Χριστούγεννα 1914: Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία
Γράφει ο ιστορικός Παναγιώτης Γέροντας
Ο Γκέερτ προσπαθούσε να καταλάβει πόσο πολύ είχε αλλάξει η ζωή του σε μερικούς μόνο μήνες αλλά και τί είχε βιώσει τις τελευταίες δύο ημέρες. Ακόμη θυμάται τις αφίσες στην πόλη του που τον καλούσαν στον πόλεμο. Οι πύρινοι λόγοι των εκπροσώπων των αρχών μαζί με τις εικόνες των στρατιωτικών παρελάσεων χόρευαν συγκεχυμένα στα αυλάκια της μνήμης του μυαλού του. Το μοτίβο ήταν το ίδιο. Η Γερμανία, το Ράιχ, εκπροσωπούσε τον ρωμαλέο, ψηλό και ξανθό Γερμανό, ο οποίος επειδή ήταν αγνός στην ψυχή τον εκμεταλλεύονταν οι εχθροί του. Αυτό όμως είχε τελειώσει, ο Κάιζερ είχε περισώσει την τιμή της Γερμανίας.
Ο πόλεμος θα κρατούσε μερικές μέρες, έλεγαν. Δεν υπήρχε όμως τίποτα το ευγενές σε αυτόν τον πόλεμο. Υπόγειες πολιτείες σκαμμενες μέσα στην λάσπη και την υγρασία. Μικροί λαμπτήρες σε ορισμένα μέρη πάλευαν να διαλύσουν το σκότος. Είχε κάνει μια γενναία πράξη – είχε σώσει έναν Λοχαγό – και είχε πάρει βαθμό. Δεκανέας. Σε συνδυασμό με το ότι είχε σπουδάσει και στο πανεπιστήμιο τον έκανε καλή παρέα στους αξιωματικούς. Μέσα σε μερικούς μήνες είχαν χάσει και αυτοί την λαμπρότητα τους, ταλαιπωρημένοι από τις κακουχίες των χαρακωμάτων. Παρ’ όλα αυτά οι συζητήσεις μαζί τους ήταν μια διαφυγή. Είναι απίστευτο πώς η ακαδημαικοτητα εισχωρουσε μέσα σε ένα περιβάλλον που ακόμα και η ίδια επιβίωση δεν ήταν δεδομένη. Η ανθρώπινη φύση θέλει πάντα να ξεχνά την τραγικότητα της στιγμής.
Παραμονές Χριστουγέννων έγινε κάτι φοβερό. Στρατιώτες και κατώτεροι αξιωματικοί με κεράκια στα χέρια άρχισαν να ψέλνουν τα κάλαντα. Παράλληλα άρχισαν να στολίζουν τα χαρακώματα με φανάρια και μικρά έλατα. Δεν μπορούσε να θυμηθεί ποιός είχε την ιδέα και πώς ξεκίνησε η ενέργεια. Η εξέλιξη ήταν το ίδιο μαγική με την αρχή. Οι Βρετανοί ξεμύτισαν και αυτοί. Τότε γνώρισε τον Άντριου, τον Τζον, τον Μάθιου. Δεν ήταν οι απαίσιοι διεφθαρμένοι έμποροι που του είχαν περιγράψει πριν τον πόλεμο. Αντάλλαξε δώρα με αυτούς, ενώ μαζί τους ήπιε πολύ και κάπνισε πολλά τσιγάρα. Το σημαντικότερο, αντάλλαξε πληροφορίες για τις ζωές που είχαν αφήσει πίσω. Ο ένας είχε εταιρεία, ο άλλος ήταν εργάτης, ο τρίτος είχε μόλις παντρευτεί και είχε αποκτήσει το πρώτο του παιδί. “Σε τί παράνοια μας έχουν βάλει;”, σκέφτηκε ο Γκέερτ. “Να μισούμε ολόκληρους λαούς; Πώς γίνεται αυτό; Μόνο ανθρώπους μπορείς να μισήσεις ή να αγαπήσεις. Τόσοι Βρετανοί, χωρίς όνομα αλλά με ζωές, με αγωνίες, φόβους, αγάπες. Πώς είναι δυνατόν να μισήσεις κάθε έναν Βρετανό; Κάθε έναν Γάλλο;”
Έγινε και αγώνας ποδοσφαίρου και όλα αυτά χωρίς την έγκριση των στρατηγών. Ο Γκέερτ σκεφτόταν τελικά το εξής: Αυτά ήταν τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής του. Τώρα μόλις είχε κατανοήσει το βαθύ νόημα των Χριστουγέννων. Τώρα είχε γίνει Άνθρωπος.
About Post Author
