H Θράκη, οι Ευρωπαίοι και οι Νεο-Οθωμανοί
Του Δημήτρη Κων. Στεργίου
Δικηγόρου Α.Π.-ΣτΕ ε.τ., συγγραφέα
Η Θράκη αποτελεί τον αποκλειστικό ηπειρωτικό σύνδεσμο της Τουρκίας με την Ευρώπη. Εννοώ, φυσικά, την Ανατολική Θράκη, διότι δεν υπάρχει κανένα άλλο ευρωπαϊκό έδαφος που να δίδει στην Τουρκία αφορμή να κραυγάζει ό,τι, αίφνης, «είναι Ευρώπη», ότι «δικαιούται να ενταχθεί στην Ε.Ε.» και ότι όσοι έχουν αντιρρήσεις στην προοπτική αυτή είναι από απλώς αδαείς έως απολύτως αγράμματοι, είτε μονομανώς….. «ισλαμοφοβικοί»!Επιπλέον, τα μη ηπειρωτικά εδάφη των νησιών του Αιγαίου Πελάγους και της Ανατολικής Μεσογείου συνιστούν ανέκαθεν και αυτά πολιτισμικώς (δηλαδή από πλευράς ιστορικής ταυτότητας) εδάφη της ευρωπαϊκής ηπείρου, συμπερασματικώς δε εδάφη της τυπικώς αποκληθείσης «Ευρωπαϊκής Ενώσεως», από τη στιγμή που η πλήρης ένταξη της Ελλάδος και της Κύπρου στην Ε.Ε., κατέστησε τα νησιά και τυπικώς εδάφη αυτής. (σημ: Ακόμη και η Ίμβρος και η Τένεδος, που είχαν παλαιότερα δοθεί στην Τουρκία, εδόθησαν με ρητό όρο αυτοδιοίκησης από τους κατοίκους, που ήσαν σχεδόν στο σύνολό τους Έλληνες, ασχέτως τι ακριβώς ακολούθησε επ΄αυτού, με πολιτική και ιστορική ευθύνη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων….)
Σύμφωνα με την ανωτέρω τοποθέτηση, χρειάζεται εις βάθος εξήγηση η μονομανία του νέο-οθωμανικού καθεστώτος και κάποιων Ευρωπαίων συμμάχων του να υποστηρίζουν ότι επειδή η Ανατολική Θράκη είναι Ευρώπη, άρα «οθωμανικώς» πρέπει η ευρωπαϊκή ήπειρος να αναγνωρίσει αυτονομία σε κάποιο είδος «μουσουλμανικής…Δυτικής Θράκης»(!) ώστε να ενοποιηθούν οι «Δυτικοθρακιώτες» μουσουλμάνοι υπό την μπαγκέτα του Τούρκου προξένου της Κομοτηνής – μολονότι πρόκειται περί μουσουλμάνων ΠΟΛΛΑΠΛΗΣ εθνοπροελεύσεως και όχι μόνον «τουρκικής», δηλαδή Πομάκων, Ρομά, Ελλήνων κλπ – με απώτερο στόχο όσων προβάλλουν τέτοιες αξιώσεις να διευκολυνθεί περαιτέρω η «ένωση» Δυτικής και Ανατολικής Θράκης, προς τελική ένταξη του «συνόλου της Τουρκίας» στην Ε.Ε.!
Εντάξει, οι Τούρκοι αξιώνουν ό,τι ακραίο επιθυμούν, ο προβληματισμός όμως της στήλης θα εστιασθεί σήμερα ιδίως σε κάποιες «ευρωπαϊκές απορίες του γράφοντος:
α) Η Τουρκία είναι χώρα σαφώς ασιατική, σήμερα, μάλιστα η νεο-οθωμανική πολιτική σχολή που την κυβερνά απαιτεί εναποδείκτως να τεθεί επικεφαλής πανασιατικού διπλωματικού εγερτηρίου σαλπίσματος του Ισλάμ.
Άραγε οι απαιτήσεις αυτές νομίζουν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι της Τουρκίας ότι συμβαδίζουν ομαλώς με προοπτικές πλήρους εντάξεως της χώρας αυτής στην Ε.Ε.; Λυπούμαι ειλικρινά που θέτω αυτό το ερώτημα, παρακαλώ όμως τον αναγνώστη να μην εξανίσταται! Διότι όταν ομιλώ περί «συμμάχων» της Τουρκίας στην Ε.Ε. εννοώ – περίπου αποκλειστικώς!- τους Γερμανούς, που έχουν φθάσει στο σημείο να αδιαφορούν ακόμη και για τα πυρηνικά εγχειρήματα του Ερντογάν στις ακτές της Μεσογείου και του Ευξείνου, ενώ για τις πρωτοβουλίες του ιδίου μέχρι… Λιβύης κανένα απολύτως ενδιαφέρον δεν δείχνει η Γερμανία να υποστηρίξει τα αγρίως καταπατηθέντα από το τουρκο-λιβυκό σύμφωνο δικαιώματα της Ελλάδος…Της αρκεί να συνομιλεί για όλα αυτά αποκλειστικώς με την Ιταλία!
Είναι αυτό «ευρω-ενωσιακή» Δικαιοσύνη;
β) Επιπλέον, οι πανασιατικές έως παγκόσμιες αξιώσεις των Νέο-οθωμανών βρήκαν στην εποχή μας από απρόσμενη έως πλήρως ανεξήγητη στήριξη από τη Γερμανία, όταν άρχισαν να υλοποιούνται με τη βοήθεια της τελευταίας από τη δεκαετία του 1990 και εντεύθεν προς κατάτμηση ολόκληρης της Βαλκανικής σε ισλαμικά τιμάρια, γεγονός που προφανώς συνεπέφερε και τα έκτοτε συστηματικά λακτίσματα του καθεστώτος της Άγκυρας κατά της Δυτικής Θράκης…. Βαδίζουμε, άραγε, σε γεωπολιτική «ισλαμοποίηση» ολόκληρης της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, και μάλιστα ενώ διανύουμε τον εικοστό πρώτο αιώνα μετά Χριστόν; Επιτέλους, πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός κηρύσσει στις μέρες μας προοδευτική άτακτη οπισθοχώρηση;
Σημείωση: Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος το Σάββατο 5 Ιουνίου 2021
