11/9/2001 – 11/9/2021: παραμένει υψηλό το ρίσκο επιθέσεων της τζιχάντ

Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας 

Ξημερώνοντας η 11^η Σεπτεμβρίου του 2001 ουδείς μπορούσε να φανταστεί ότι η μέρα αυτή θα άλλαζε τον κόσμο. Με τέσσερα επιβατικά αεροσκάφη, μια ομάδα ατόμων με πίστη στο φανατισμό της τζιχάντ, κατάφεραν να πετύχουν πλήγμα γοήτρου έναντι των ΗΠΑ, γκρεμίζοντας δύο κτίρια στο κέντρο της Νέας Υόρκης, συμπαρασύροντας χιλιάδες στον θάνατο, ενώ ένα εξ αυτών έπεσε πάνω στο Πεντάγωνο των ΗΠΑ, πλήττοντας και το στρατιωτικό γόητρο της χώρας. Το τελευταίο αεροσκάφος, σύμφωνα με όσα ξέρουμε (πτήση United 93), οι επιβάτες του κατάφεραν να το ρίξουν πριν προλάβει να πλήξει τον Λευκό Οίκο, όπως αναφέρει η ειδική έρευνα.

Τα 20 χρόνια που πέρασαν από τότε περιείχαν πολλές αλλαγές στην καθημερινότητα μας και στον τρόπο αντιμετώπισης απειλών. Η ασφάλεια πήρε τον πρώτο λόγο σε πολλά πράγματα, σε καθημερινές πράξεις και εκδηλώσεις μας, ενώ η εμφάνιση του δογματικού και φανατικού Ισλάμ είναι πλέον μια μόνιμη απειλή στον πλανήτη. Όλα αυτά τα γνωρίζουμε οι περισσότεροι, καθώς τα βιώνουμε. Εκείνο όμως που δεν γνωρίζει κανείς είναι αν, τελικά, η 11.9.2021 θα είναι απλά μια εκδήλωση μνήμης προς τιμή νεκρών ή θα είναι μια ακόμη χρονική στιγμή που η απειλή του ίδιου φανατικού Ισλάμ θα είναι πιο ζωντανή παρά ποτέ.

Για να γίνει αντιληπτό αυτό, ίσως θα ήταν καλό να τοποθετηθεί τί ακριβώς συμβαίνει στον πλανήτη σήμερα, με παρασκήνιο το φανατικό Ισλάμ και τις πράξεις του, για να μπορεί κάποιος να διακρίνει αν τελικά ο κίνδυνος έχει μειωθεί ή θα κλιμακωθεί:

ΗΠΑ

Οι σημερινές Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με την οργάνωση και τα αμυντικά πλαίσια που είχαν πριν 20 χρόνια, όσον αφορά την ενδοχώρα. Οι υπηρεσίες λειτουργούν κάτω από ένα συγκεκριμένο συντονιστικό θεσμό (DHS) και οι έλεγχοι που γίνονται σε κάθε επίπεδο είναι, πολλές φορές, σε οριακό επίπεδο όσον αφορά τα προσωπικά δικαίωματα. Η τελευταία επίθεση που είχε μαζικό χαρακτήρα και έφερε την σφραγίδα του Ισλάμ ήταν πριν πολλά χρόνια (επί Ομπάμα) τον Απρίλιο του 2013 στην Βοστώνη από τους Τσετσένους αδερφούς Τσαρνάεφ. Αυτή η επίθεση ανέδειξε πρωτόκολλα και διαδικασίες για τις ΗΠΑ που είχαν τον χαρακτήρα στρατιωτικού νόμου, αφού οι δυνάμεις ασφαλείας είχαν σκοπό την εύρεση του τρομοκράτη και ουσιαστικά έκλεισαν μια πόλη και έκαναν ελέγχους με μαζικό και αδιάκριτο τρόπο. Έκτοτε, υπήρξαν αρκετά επεισόδια με πυροβολισμούς κυρίως από «τρομοκράτες απομακρυσμένου χειρισμού», όπως πρόσφατα από Σαουδάραβα στην βάση της Πενσακόλα, όμως τίποτα σε μαζικό επίπεδο.

