όσο και απαράδεκτη, απόφαση, ένα από τα γνωστά Πανεπιστήμια των Η.Π.Α., το Πρίνστον, κατάργησε τα Αρχαία Ελληνικά και τα Λατινικά ως μαθήματα, αποδυναμώνοντας στην ουσία τις Κλασικές σπουδές. Η αφορμή ήταν ότι οι σπουδές αυτές αποτελούν «θεμέλιο» συστημικού ρατσισμού (!!).

Η απόφαση, προϊόν της πολιτικής ορθότητας που «βασιλεύει» πλέον στον σύγχρονο λόγο (πολιτικό, επιστημονικό, θρησκευτικό κ.ο.κ.), θέτει εν αμφιβόλω όχι μόνο την επιστημονική αξιοπιστία τέτοιων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, ιδιαίτερα μάλιστα προβεβλημένων, αλλά και το κατά πόσο η ελευθερία σκέψης αποτελεί θεμελιώδες χαρακτηριστικό στις ακαδημαϊκές σπουδές.

Η φιλοσοφία, η επιστήμη, η πολιτική, η δημοκρατία, η ελευθερία σκέψης/λόγου/δράσης και η πεποίθηση ότι αξίζει να αγωνιζόμαστε γι’ αυτά τα ιδανικά και τις ελευθερίες – όλα τα παραπάνω αντιπροσωπεύουν ακριβώς αυτό που ονομάζουμε «Κλασικές σπουδές». Αυτά τα στοιχεία καλλιεργήθηκαν στην Αρχαία Ελλάδα, μεταλαμπαδεύτηκαν στην Αρχαία Ρώμη και τελικά όρισαν τον σύγχρονο Δυτικό πολιτισμό.

Το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον αγνοεί επιδεικτικά τα παραπάνω στοιχεία και εστιάζει μόνο και αποκλειστικά στο καθεστώς της δουλείας που υφίστατο στις αρχαίες κοινωνίες της Ελλάδας και της Ρώμης. Δεν νομίζω ότι αξίζει να ασχοληθούμε ιδιαίτερα με το πόσο αναχρονιστικό και αντιεπιστημονικό είναι ένα τέτοιο επίπεδο σκέψης που χρησιμοποιεί σύγχρονες αντιλήψεις για να ερμηνεύσει αρχαίες κοινωνικές δομές. Βεβαίως, το Πανεπιστήμιο Πρίνστον, ως ακαδημαϊκό ίδρυμα ιδιαιτέρως γνωστό, θα έπρεπε να είχε αντιληφθεί αυτό το επιστημονικά εσφαλμένο κριτήριο «ανάγνωσης».

Δεν μπορώ, όμως να μην αναρωτηθώ πώς άραγε αντιδρά το Πρίνστον απέναντι στους σύγχρονους δουλεμπόρους που, με το αζημίωτο, αποβιβάζουν ανθρώπους στις Ελληνικές ακτές λες κι είναι ζώα. Δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ τι ακριβώς δίδαξε το Πρίνστον για την οικονομική υποδούλωση που έζησε η χώρα μου για πάνω από μία 10ετία.

Ο συστημικός ρατσισμός ξεκινά ακριβώς με την πρόθεση να αποκλείσουμε οτιδήποτε δεν ταιριάζει με τις δικές μας αντιλήψεις – είναι ακριβώς αυτό που αντιμάχονται οι κλασικές σπουδές. Όταν η Δύση ξανασυνάντησε τους Κλασικούς, μόνο τότε κατάφερε να ξεφύγει από τον σκοταδιστικό δογματισμό που χαρακτήριζε τον Μεσαίωνα.

Σήμερα η ανθρωπότητα βρίσκεται και πάλι στο κατώφλι μιας σκοταδιστικής περιόδου. Ζούμε σ’ έναν κόσμο όπου η πολιτική ορθότητα έχει καταφέρει ν’ αποκτήσει τέτοια δύναμη, ώστε να ξεριζώνει τα θεμέλια μιας κουλτούρας, η οποία ήξερε πώς να τιμά την πνευματική ζωή περισσότερο από την υλική, να επιλέγει να πολεμά για την ελευθερία κι όχι να παραμένει υποδουλωμένη, να εκτιμά την πολιτική συμμετοχή κι όχι την αδιαφορία, να αναζητά το φως της γνώσης, παρά να είναι καθηλωμένη στα σκοτάδια της άγνοιας.

Οι σκεπτόμενοι άνθρωποι αυτού του κόσμου, αυτής της εποχής, δεν χρειάζεται ν’ αποδείξουμε την αξία των Κλασικών σπουδών. Χρειάζεται, όμως να παλέψουμε για να διατηρήσουμε το φως με το οποίο λαμπρύνουν, εδώ και αιώνες, ολόκληρη την ανθρωπότητα…