Λίβανος: ο αποδιοπομπαίος τράγος από ΗΠΑ, Ισραήλ και Ιράν

της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου*

Ιστορικός- Διεθνολόγος

Όλη η διαφαινόμενη πίεση από ΗΠΑ και Ισραήλ εναντίον του Ιράν, θα διοχετευτεί εναντίον της Χεζμπολάχ, όπου οι Σουνίτες του Λιβάνου , πόσω δε μάλλον, με τον Μικάπι που κλήθηκε από τον Πρόεδρο να σχηματίσει Κυβέρνηση μετά την άρνηση του Χαρίρι, θα είναι αυτοί που θα βγάλουν, ως φαίνεται, το φίδι από την τρύπα.

Τα θέματα, όμως, είναι δύο, λόγω της πολυπλοκότητας που παρουσιάζει το λιβανέζικο περιβάλλον : α. Οι Δρούζοι και οι Μαρωνίτες που είναι ισχυρές πολιτικά, θρησκευτικά ομάδες, τι θέση θα λάβουν απέναντι σε όλο αυτό, β. Δεν είναι απλά δογματικό το ζήτημα, άσχετα με το πώς φαίνεται, καθώς οι συσχετισμοί έχουν να κάνουν πώς ο κάθε επικεφαλής της Κυβέρνησης συμπεριφέρεται απέναντι στο ευρωπαϊκό – δυτικό.

Κι ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την περσινή φονική έκρηξη στον Λίβανο.

Αυτήν την στιγμή, ο Λίβανος είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος, όπου ΗΠΑ, Ισραήλ και Ιράν δείχνουν τις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις. Η Τουρκία είτε αν πάρει το μέρος των ΗΠΑ – Ισραήλ, είτε Ιράν, δεν θα βγει αλώβητη, διόλου…

Και φυσικά, μέσα σε όλο αυτό, κομβικής διάστασης χώρα, είναι η Ιορδανία.Τόσο ο Λίβανος όσο και η Ιορδανία είναι δύο κράτη που δέχτηκαν την μεγάλη πίεση των μεταναστευτικών /προσφυγικών ροών από Παλαιστίνη και Συρία.

Η σύζυγος του βασιλιά της Ιορδανίας, Αμπντάλλα, Ράνια, είναι Παλαιστίνια, μία συνθήκη που για πολλά χρόνια εξισορροπούσε αρκετά τα πράγματα στην ευρύτερη περιοχή.Τώρα, μεγάλο μέρος των Παλαιστινίων συντάσσεται με την Χαμάς, μία συνθήκη που κάθε άλλο παρά ο Αμπντάλλα βλέπει με καλό μάτι, όντας δυτικοτραφής, συγχρόνως δε, όλο αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο που αυτήν την στιγμή η Δύση θέλει να εξολοθρεύσει τις ακραίες, θρησκευτικές οργανώσεις, που εν πολλοίς έχουν εισχωρήσει και στους Παλαιστινίους.

Ο Λίβανος, παρά το γεγονός ότι φέρει σουνιτικό πρόσημο, είναι ένα περιβάλλον, να το πούμε πιο απλά, ιδιαίτερα ανεκτικό απέναντι στο διαθρησκευτικό. Όμως, δεν παύει τα πολυεθνοτικά και πολυθρησκευτικά περιβάλλοντα να δημιουργούν συνισταμένες επιβίωσης, και μία από αυτές είναι η μειονότητα που έχει λχ τον πλούτο ή την πολιτική ισχύ ή την ανώτατη παιδεία ή τον Στρατό στο πλευρό της να δημιουργεί και τον τρόπο συμπεριφοράς του κρατικού κατεστημένου, άσχετα με το πώς συμπεριφέρεται η Εξουσία. Παραδείγματα άπειρα πχ Συρία, πρώην ΕΣΣΔ, Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη κτλ κτλ…

Το θέμα είναι πόσο οι Δρούζοι και οι Μαρωνίτες θα είναι τόσο «άνετοι» απέναντι στις ροές μεταναστών και προσφύγων, που η Ιορδανία πλέον δεν είναι θετική να τους παρέχει άσυλο, μία αφορμή ή παράμετρος της οποίας, και κυρίως όσον αφορά τους Παλαιστινίους, έχει να κάνει με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Γιατί, αυτήν την στιγμή, ουσιαστικά, στο λιβανέζικο έδαφος την πραγματική εξουσία την ασκούν οι δύο αυτές μειονότητες, που κάθε άλλο, παρά θέλουν να αλλάξει κάτι στο λιβανέζικο περιβάλλον είτε υπέρ των Σουνιτών και των ισχυρών χωρών που τους βοηθούν είτε υπέρ των Σιιτών και των ισχυρών κρατών που τους βοηθούν.

Ποια στάση θα κρατήσει ο Μικάπι σε περίπτωση που σχηματίσει Κυβέρνηση σε όλα αυτά που φαινομενικά σχετίζονται με το δόγμα, αλλά ουσιαστικά έχουν να κάνουν με το καθαρά κοινωνικό σκέλος, των ταξικών (να το πούμε απλοϊκά) πραγμάτων.

Λέξεις κλειδιά : Δρούζοι, Μαρωνίτες, Παλαιστίνιοι, Ιορδανία

Και όλα αυτά τα γνωρίζουν οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και το Ιράν, αλλά και οι Γάλλοι.

*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, ερευνήτρια της ίδιας Σχολής, Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου και μέλος και ερευνήτρια του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.).