Έχοντας αυτό στο μυαλό κάποιος θα έλεγε πώς μια επίθεση μαζικού τύπου με τις δικλείδες ασφαλείας που υπάρχουν, θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να εκδηλωθεί εντός ΗΠΑ και δεν θα είχε άδικο. Όμως, αυτό δεν σημαίνει πώς η ασφάλεια έχει επιτευχθεί. Ήδη υπάρχει σοβαρή ανησυχία για τις ΗΠΑ, όσον αφορά την παρουσία δυνάμεων του Ισλάμ στα σύνορα της (camp της Χεζμπολάχ στο Μεξικό ) καθώς και εξαιτίας της εμφάνισης ατόμων που ζουν, μεν, στις ΗΠΑ, αλλά η πολιτισμική τους κουλτούρα έχει παραμείνει ίδια όπως στη χώρα καταγωγής τους (βλ. επιθέσεις με όπλα σε στρατιωτικές βάσεις, όπως αυτή που αναφέραμε παραπάνω το 2019 στην Πενσακόλα από Σαουδάραβα)

Με αυτό στο μυαλό μας, η μέρα της 9/11, όπως την αναφέρουν στις ΗΠΑ, είναι ένα χρονικό σημείο που ναι μεν θα αποδώσει τιμές σε νεκρούς, αλλά σε καμία περίπτωση δεν εμπνέει κάποιο αίσθημα ασφάλειας στον μέσο πολίτη  της χώρας. Ειδικά, όταν μαζί με το ακραίο Ισλάμ πλέον ο πολίτης έχει να διαχειριστεί και εσωτερικές αναταράξεις από ακραίες ιδεολογικές παρατάξεις κάθε πλευράς.

Ευρώπη

Το ίδιο ως άνω. Η Ευρώπη βίωσε πρώτη φορά τον ισλαμικό εξτρεμισμό με τις βομβιστικές επιθέσεις στο μετρό της Μαδρίτης και τις επιθέσεις σε μετρό και λεωφορεία του Λονδίνου. Μια σειρά επιθέσεων που έφερε ακόμα πιο κοντά τη γηραιά ήπειρο στη διάθεση διαχείρισης της όλης κατάστασης με πανομοιότυπα μέτρα και νομοθεσίες όπως αυτές των ΗΠΑ, συν την ίδρυση υπηρεσιών, όπως το αντιτρομοκρατικό κέντρο της Χάγης. Δυστυχώς, όμως, για την Ευρώπη η απειλή είναι πιο άμεση από τις ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές χώρες διαθέτουν λιγότερες ασφαλιστικές δικλείδες έναντι τέτοιων απειλών.

Χαρακτηριστικά σημεία αναφοράς είναι οι πολλαπλές ροές ανθρώπων από Αφρική και Μ. Ανατολή, όπου ο ισλαμικός εξτρεμισμός κυριαρχεί. Οι άνθρωποι μέσα σε αυτές τις ροές δεν περνούν από ικανούς ελέγχους και, ουκ ολίγες φορές, έχει αποκαλυφθεί πώς ήταν βετεράνοι τρομοκράτες σε πεδία μαχών που απλά πέρασαν τα σύνορα. Υποψήφιοι κοιμώμενοι πυρήνες ή απλά «συνταξιούχοι βετεράνοι του Ισλάμ», όπως και αν χαρακτηριστούν, το ζήτημα είναι πώς τα ακραία φανατικά στοιχεία ζουν εντός συνόρων της Ευρώπης και όχι πέριξ αυτής, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ.

Αυτό αυξάνει κατακόρυφα την πιθανότητα ενός μαζικού χτυπήματος με οργάνωση, ενώ θα πρέπει να προστεθεί στο παραπάνω και η ομάδα των δεύτερης γενιάς «μεταναστών» που πλέον δρουν ως Ευρωπαίοι πολίτες, αφού γεννήθηκαν εντός της ηπείρου αλλά διατηρούν τον πατρικό πολιτισμό και κουλτούρα. Μάλιστα, δείγμα αυτού του προβλήματος βίωσε πρόσφατα πάλι η Ευρώπη με την επίθεση στο Παρίσι (Μπατακλάν) αλλά και με την επίθεση στο Λονδίνο (Γέφυρα του Λονδίνου) κάτι που σίγουρα δεν εμπνέει αίσθημα ασφαλείας για ό,τι μπορεί να συμβεί στις 11.9.2021.

Αφρική – Μέση Ανατολή

Αν και η αναφορά σε αυτές τις γεωγραφικές περιοχές μοιάζει λίγο «βιαστική», καθώς μιλάμε για μια τεράστια έκταση που ίσως να ήθελε ειδικές αναφορές ανά τομέα, η αλήθεια είναι πώς στο σύνολο των συγκεκριμένων περιοχών πλέον επικρατεί το δογματικό Ισλάμ. Μάλιστα, επικρατεί σε τόσο μεγάλο βαθμό που ακόμα και αν μιλάμε για κοσμικές συμπεριφορές από κάποια κράτη (λ.χ. η Αίγυπτος χαρακτηρίζεται ως κοσμική ισλαμική δύναμη), είναι τόσο μικρή η διαφορά τους που δεν μπορεί να επικαλύψει το σοβαρό πρόβλημα της ανάπτυξης αυτών των ριζοσπαστικών θρησκευτικών δυνάμεων.

Οργανώσεις όπως η Αλ Σαμπαάμπ ή η Μπόκο Χαράμ, παρακλάδια ισλαμιστών πολέμαρχων που φοράνε την σημαία του ΙΚ, η Αλ Κάιντα, οι Ταλιμπάν, φατριές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, η μετεξέλιξη της Αλ Νούσρα που πλέον λέγεται HTS (Χαιατ Ταχρίρ αλ-Σάμ) είναι απλά οι μεγαλύτερες σε μέγεθος οργανώσεις που δείχνουν ότι το φανατικό Ισλάμ κυριαρχεί σε αυτές τις περιοχές. Μάλιστα αυτό γίνεται σε βαθμό ώστε να υπάρχει ανησυχία ακόμα και για την χώρα της Νοτίου Αφρικής. Μια χώρα που ίσως να ήταν και σημείο αναφοράς στη δική μου τουλάχιστον σκέψη για τους Ισλαμιστές, αν υπήρχε κάποια προσπάθεια χτυπήματος εκεί μέχρι τις 11.9.2021.

Ειδική μνεία εδώ στην επικράτηση των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Η επικράτηση τους αλλά και η θρασύτητα απόδοσης τελεσιγράφων προς αποχώρηση απέναντι στις δυνάμεις της Δύσης, δείχνει μια σοβαρή ήττα και μια απώλεια κύρους των δυτικών εν γένει έναντι του ισλαμικού εξτρεμισμού, η οποία σύντομα θα φανερώσει απόνερα, ίσως μη διαχειρίσιμα πλέον.

Συμβολισμοί

Ας κρατήσουμε κάτι ως σημείο αναφοράς: Τα 20 έτη που πέρασαν από την τότε επίθεση στους Δίδυμους Πύργους έχουν τον δικό τους συμβολισμό. Η Αλ Κάιντα είχε κάνει και άλλες επιθέσεις επίσης πολύνεκρες, ακόμα και εντός του εδάφους των ΗΠΑ (1993 Διεθνές Κέντρο Εμπορίου με φορτηγό βόμβα – 1995 βομβιστική επίθεση στα γραφεία του FBI στην Οκλαχόμα Σίτι) αν και η οργάνωση δεν ανέλαβε ποτέ την ευθύνη για την πρώτη, έστω και αν έγινε από εκπαιδευμένο στέλεχος της (Ραμζί Γιουσέφ). Το χτύπημα όμως εντός εδάφους με αεροσκάφη σε σημεία ισχύος και κύρους για τις ΗΠΑ ήταν εκείνο που έγινε σημαία επιτυχίας για το Ισλάμ της Σαρία. Δεν ήταν τόσο ο αριθμός των νεκρών, αλλά το γεγονός πως κατάφεραν να πλήξουν εντός εδάφους του τον ισχυρότερο αντίπαλο τους και αυτός δεν κατάφερε να κάνει τίποτα για να αμυνθεί.

Αντίστοιχα, οι επιθέσεις στην Μαδρίτη το 2004 και στο Λονδίνο το 2005 είχαν επίσης ως στόχο την ανάδειξη της αδυναμίας του να αισθάνεται κάποιος ασφαλής στην καθημερινότητα του, διότι έτσι ήθελαν να δείξουν πώς υποτίθεται ότι νιώθουν οι μουσουλμάνοι όταν δέχονται επιθέσεις. Φυσικά, σε αυτό το σημείο δεν αναφέρονται στις φανατικές επιθέσεις από τους ίδιους κατά των ομόπιστων τους, όμως αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο προς ανάπτυξη.

Στο πλαίσιο όλων αυτών των συμβολισμών θα πρέπει να φανεί πώς κάθε προσπάθεια επίθεσης προς στόχους που θεωρούν οι ισλαμιστές τρομοκράτες, πρέπει να έχει κάποιο νόημα ή να βρίσκεται σε χρονική συγκυρία με κάποιο μήνυμα. Αρκετοί φανατικοί για παράδειγμα θεωρούν την «9/11» ως μια αναπαράσταση της μέρας που αναφέρεται ως μάχη της Καμήλας (Basra) όπου ο προφήτης Αλί κέρδισε τους αντάρτες και για να λήξει την μάχη σκότωσε την καμήλα της Αίσα (αρχηγός ομάδας ανταρτών) κόβοντας της τα πίσω πόδια (δύο πόδια, δύο πύργοι).

Ερχόμενοι στο σήμερα, θα πρέπει κάποιος να ψάξει το ισλαμικό ημερολόγιο για να βρει αν υπάρχει κάποια σημαντική μέρα κοντά σε αυτή την ημερομηνία, αλλά και να έχει στο μυαλό του πώς επειδή η 11.9.2021 είναι ημέρα Σάββατο, η οποία μετά την “Κούτμπα” (προσευχή Παρασκευής) είναι προφανώς ημέρα έργου, συν φυσικά πώς το Σάββατο είναι μια ημέρα ιερή για το Ισραήλ αλλά και ημέρα χαλάρωσης για τον Χριστιανισμό. Με αυτά ως σκεπτικό συμβολισμού, είναι προφανές πώς η μέρα έχει σημασία για τους φανατικούς.

Στόχοι

Εδώ είναι ίσως το σημαντικότερο ερώτημα. Ποιος και πού μπορεί να είναι στόχος για το φανατικό Ισλάμ ως ανάδειξη της επετείου νίκης τους για την «9/11»;

Ουδείς φυσικά μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα. Απλά να κάνει  υποθέσεις. Δεν υπάρχει καν βεβαιότητα ότι μπορει να γίνει κάποιο χτύπημα. Μπορεί, για παράδειγμα, να γίνει αναφορά στο πώς το Αφγανιστάν θα είναι κράτος της Σαρία πλέον. Πώς δηλαδή οι πιστοί Ταλιμπάν ως μια νέα Ουλεμά επί της συνολικής Ούμα, είναι εκείνοι που θα φέρουν τον τίτλο του Ισλαμικού Χαλιφάτου (άρα ποιός θα είναι ο Χαλίφης; ) καθώς το κράτος τους, που παλεύουν να αναγνωριστεί διεθνώς, πλέον θα εκπροσωπεί το Σουνιτικό Ισλάμ. Μην υπάρχει έκπληξη. Ο όρος Ταλιμπάν άλλωστε σημαίνει «πιστός μαθητής» και όλες οι διδαχές που καθορίζουν τις πράξεις και την ζωή τους πηγάζουν από το Κοράνι και κατ’ επέκταση την Σαρία και την Τζιχάντ.

Μπορεί βέβαια να υπάρξει και κάποιο χτύπημα σε χώρα ή χώρο που θα φέρει ισχυρό συμβολισμό και θα θέλουν να το επισημάνουν ως μια προβολή ισχύος κάποιας οργάνωσης που θα πάρει και «χρίσμα» πολεμικής φύσης έναντι της χώρα του νταρ-αλ-καφρ (μτφ. χώρα των απίστων). Κάτι τέτοιο εδώ και καιρό άλλωστε διεκδικούν αρκετές υποσαχάριες οργανώσεις με βλέψεις προς μια Ισλαμική ‘Ηπειρο της Αφρικής. Μην ξεχνάμε πώς οι χώρες της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής που έχουν πληθυσμό άλλης θρησκείας είναι μεν αρκετές αλλά με φθίνουσα μέτρηση έναντι του Ισλάμ (π.χ. Ισραήλ, Νιγηρία, Αιθιοπιία, Ν.Αφρική).

Ουδείς λοιπόν μπορεί να  προβλέψει ποιος χώρος ή χώρα θα είναι στόχος. Ούτε καν αν θα υπάρξει σίγουρα χτύπήμα ή θα είναι κάποια κίνηση εντυπώσεων και προβολής ισχύος με φόντο την πρόσφατη νίκη των Ταλιμπάν. Σε κάθε περίπτωση όμως, η επέτειος μνήμης μετά από 20 έτη του χτυπήματος που άλλαξε τον κόσμο, πάντα κατά την δική μου άποψη, δύσκολα θα περάσει χωρίς σημείο αναφοράς από το δογματικό Ισλάμ.

Υποσημείωση – Ελλάδα

Ο μόνος λόγος που γίνεται ειδική αναφορά στην χώρα μας είναι διότι πολύ απλά το κείμενο απευθύνεται στο ελληνικό κοινό. Είναι προφανές άλλωστε πώς ως μια χώρα της Ευρώπης διατρέχουμε ίδιο ή και μεγαλύτερο κίνδυνο για μια επίθεση ισλαμιστών ως μια προβολή ισχύος.

Είναι πολλοί που πέφτουν ως θύματα της θεωρίας του «νορμάλ» ( σ.σ. δεν θα συμβεί σε εμάς) στηριζόμενοι στο γεγονός πως η Ελλάδα είναι «πύλη εισόδου» ή ότι ως κράτος έχουμε μια «φιλό-αραβική» στάση. Πράγματα που εν πολλοίς έχουν ένα βαθμό αλήθειας, αλλά αυτός δεν είναι αρκετός για να βγάλει την χώρα μας από αυτή τη λίστα στόχων διότι πολύ απλά:

– To επίχειρημα της πύλη εισόδου δεν ισχύει πλέον με απόφαση συνολική από την ΕΕ, όπου και εδώ θα εφαρμοστεί συγκεκριμένο σύμφωνο άρνησης απόδοσης ασύλου για πολλές χώρες και πολίτες τους που εισβάλουν διά ροών. Επίσης, υπάρχει σαφέστατη επίσημη τοποθέτηση για εκδίωξη/απέλαση όσων δεν πληρούν όρους ( άσχετο με ό,τι γίνεται επί ουσίας. Η επίσημη δήλωση διαβάζεται διεθνώς). Συν την διακοπή απόδοσης επιδομάτων από 1.10.2021 σε άτομα που θα λάβουν άσυλο, άρα θα πρέπει να βρουν και τρόπο διαβίωσης.

– Η χώρα μας μπορεί να έχει συνάψει συμμαχίες με χώρες του Ισλάμ, όμως έχει και αρνητικές σχέσεις με κάποιες εξ αυτών (Τουρκία, Πακιστάν) που δεν θεωρείται τυχαίο πώς είναι καθοδηγητές τρομοκρατών της Σαρία.

– Υπάρχει πλέον αναγνωρισμένη τοποθέτηση της Ελλάδος ως στενού συνεργάτη των ΗΠΑ και της ΕΕ (ως μέλος ΝΑΤΟ και Ένωσης τί πιο φυσικό; ) καθώς και στρατιωτικά σύμφωνα για ενεργή πλέον συνδρομή σε αμιγώς στρατιωτικά θέματα με ΗΠΑ.

– Η Ελλάδα, όπως και το Ισραήλ, είναι μια χώρα με επικρατούσα θρησκεία επί συνόλου. Μια θρησκεία κάθετα αντίθετη με το δογματικό Ισλάμ. Μπορεί σε εμάς να μην καθορίζει την πολιτική τακτική της χώρας μας, όμως σίγουρα αποτελεί ένα στοιχείο που δείχνει και την στάση της Ελλάδας έναντι των διδαχών του Κορανίου ως «ξένο στοιχείο» (ορθή στάση φυσικά), διαμορφώνοντας έτσι το έδαφος μας ως πρώτο ανάχωμα έναντι επέλασης της Σαρία (ιστορικά ήταν και αυτό το γεωγραφικό σημείο που έσωσε την δύση και πρόλαβε τον διαφωτισμό).

Με τα παραπάνω ως σημεία αναφοράς, προσωπικά δεν θα βιαζόμουν να βγάλω την Ελλάδα εκτός μιας λίστας στόχων για τους φανατικούς της Σαρία.

Επίλογος

Πρέπει να επισημάνω πώς το κείμενο δεν έχει ως σκοπό να προκαλέσει φόβο ή να οδηγήσει σε συμπεράσματα πώς στις 11.9.2021 θα γίνει η συντέλεια του κόσμου με χτυπήματα πανταχόθεν. Είναι όμως μια αναφορά σημειώσεων γύρω από αυτή την ημερομηνία, επισημαίνοντας κάποια θέματα ασφαλείας, συγκυρίες και συμβολισμούς που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη. Η αντίληψη ότι «είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες» ίσως να είναι δυνατόν να ειπωθεί από ένα μέσο πολίτη με ελάχιστες γνώσεις γύρω από όλα αυτά, όμως για κάποιον στον τομέα ασφάλειας και πληροφοριών, είναι ολέθριο λάθος. Είναι αναγκαία η επισήμανση τους. Άλλωστε «ο τρομοκράτης θα χρειαστεί μόνο μια φορά να επιτύχει στον σκοπό του. Οι άνθρωποι της ασφάλειας όμως δεν έχουν περιθώριο ούτε ενός λάθους απέναντι του.»